Recensie Baghead: Een juten zak maakt nog geen goede horrorfilm

De Spaanse regisseur Alberto Corredor werkt zijn eerdere korte film Baghead uit 2017 uit tot een speelfilm, maar deze heeft helaas geen toegevoegde waarde gekregen. Lees hieronder mijn recensie.

In Baghead hoort Iris (Freya Allan) dat haar vader Owen (Peter Mullan) is overleden. Er was geen contact tussen vader en dochter. Toch erft zij de bar van haar vader dat in Berlijn staat. Aangekomen bij de bar tekent ze de overeenkomst en daar zit een videoband bij met instructies van haar vader. Wat blijkt: in de kelder zit een duivel opgesloten dat er al honderden jaren zit en het mag niet ontsnappen. Al vrij snel staat er ene Neil (Jeremy Irvine) voor de deur die Baghead -de duivel met de juten zak over het hoofd- wil zien, zodat hij nog één keer met zijn overleden vrouw kan praten. Als je de duivel iets voert van de overledene dan verandert hij in die persoon voor slechts 2 minuten. Daarna moet je zorgen dat je weg bent, want anders neemt de duivel het over. Klinkt dit bekend? Dat kan kloppen. Een soortgelijk gegeven zit in de Australische film Talk to Me, maar dan vele malen beter uitgevoerd.

Onlogische handelingen

Je zou verwachten dat wanneer Iris het monster gezien heeft, ze zou denken: wegwezen hier. Maar nee, ze blijft want ze heeft geen vaste woon- of verblijfplaats dus alles is beter dan buiten. Waarom een jonge vrouw van in de twintig geen woning zou hebben is totaal onduidelijk. Haar idee is om mensen te laten betalen om nog een keer met hun overleden dierbaren te kunnen praten. Maar waarom verkoopt ze niet gewoon de bar? Dan heeft ze geld en geen gezeik met een of ander monster dat niet te controleren is. Maar ook de personages zijn niet interessant en je leeft niet me ze mee. De acteurs zijn best prima; Allan, die je zou kennen van de serie The Witcher of Mullan die je misschien kent van The Magdalene Sisters, doen hun best maar ze hebben weinig om mee te werken. Ook biedt het verhaal weinig houvast, er is geen echte spanningsboog en het einde is weinig verheffend.

Zijn er dan helemaal geen positieve punten te vinden? Jawel. Het acteerwerk is behoorlijk, de soundscape lekker griezelig en de weinige speciale effecten doen hun werk. Maar dat is allemaal niet genoeg om de film te laten slagen.

De regisseur kan maar beter zelf een juten zak over zijn hoofd trekken en zorgen dat hij terugkomt met een veel betere film. Het idee is leuk maar de uitvoering is belabberd. De personages overtuigen niet, het verhaal rammelt, er zitten onlogische handelingen in en echt eng of spannend wordt het ook al niet.

[yasr_overall_rating size="large"]

Baghead is vanaf 21 maart te zien in de Nederlandse bioscopen.