Recensie: Blood Creek (Joel Schumacher, 2009)

Laten we eerlijk zijn, binnen het horrorgenre wordt er eigenlijk te weinig gedaan met de voorliefde van de nazi’s voor het occulte. Goed, her en der zie je het eens voorbij komen, maar heel goed uitgewerkt (of een subgenre op zich) is het eigenlijk nooit. Ook regisseur Joel Schumacher weet met zijn Blood Creek niet te bewerkstelligen, omdat de nadruk her en der te veel op de actie ligt in plaats van op de horror en het occulte. Maar niet te snel afschrijven, want als het goed wordt, is het ook meteen erg stijlvol in beeld gebracht.

Het verhaal is wat complex om in een paar regels uit te leggen (maar wel prima te volgen als je de film kijkt). Blood Creek – de dvd titel – heette in de bioscoop overigens Town Creek, naar het plaatsje waar de film zich afspeelt. In dat plaatsje vonden in de jaren ‘30 experimenten plats onder leiding van nazi professor Richard Wirth (Michael Fassbender), die met name geïnteresseerd was in de runensteen die de familie Wollner in de fundering van hun stal heeft verwerkt. Die steen zou macht geven over bloed en veroudering. Flash forward naar het ‘nu’, waar Victor (Dominic Purcell) tijdens een kampertrip is verdwenen en twee jaar later ineens weer levend en wel bij zijn broer Evan Marshall (Henry Cavill) aanklopt. Hij blijkt vastgehouden door de Wollners die al zo’n zestig jaar niet zijn verouderd door de aanwezigheid van Wirth, die in de kelder transformeert tot een onsterfelijk wezen, bla bla bla… Als gezegd, complex geheel zo in een paar zinnen. Bottom line is, men gaat uiteindelijk de strijd aan met het überwezen dat Wirth is geworden.

Nee, echt heel goed is Blood Creek niet. Het verhaal is niet heel sterk en lijkt wel een Maasdammer kaas, zo veel gaten zitten er in. Maar daar tegenover staat dat regisseur Joel Schumacher een aantal scènes heel mooi in beeld brengt. Het hele deel dat zich in de jaren ’30 afspeelt lijkt wel film noir, prachtig zwart wit, dreigende sfeer en een erg ‘creepy’ acterende Michael Fassbender. Je vindt het gewoon jammer dat het ‘nu’ zo gewoontjes wordt. En dan is er bijvoorbeeld nog de scène waarin Wirth een dood paard tot leven brengt. Okee, daar heb je meteen zo’n gapend gat te pakken. Het hoe en waarom daarvan komt volledig uit de lucht vallen. Maar als het dode paard door het keukenraam eerst een familielid als een hongerige zombie in de nek bijt en vervolgens de keuken in galoppeert met doorgesneden (en nog bloedende) nek en steeds meer alle kanten op spattende schietwonden in het lichaam, om vervolgens met brandende manen weer weg te galopperen, zit je toch genietend op het puntje van je stoel. Het zijn scènes als deze die Blood Creek het bekijken waard maken, maar ze redden de film als geheel niet. Daarvoor is deze te rommelig en weet ‘ie niet goed wat ‘ie nou wil zijn. Actie? Horror? Alletwee?

De dvd is karig (naast de film alleen een trailer) maar heeft wel een mooi vormgegeven menu dat je onwillekeurig doet hopen dat er een betere film achter verborgen zit. Maar goed, wie deze film even lekker op een verloren zondagmiddag bekijkt, zal zich er zeker geen buil aan vallen.

Blood Creek is nu te koop op dvd en blu-ray.

[yasr_overall_rating null size="--"]