Recensie: Middernacht 1 - Gabrielle (Lara Adrian)

Seks verkoopt...en hoe! Afgelopen jaar verscheen de vijftig tinten trilogie, die verkocht als een trein. Iedereen las het en elk tijdschrift, televisiezender en uitgever wilde hier wel een graantje van mee pikken. Dat seks en horror een sterke combinatie is, hebben series als True Blood en American Horror Story de laatste jaren toch wel bewezen. Is dit een nieuwe trend? En is een frequent terugkerende seksscene echt een toevoeging aan het verhaal?

Het antwoord van uitgeverij Luitingh op de vijftig-tinten-hype is de vertaling van de Middernachtserie van Lara Adrian. Deze boeken worden omschreven als ‘Vijftig tinten met een bite.’ Is deze leus stimulerend voor de verkoop of juist niet? Want wil de echte horrorfanaat wel een boek, wat vergeleken wordt met de vijftig tinten trilogie? Of loopt diezelfde fan dan juist met een wijde boog om deze serie heen? En doet deze vergelijking wel recht aan de Middernachtserie? Tijd voor een bespreking van het eerste deel van de serie: ‘Gabrielle’.

‘Gabrielle is een begaafde fotograaf, die scherpere zintuigen heeft dan anderen. Op een dag wordt ze ooggetuige van een afschuwelijke moord, dat doet denken aan kannibalisme. Wanneer Gabrielle aangifte doet bij de politie, lijkt niemand haar te geloven. Totdat rechercheur Lucan Thorne haar serieus neemt en er alles aan doet om haar te beschermen. Gabrielle ontwikkelt gevoelens voor hem. Maar hij is niet wie/wat hij zegt dat hij is. En voor Gabrielle het weet, zit ze gevangen in een oorlog tussen twee levensgevaarlijke wezens. En zijzelf is ook niet wie ze dacht dat ze is. En ze moet vrezen voor haar leven en dat van haar vrienden.’

Het eerste wat opvalt aan het boek is de kaft. Niet direct de opdruk, maar het papier waarmee de omslag is gemaakt. Het voelt namelijk aan als fluweel en dit geeft het boek een luxe tintje. De inhoud van het boek kan het best vergeleken worden met het werk van schrijvers als: Charlaine Harris, Laurell K. Hamilton en Kelley Armstrong.

Er zijn natuurlijk al verschillende boeken over vampiers op de markt, maar Lara Adrian geeft haar eigen draai aan dit bovennatuurlijke wezen. Of een vampier goed of slecht is, hangt volgens Adrian af, van de mate waarin hij zich overgeeft aan zijn honger naar bloed. Slaat de vampier hierin door, dan wordt hij een zogenoemde ‘muiter’. Een muiter is een vampier, die in zijn geheel overgeleverd is aan zijn verlangen naar bloed. Bloedlust als een soort verslaving. Dit zorgt ervoor, dat het niet meer zo zeer draait om een oorlog tussen mens en vampier, maar meer tussen vampiers onderling, met de mens als ongelukkig slachtoffer. Hierbij is ook het begrip ‘stamvrouw’ interessant gevonden. Dit geeft een extra dimensie aan verhaal, door de zoektocht van Gabrielle naar zichzelf en in haar relatie tot Lucan.

De diverse personages zijn interessant en zowel Gabrielle als Lucan dragen een interessante geschiedenis met zich mee. Wel is het duidelijk, dat het boek deel uitmaakt van een serie. Diverse (mogelijk interessante) personages blijven vlak en vrij op de achtergrond. Hopelijk krijgen deze de kans om in de vervolgdelen wat meer tot ontwikkeling te komen. De relaties tussen de personages, waaronder de intense relatie tussen Gabrielle en Lucan, overtuigen niet op elk punt. De reden hiervoor is dat sommige ontwikkelingen wel vlug tot stand komen, zoals Lucan’s liefdesverklaring aan het eind van het boek.

Verrassend zal intussen niet zijn, dat het boek een aantal seksscènes bevat. Of de seksscènes iets toevoegen aan het verhaal, zal ieder persoonlijk een andere mening over hebben. Voor de één geven de seksscènes een uiting aan de ontwikkeling van een relatie tussen vampier en stamvrouw, de ander zal de beschrijving van de scènes iets te expliciet vinden.

De spanning in het boek wordt goed opgebouwd, wat er voor zorgt, dat je de pagina’s blijft omslaan. Wat hieraan bijdraagt, is de strijd tussen de stam en de muiters. En daarbij levert Lucan nog zijn eigen gevecht tegen de dreiging van de bloedlust. Hierdoor leest het boek als een trein. Het einde van het boek maakt het verhaal wel af, maar ook hier kun je merken, dat het boek deel uitmaakt van een serie.

Al met al is het boek door zijn vele metgezellen in het vampiergenre niet origineel te noemen, maar biedt het wel interessante elementen. De strijd tussen de twee vampiersoorten en het concept ‘stamvrouw’, maken het boek meer, dan alleen een fantasy/horrorversie van de vijftig-tinten-trilogie. De relatie tussen Gabrielle en Lucan overtuigt niet altijd en andere personages hebben nog de tijd nodig om tot ontwikkeling te komen. Wel wordt de spanning goed opgebouwd, waardoor het boek met zijn mix van horror, spanning, seks en een vleugje romantiek, gezien kan worden als heerlijk leesvoer voor de donkere dagen.

Middernacht: Gabrielle is te koop bij de betere boekhandel.

[yasr_overall_rating size="--" postid="26039"]