Recensie: Grijze Ogen (De Anderen #4) – Anne Bishop
Grijze Ogen is misschien wel het meest duistere en heftige deel in de serie over de Anderen. De verstandhouding tussen mens en Terra Indigine komt steeds meer onder druk te staan, wanneer de Mensen Altijd Eerst (MAE) beweging steeds grotere stappen zet in hun poging om de Terra Indigine onder druk te zetten. Wanneer ze hele volkeren beginnen uit te moorden, wordt een groep Terra Indigine wakker geschut, die meer dan levensgevaarlijk kan worden genoemd.
'Grijze ogen' is het vierde deel in de serie. Hoeveel menselijkheid willen de terra indigine bewaren? Dat is de vraag waar Meg, Simon, Vlad en de andere leiders van het Stadspark voor staan. De haatzaaiers van Mensen Altijd Eerst verklaren de oorlog aan de Anderen – maar ze hebben geen idee wat ze met hun bloedlust wakker maken. Dit gevecht komt voor de Anderen neer op een simpele vraag: Hoeveel menselijkheid willen de terra indigine bewaren? Het is oorlog, maar de mensen zijn vergeten dat ze niet alleen de gedaantewisselaars tegenover zich hebben – ze hebben zojuist de oorlog verklaard aan de wereld zelf.’
Opvallend is de gave van Bishop om binnen de wereld die we al kennen, steeds nieuwe bevolkingsgroepen te creëeren, die een rol spelen in het verhaal. Denk aan de Haaigard, de Orcagard, als groep gedaantenverwisselaars en de elementairen, die ook in oceanen leven en deze beïnvloeden. Zonder overweldigd te raken door de diverse varianten Terra Indigine worden ze door de auteur geïntroduceerd en spelen een onmisbare rol in de loop van het verhaal. Hierbij behoeven de Terra Indigine die ‘Namid’s tanden en klauwen’ worden genoemd speciale aandacht. Deze Terra Indigine spelen een belangrijkere rol dan ooit, voornamelijk in de strijd tussen de mensen en de Anderen. Mooi hierbij is dat Bishop heel vaag blijft over de verschijningsvorm van deze wezens. Dit levert een extra onheilspellend gevoel op, omdat je als lezer er niet precies de vinger op kunt leggen, hoe deze verschijningen er precies uitzien.
Door de oplopende strijd tussen de mens en de Terra Indigine is er een constante spanning aanwezig in het boek. Dit zorgt ervoor dat het verhaal heerlijk vlot wegleest, terwijl het boek toch aardig dik is. Personages als Meg en Simon blijven intrigeren en hun relatie krijgt ook steeds meer een romantisch tintje. Maar dit is heel subtiel en op de achtergrond en domineert nergens het verhaal. Het verhaal wordt vooral benadrukt door een flinke dosis horror- en thrillerelementen, zoals afslachtingen van hele bevolkingsgroepen, bovennatuurlijke extreme weersverschijnselen en zeer gevaarlijke bovennatuurlijke wezens. Ook is in Grijze Ogen humor weer een belangrijk onderdeel, door bijvoorbeeld woordgrapjes tussen de mens en de Terra Indigine, zoals ‘gebeten of opgegeten worden’. Integenstelling tot het voorgaande deel, voelt dit einde meer als afsluiting van een verhaal.
Concluderend is Grijze Ogen het meest gruwelijke en spannende boek uit de serie tot nu toe. Bishop breidt de wereld steeds meer uit met nieuwe Terra Indigine, terwijl bekende personages zich verder ontwikkelen. Horror en humor domineren het verhaal, dat ook maatschappijkritische elementen bevat. Romantiek is subtiel en op de achtergrond aanwezig. Grijze Ogen is simpelweg leesvoer dat vraagt om meer.
Beoordeling: 5 Sterren
Grijze Ogen is het vierde deel in de serie van Anne Bishop over De Anderen en verscheen bij uitgeverij De Fontein door middel van Crowdfunding. Naast het boek in diverse formaten kon je ook inschrijven voor een leesclub, workshop of een goodybag. Dit was een groot succes. Inmiddels is het vijfde deel van de serie, Witte Kaarten, ook verschenen.
Meer over: Boeken, Recensies