Filmrecensie: Malignant (James Wan, 2021)

Dit jaar mochten we ons verheugen op een nieuwe horrorfilm van James Wan, bekend in horrorkringen als de man achter iconische franchises als Saw, Insidious en The Conjuring. Maar dit keer presenteert hij een volledig nieuwe, originele film: Malignant. De trailers beloofden een film vol visioenen, moordpartijen en denkbeeldige vrienden die niet zo denkbeeldig blijken te zijn; bekende horrorcliche's dus, maar met iemand als Wan aan het roer zijn de verwachtingen hoog. Weet Malignant meer te bieden dan wat we al in zijn andere films hebben gezien? De redactie dook erin!

Malignant is te zien via Pathé Thuis. Deze recensie bevat geen spoilers.

In Malignant volgen we Madison Lake (Annabelle Wallis), een vrouw met verdrukte herinneringen uit een traumatische kindertijd. Na een gevecht waarbij ze haar hoofd bezeert, begint ze visioenen te krijgen van een mysterieuze gedaante die op verschillende locaties mensen vermoordt. Wanneer deze moorden ook echt blijken te gebeuren en ze in aanraking met de politie komt, neemt de moordenaar contact met haar op. Hij noemt zichzelf Gabriel, net als haar denkbeeldige vriend uit haar kindertijd. Madison en haar familie gaan op onderzoek uit om hem te stoppen, en wanneer ze zich laat hypnotiseren om haar kindertijd te herinneren, blijkt Gabriel meer dan alleen een denkbeeldige vriend te zijn geweest.

Terwijl ik Malignant keek, vond ik het aanvankelijk lastig om in te schatten wat precies de intentie van de film was. De film kwam voor mij namelijk wat amateuristisch over, met een script en acteerwerk waar ik niet bijzonder van onder de indruk was. Het plot leek mij niet heel anders dan de meeste possession-horrorfilms, en bouwde zich vrij langzaam op in de eerste helft.

Zodra de film in de tweede helft echter losbarst, werd het voor mij plotseling duidelijk wat voor film Malignant eigenlijk is. Hoewel hier in de trailers niet naar werd gehint, is Malignant namelijk een veel meer campy en humoreuze film dan de bloedserieuze horror van een Insidious of The Conjuring. Terwijl deze film nog steeds genoeg momenten heeft waar elke horrorfan van kan genieten, is het geheel duidelijk met een knipoog gedaan. Wat anders een zwak script of een matige geacteerde scene was geweest, blijkt een bewuste keuze te zijn, en dat maakt veel goed.

Met deze bijgestelde verwachtingen is Malignant een verrassende, spannende en bij vlagen absurde kijkervaring, waarvan je veel momenten met een korreltje (of een hele berg) zout moet nemen. Terwijl veel moderne horrorfilms incashen op de nostalgie van de jaren '80, is Malignant eerder een knipoog naar de jaren 2000, met het low-budgetgevoel en de gewelddadigheid van Wan's eerste film Saw of een Final Destination. Het is te begrijpen dat hij deze film wilde maken om even iets totaal anders te doen dan zijn grotere franchises, en dat is hem zeker gelukt. Ik zou Malignant niet zozeer een "goede" film noemen, maar als je je verwachtingen bijstelt voor een niet al te serieuze horror met een knipoog en een paar wilde twists, is dit een prima avondje vermaak.

Heb jij Malignant al gezien, of wil je hem nog kijken? Laat het ons weten in de comments!

[yasr_overall_rating size="large"]