Gevangen in het web: recensie Cobweb

Het is een goed horrorjaar! Ik was zeer te spreken over de vorige film die ik had gezien in mijn review van Talk to Me. Nu heb ik zojuist Cobweb gezien, ook eentje die hoog op mijn to-do lijstje stond. Klopt het (op de muur) dat deze net zo goed is?

Het verhaal

Het script van Cobweb is geschreven door Chris Thomas Devlin (Texas Chainsaw Massacre uit 2022) en geregisseerd door Samuel Bodin, die hiermee zijn debuut maakt. De film draait om de achtjarige Peter (Woody Norman). Peter is een verlegen en gevoelige jongen die moeite heeft om vrienden te maken op school, dit komt deels door zijn overbezorgde ouders (Lizzy Caplan en Antony Starr). Hoewel Peters ouders in eerste instantie niet al te vreemd lijken, verandert de familiedynamiek nadat de jongen geklop op de muur van zijn slaapkamer begint te horen. Eerst proberen Peters ouders de geluiden af te doen als nachtmerries. Dan, als ze niet langer Peters verbeelding de schuld kunnen geven, worden ze boos op de jongen en beschuldigen ze hem van liegen. Peter staat er helemaal alleen voor als de dingen steeds erger beginnen te worden en hij niemand meer heeft om in vertrouwen te nemen.

Het begint echt als een spannende film. Cobweb barst van de sfeer. Het huis is groot, oud en donker. Elke deur kraakt heerlijk en de donkere, stoffige hoeken waar potentieel iets met lange, harige poten rond kan kruipen, zijn talrijk. De shots zijn met grappige invalshoeken opgenomen, maar toch zijn er af en toe shots die mij wel bekend voorkomen (dat is het nadeel van teveel horrorfilms kijken). Het weg- en terugdraaien van de camera waarna er iets of iemand ineens in beeld staat, dat ken ik nou wel. Maar toch had het iets effectiefs.

Effectieve kriebels

Caplan en Starr spelen namelijk fenomenaal. De moeder balanceert op het randje en is overduidelijk haar evenwicht aan het verliezen. Vader komt mierzoet en superstabiel over, maar is nog veel gekker dan mams. Ze gaven mij allebei behoorlijk de kriebels. En als je dan als klein jongetje in een te groot en donker huis achterna wordt gezeten, levert dat hele spannende momenten op. Ook als je de scene in kwestie al eens eerder in een andere film hebt gezien. Echt heel knap.

Het mysterieuze geklop gaat al snel over in wat anders, maar het blijft lang gissen hoe de vork nu in de steel zit. En daar hou ik van. Constant theorieën over wie het heeft gedaan (en met wat) en wat er nu precies aan de hand is. Helaas laat de film wel steken vallen met de pacing. Zolang je nog aan het raden bent, is de film sterk. Zodra een en ander duidelijk wordt, en de film naar zijn climax gaat, kakt het wat in. De actie is wat meer aanwezig en dat is hier niet persé een pluspunt. De CGI (computer gegenereerde animatie) is op momenten echt heel erg slecht.

Verder zijn er nog wat rare dingen in de film die je in het echte leven totaal anders zou oplossen. Vermoeden van kindermishandeling? Bel de daarvoor bedoelde instantie(s). En als je toch op huisbezoek gaat als (inval)leerkracht, dan zou je op zeker je twijfels trekken bij de grote, gapende wond van de vader van Peter én het feit dat je hem niet te zien krijgt of hem mag spreken. Naja, veel films zijn natuurlijk zo, je moet het enigszins met een korrel zout nemen. Deze korrel was wel erg zout, hoor.

Conclusie Cobweb

Een hele spannende eerste helft van de film, waarin je constant afvraagt wat er gebeurt. Een sfeervol huis met mooie shots. Effectieve spanningsopbouw zonder al te veel jumpscares. Dit maakt het heel sterk, totdat de film in de tweede helft naar de climax toe gaat. De actie en de jumpscares worden talrijker, waarbij de CGI soms tenenkrommend slecht is. Jammer! Wat ik ook jammer vind, is dat de film zich een week voor Halloween afspeelt, maar nu al in de bios draait. Dat is dan weer een gemiste kans. Een magere voldoende.

[yasr_overall_rating size="large"]

Er zijn slechtere films, maar zeker ook betere. Cobweb draait nu in de Nederlandse bioscopen.