Recensie: Chronicle (Josh Trank, 2012)

Drie tieners ontdekken een gat in de grond waar een mysterieus kristal verborgen is. Dagen later merken zij dat het kristal hun telekenetische gaven heeft gegeven. Nieuwsgierig zoals ze zijn proberen ze het uit op verschillende manieren: honkballen tegenhouden, Lego-bouwpakketten in elkaar zetten, winkelwagentjes uit zichzelf laten rijden. Ze hebben de grootste lol en hun krachten worden ook alsmaar sterker waardoor ze een lol steeds groter aanpakken. Maar het tienerleven is niet voor iedereen een pretje en al gauw ontdekken ze dat niet iedereen deze krachten zou mogen hebben...

Chronicle is de debuutfilm van regisseur Josh Trank en om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Geslaagd! De belevenissen van de tieners Andrew, Matt en Steve als gevolg van hun telekinetische gaven is uiterst vermakelijk om te volgen. De grappen en grollen die ze uithalen zijn ook dingen die je ook echt verwacht bij dit soort jongens. Denk aan Jack Ass maar dan met 'special powers'. Je kan niet zonder glimlach blijven kijken wanneer zij met hun gaven een auto van een nietsvermoedende dame verplaatsen op een parkeerplek of juist wanneer zij een winkelwagentje laten rijden en die volgooien met allerlei producten die het tegenkomt. Zeg nou zelf: Zou jij dit soort geintjes ook niet uithalen als het kon?

Het verhaal speelt zich met name af rond Andrew. Andrew is nogal een loner, een buitenbeentje die op school de pispaal is, genegeerd wordt door de meisjes en thuis zit met een doodzieke moeder en een alcoholische vader. Hij besluit een camera te kopen om zo zijn wereld op te nemen. Dit is ook het uitgangspunt van de film. De gehele film is namelijk te zien vanuit de camera of wanneer deze het loodje legt vanuit andere camera's of bewakingsbeelden. Dat is op zich interessant ook al zijn er zoveel films in de afgelopen jaren op deze manier uitgebracht. Toch blijft het boeien aangezien zij ook door hun krachten de camera om zich heen kunnen laten cirkelen. Zo zijn de personages vanuit verschillende hoeken te volgen en dat is wel vrij nieuw.

Toch zijn er ook een aantal kritiekpunten. Als je zelf ooit eens een handheldcamera heb in je handen heb gehad vraag je je soms ook echt af of de beelden die gemaakt worden wel heel erg scherp zijn. De belichting is soms ook te perfect en waarom komt er geen vocht op de lens wanneer zij er achter zijn gekomen dat zij kunnen vliegen en boven de wolken een potje overschieten gaan doen? Ook kan je je afvragen waarom Andrew toch blauwe plekken krijgt wanneer zijn vader hem slaat terwijl wij nog daarvoor hebben mogen zien dat een vork in je hand slaan geen effect heeft. En: pak je je camera erbij als je net een ongeluk heb veroorzaakt? Het zijn kleine dingetjes waar je misschien niet al te veel bij moet nadenken aangezien de film als geheel lekker wegkijkt maar toch..

Hoewel de gehele film CGI bevat leunt het er voor driekwart van de film niet hevig op. In de finale echter word uiteindelijk ook echt de CGI-trukendoos behoorlijk opengetrokken en kunnen wij genieten van een spectaculair gevecht waarbij je wellicht ook al een idee krijgt hoe de Akira film die volgend jaar gepland staat er uit gaat zien. Dat smaakt naar meer!

[yasr_overall_rating null size="--"]