Antebellum (2020): Verschrikkingen uit het verleden zijn bron voor horror in het heden

Eén van de films die door COVID-19 uitgesteld werd was Antebellum. Vanaf vandaag draait deze horrorfilm gelukkig toch in de bioscopen. De film bevat een aantal plotstwists die de boel extra sterk maken, zoals bij veel films is de beste ervaring niets lezen of kijken en gewoon gaan. Het is geen gemakkelijke popcornfilm en ik vermoed dat er veel verschillende meningen over Antebellum zullen zijn. Ik vond het in elk geval retegoed en ben benieuwd naar jullie reacties.

Antebellum verbindt de verschrikkingen uit het verleden met het heden. De horror zit hem in de angst dat dit bizarre script zo werkelijkheid zou kunnen zijn. Actrice Janelle Monáe steelt werkelijk de show in de film van regisseurs Gerard Bush en Christopher Renz.

[yasr_overall_rating size="--" postid="114218"]

Zeker spoilers in de recensie van Antebellum na de poster. Ik zal proberen mijn kijkervaring toe te lichten, om zo een beeld te geven hoe ik zo onder de indruk ben en deze film gelukkig juist nu in de bioscopen draait.

Terwijl we op de achtergrond de geluiden horen van de Amerikaanse burgeroorlog, maken we kennis met het harde leven op de katoenplantages van de Confederatie, het zuiden van de op dat moment niet zo verenigde staten. Uit wanhoop probeert één van de slaven te ontsnappen. Ze wordt opgejaagd als wild en gevangen. Na een bestraffende conversatie besluit de eigenaar van de plantage het simpel te houden en haar te doden. Het stoffelijk overschot gaat in de verbrandingsoven op de plantage, die daar specifiek voor is gebouwd.

Hier geeft de film direct een gevoel dat doet denken aan 12 Years a Slave uit 2013. Maar ook gaan de gedachtes door mijn hoofd over de onrust en rellen die nu in verschillende Amerikaanse steden plaatsen vinden. Ontvlamd door politiegeweld tegen zwarte Amerikanen met de dood tot gevolg, maar ontstaan door eeuwenlange rassenongelijkheid die terug gaat tot de slavenhandel. Dat de film nu uitkomt voelt vreemd, is dit extra olie op het vuur? Wellicht, daarover later meer. Inmiddels zit ik met deze draaikolk in mijn hoofd ietwat ongemakkelijk en zeker geïntrigeerd naar deze film te kijken.

We maken kennis met Eden (Janelle Monáe), een nieuwe slaaf op de plantage die extreem gekleineerd wordt door Captain Jasper (Jack Huston). Hij slaagt er in om haar te breken, als beloning wordt ze gebrandmerkt. Het leven op deze plantage is extra hard, het wordt een heropvoedingsplantage genoemd. Slaven die elders zich misdroegen zouden hier leren hoe het wel moet. Schijnbaar is Eden bekend, want andere slaven vragen haar om hulp. Echter haar advies is simpel de gruwelijkheden doorstaan.

De film is nu al gruwelijk in de realiteit van de slavernij, maar dit is slechts inleidend en het gaat nog veel verder. Nogmaals, heb je Antebellum nog niet gezien. Stop hier en kijk deze trailer ook niet.

Voor het tweede deel van de film switchen we naar het heden. Veronica (ook gespeeld door Janelle Monáe) is een succesvolle vrouw, afgestudeerd op rassendiscriminatie en dit ook actief aankaart. Zelf heeft ze niks te klagen; ze heeft een gezin en haar carrière is een succes. Ze vliegt daarvoor heel Amerika door voor interviews op prominente tv-zender of congressen. Tijdens dit congres ontmoet ze ook haar vriendinnen en gaan samen uit. Het valt haar wel op dat ze niet al te best behandeld wordt, waarom krijgen ze het slechtste tafeltje in een goed restaurant?

Dit leven staat in zo'n contrast met de slavernij, maar discriminatie is er nog steeds. In dit deel van de film is vooral Dawn (Gabourey Sidibe) een hoogtepunt. Ze lijkt aan de ene kant een karikatuur van een volle zwarte dame, maar laat in het restaurant dubbel en dwars zien wat ze waard is.

Het derde deel van Antebellum is de gruwelijke samenkomst van deze twee uiteenlopende verhalen, terug in de plantage. Veronica ís Eden. En de plantage bestaat in het nu. Als je net als ik geen trailers of beschrijvingen hebt gelezen, dan komt dit toch wel aan. Het einde van de film is wellicht iets te voor de hand liggend, maar ook wel nodig om het verhaal rond te krijgen. Ik vond het in elk geval niet storend.

Deze film lijkt eigenlijk helemaal niet zo vergezocht met de gebeurtenissen van dit jaar. In de Verenigde Staten is het op dit moment extreem onrustig en zien we vooral bij Trump-aanhangers een hang naar de vlag van de Confederatie, terwijl aan de andere kant de helden van de Confederatie letterlijk van hun voetstuk worden gehaald. Het zou allemaal kunnen. Maar het script was begin 2019 al klaar en de opnames vonden mei vorig jaar plaats. Dat de film door COVID-19 nu is uitgesteld en ten tijde van deze rellen uitkomt is aan de ene kant dus toeval. Wel geloof ik dat de makers en de studio het heel belangrijk vinden om dit verhaal juist nu te vertellen, daar ben ik het mee eens. Wel is de kans dat deze film heel snel verouderd.

Na het typen van deze recensie heb ik weer hetzelfde gevoel als na het kijken van de film en kan het alleen maar afsluitend met een alles samenvattend woord:

Heftig!