Recensie Alien: Earth ep 1 en 2

Episode 1 en 2 van Alien: Earth zijn ondertussen al een weekend lang te zien op Disney+. Wij hebben uiteraard ook gekeken. Is deze nieuwe serie de moeite waard, of is het een zoveelste iteratie van een serie-van-een-filmfranchise die geld ruikt? Heb je de serie nog niet gezien, wacht je tot alle afleveringen op D+ staan, wil je het in een ruk kijken en wil je er zoveel mogelijk zonder voorkennis in gaan? Dan is het misschien goed deze recensie nog niet te lezen.

Aflevering een 'Neverland'

Alien: Earth is de eerste tv-serie in de franchise en speelt zich in 2120 af, twee jaar voor de gebeurtenissen uit de eerste film. De eerste aflevering 'Neverland' legt het fundament en zet de stukken klaar. We zien het Weyland-Yutani-ruimteschip neerstorten op aarde. Helaas voor ons zit daar een aantal dodelijke wezens op dat schip, inclusief een robot die zijn werk wel heel erg serieus neemt: Zorg er kost wat kost voor dat alle specimen aan boord de reis overleeft.

Tegelijkertijd maken we kennis met de terminaal zieke Marcy. Zij krijgt een nieuw lichaam en meet zichzelf gelijk een nieuwe naam aan: Wendy, en is daarmee de eerste 'hybrid' ooit. Het is goed om te zien dat dit gegeven veel aandacht krijgt. De worsteling (waarvan wij vermoeden dat die er zou zijn mocht dit in de toekomst echt zijn) die dit met zich meebrengt, zal niet een gemakkelijke zijn.

Aflevering twee 'Mr. Oktober'

In de tweede aflevering 'Mr Oktober' leren we meer over Wendy en een stel andere kinderen die dezelfde tranformatie ondergaan. Kinderen zijn tot nu toe de enigen die dit kunnen doen, hun geest is immers meer rekbaar dan die van volwassenen. Zij vormen een soort supergroep die uitgezonden wordt naar het rampgebied, de crashsite waar het ruimteschip is neergestort. Wendy doet dit wel met dubbele gevoelens, want zij grijpt deze kans aan op op zoek te gaan naar haar broer.

Vertrouwd

Zowel de sfeer als de manier van filmen voelen gelijk vertrouwd aan. De allereerste scènes uit de eerste aflevering lijkt een op een gekopieerd uit Alien. Dit klinkt negatief, maar voelde voor mij niet als zodanig aan. Meer als een soort thuiskomen. De Xenomorph komt al snel letterlijk en figuurlijk om de hoek kijken en neemt gelijk de nodige spanning mee. Een paar nieuwe beestjes krijgen we al te zien in al hun gruwelijkheden, maar er zijn er nog meer. Er worden later in de serie wat rare keuzes gemaakt die voor het verhaal wel lekker zijn, maar logisch niet helemaal kloppen. Waarom zou je een persoon achterlaten bij een nog onbekende flora, wat best wel eens hele gevaarlijk fauna zou kunnen zijn? Maar goed, dat zijn kleine minpuntjes. Ik stoorde me er niet al teveel aan.

Ik ben nu twee afleveringen verder en de stukken zijn gezet. Helaas is het verhaal nog niet lekker op gang gekomen. Ik heb het gevoel er nog niet ingezogen te zijn. Op zich niet erg, want een serie verloopt nu eenmaal anders en veel trager dan een film, maar het viel mij toch op. Naast het gevaar van de nieuwe, enge beestjes verkent bedenker Noah Hawley in de serie ook het gegeven hoe iemand omgaat met een algehele transformatie. Ik ben benieuwd hoe dit zich gaat ontwikkelen.

Conclusie

Twee afleveringen in is het nog te vroeg om er een goed oordeel over te vellen, maar de eerste tekenen zijn zeer hoopvol. Het verhaal is interessant, maar trekt me er nog niet genoeg in. De karakters zijn er wel, maar ik leef er nog niet genoeg in mee. De Alien-franchise daarentegen is tof genoeg om mij sowieso uit te laten kijken naar de volgende afleveringen. En dat er nu ook andere beestjes zijn (die minstens net zo gruwelijk zijn), geeft ook nog hoop voor de toekomst.

Alien: Earth is nu te streamen op Disney+. Elke dinsdag komen er twee nieuwe afleveringen van elk een uur online. In de serie spelen Timoty Olyphant, Sidney Chandler, Samuel Blenkin en Sandra Yi Sencindiver een rol.