Recensie M. Night Shyamalan's Old: lekkere snack of ouwe Shyamalan-koek?

Regisseur M. Night Shyamalan heeft een hit-or-miss repertoire. Zijn werk ziet er altijd gelikt uit, maar de verhalen zijn op zijn zachtst gezegd wisselend van kwaliteit. Zo goed als sommige werken van hem zijn (droomdebuut The Sixth Sense, serie Servant en The Visit - fight me), zulke missers zijn andere (The Happening, Lady In The Water en aanfluiting The Last Airbender). Omdat ik zijn laatste wapenfeiten Servant en The Visit goed vond, was ik heel benieuwd naar Old. Heeft Shyamalan zijn vuur weer terug?

Stel Guy (Gael García Bernal) en Prisca (Vicky Krieps) staat op het punt uit elkaar te gaan, maar besluit nog een laatste reis met hun kinderen te maken naar een tropisch resort. Na een tip van het personeel gaan ze met een handvol andere gasten naar een afgelegen, geheim strand. Maar wanneer het daar niet pluis blijkt te zijn, zitten ze al vast op de idyllische kreek. En naarmate de tijd verstrijkt realiseren ze iets afschuwelijks: elke dertig minuten die voorbij gaan, worden ze een heel jaar ouder- terwijl iemand van veraf toe lijkt te kijken.

Origineel idee, wat eigenlijk van comic The Sandcastle komt en door Shyamalan tot script is verwerkt. Het duurt even voor de gasten kunnen duiden wat er precies aan de hand is, en ze wisselen samenwerken af met elkaar tegenwerken- al dan niet met opzet. Je zou denken dat het niet moeilijk is om met een klein aantal personages mee te voelen wanneer ze hulpeloos en met hun reeds bestaande sores zijn overgeleverd aan een mysterieus fenomeen, maar eerlijk? Ze zijn allemaal irritant en acteren houterig, waarbij een van mijn favoriete acteurs van het moment (Alex Wolff) er nog het beste van lijkt te maken. De dialogen en gaten in het plot (pak dat mes dan af!) zijn tenenkrommend, en de lotgevallen van de cast maakte me al na een uur geen moer meer uit.

De bekende Shyamalan plottwist die alles verklaart kan natuurlijk niet uitblijven in Old. Die bindt bijna alle lijntjes die uit zijn gegooid aan elkaar, maar dat gigantische de-schellen-vallen-van-mijn-ogen moment (zoals bij zijn goede films) wekt het dan al niet meer op. Dat kan ook alleen wanneer je geïnvesteerd bent in de personages, wat niet lukt als ze van karton zijn. Ik zou deze film lekker overslaan en wachten op het nieuwe seizoen van Servant, of we moeten weer in een lockdown gaan. Dan is het minder zonde van je tijd en is even ergeren soms best lekker.

[yasr_overall_rating size="large"]