Recensie: Haunting at the Beacon (Michael Stokes, 2010)

Ken je de TROS TV-films nog? Van die goedkope, sentimentele, 'op-waarheid-gebaseerde' films die de TROS altijd uitzond? De hedendaagse equivalent is de 'waargebeurde woensdagavondfilm' van RTL 4. Waarom ik over deze films begin? Nou, dan weet je wat je van Haunting at the Beacon kunt verwachten.

In Haunting at the Beacon maken we kennis met Bryn (Teri Polo) en Paul Shaw (David Rees Snell), een echtpaar dat hun vierjarige zoontje heeft verloren en nu weer probeert het leven op te pakken. Ze verhuizen naar een stad in Texas en huren een flat in het appartementencomplex 'The Beacon'. Terwijl Paul aan zijn nieuwe baan als astronoom aan de lokale universiteit begint, brengt Bryn veel tijd in en om het appartement door. Al snel gaat ze vreemde dingen zien, eerst denkt ze dat het de geest van haar zoontje Danny is, maar dan blijkt dat The Beacon zijn eigen spoken heeft. Omdat ze hoopt via de geesten met Danny te communiceren, raakt ze steeds verder verwijderd van de realiteit. Maar in The Beacon blijkt realiteit sowieso een rekbaar begrip te zijn.

Alles aan Haunting at the Beacon schreeuwt melodrama. Aanvankelijk heb je meer het idee dat je een soap zit te kijken, dan een horrorfilm. Gelukkig draait de film aan het eind bij en kun je zelfs de nodige verrassingen verwachten, maar dit gaat wel ten koste van de geloofwaardigheid van het verhaal (voor zover dit soort films überhaupt geloofwaardig zijn).

De acteerprestaties in Haunting at the Beacon wisselen nogal. Hoofdrolspeelster Teri Polo is wel okay, al vind ik haar personage nogal irritant. Haar tegenspeler David Rees Snell acteert echter zo houterig dat Pinokkio er nog jaloers op zou zijn. Marnette Patterson, die Bryn's zus Christina speelt, bakt er ook niet veel van. Dit wordt echter weer goed gemaakt door Elaine Hendrix, Michael Ironside en Ken Howard.

De special make-up ziet er goed uit, jammer alleen dat je zo lang moet wachten tot je het te zien krijgt. De vormgeving is verder vreselijk. Het is een raadsel waarom het echtpaar een shabby, maar duur, appartement in een vervallen complex wil huren. Het appartementencomplex ziet er trouwens meer uit als een hotel en dat is niet zo verwonderlijk, want Haunting at the Beacon is daadwerkelijk in een hotel gefilmd, en wel het behekste Rogers Hotel in Waxahachie. Als je de 'production notes' moet geloven, dan hebben de cast en crew daar heel wat spannende momenten meegemaakt, iets wat moeilijk te geloven is, als je naar de film kijkt.

Film: Haunting at the Beacon (2010)
Regie: Michael Stokes

Waardering: 2/5 sterren
Bloody Mary proefnotitie:
"Van dit soort films zou je toch bijna vegetariër worden!"

Haunting at the Beacon is nu verkrijgbaar op dvd.