Recensie: The Dark Tower (Nicolaj Arcel, 2017)

De film is simpelweg te kort om de boekenreeks de aandacht te geven die het verdiend, waardoor er elementen worden overgeslagen en de film gevoelsmatig wat van de hak op de tak springt. Waarschijnlijk was The Dark Tower als (mini)serie beter tot zijn recht gekomen.

Recensie: The Dark Tower (Nicolaj Arcel, 2017)

Stephen King kent een grote diversiteit aan boeken, die verschillende genres bestrijken. Een van de indrukwekkendste voorbeelden is de serie over De Donkere Toren, die inmiddels uit acht delen bestaat. Natuurlijk zijn de schrijfsels van King niet de meest gemakkelijke boeken om te verfilmen, maar een achtdelige reeks in een film van 1,5 uur stoppen, mag een heuse uitdaging genoemd worden.

‘De wereld van Roland Deschain (Idris Elba) valt uit elkaar. Eens werd deze gekenmerkt door vergaande magie en technologie, maar beiden lijken slechts relieken uit het verleden te zijn. Om de wereld te redden is hij op een queeste naar de Donkere Toren, een verbindingspunt van alle universa. Hij moet de Donkere Toren vinden, voordat de slechterik Man in Black (Matthew McConaughey) dat doet en de toren vernietigt. Dit zou namelijk het einde van de mensheid betekenen.’

Wat gelijk al opvalt, zijn de grote namen die aan deze verfilming meewerken: Idris Elba (Luther, Pacific Rim, Prometheus) en Matthew McConaughey (Instellar, The Wolf of Wallstreet). Vooral Elba komt goed uit de verf als gekwelde scherpschutter met een heftig verleden. Ook zijn interactie met de jonge Jake (Tom Taylor) uit de normale wereld en zijn reacties op deze wereld komen overtuigend over. Ook McConaughey speelt een mooie rol als slechterik, maar blijft hier en daar wel wat vlak in zijn rol. Maar dit kan ook komen door de vrij korte tijdsduur van de film, waardoor hij onvoldoende tijd krijgt om zijn rol volledig uit te diepen.

Want dat is ook het meest opvallende aan ‘The Dark Tower’; de film duurt niet langer dan één uur en 30 minuten. Dit in tegenstelling tot de meeste verfilmingen van iconische gevechten tussen het goed en het kwaad, die vaak wel twee uur of meer beslaan. Wanneer je als regisseur een film compact en helder in elkaar zet, zou het kunnen werken, maar doordat het hier gaat om een achtdelige boekenreeks, is ervoor gekozen om verschillende elementen uit de boeken weg te laten. En dat is zonde, want dit gaat ten koste van de verdieping van het verhaal, waardoor de film wat van de hak op de tak lijkt te springen. Dit is vooral merkbaar aan het begin van de film, waar je midden in het verhaal lijkt terecht te komen. Dit kan vooral voor de mensen, die niet bekend zijn met de boekenreeks, even wennen zijn. Je vindt natuurlijk wel dingen uit het boek, zoals ‘Dankie-sai’ en de beroemde quote:

'Richt niet met je hand. Hij die met zijn hand richt is het gezicht van zijn vader vergeten. Richt met je oog.
Schiet niet met je hand. Hij die met zijn hand schiet is het gezicht van zijn vader vergeten. Schiet met je geest.
Dood niet met je geweer. Hij die met zijn geweer doodt is het gezicht van zijn vader vergeten. Dood met je hart.’

Maar verschillende elementen uit het boek zijn weggelaten of worden kort aangestipt. Dit kan bijna ook niet anders gezien de lengte van de film, maar is wel erg zonde.

Wel zit The Dark Tower boordevol actiescenes en mooie beelden van de verschillende werelden. Denk hierbij aan de donkere toren zelf, de wereld waarin Roland speelt en de portals naar de verschillende werelden. Voor de film wordt het verhaal vooral verteld door de ogen van de jonge Jake, wat ervoor zorgt dat de verfilming een Young Adult idee krijgt. Dit kan als nadeel gezien worden, maar kan er ook voor zorgen dat de film als toegankelijker wordt beschouwd, omdat YA een erg populair genre is. De verschillende actiescenes zorgen ervoor dat de vaart goed in het verhaal blijft. Het einde suggereert dat er een vervolg niet ondenkbaar is. Er zal sowieso een prequel komen door middel van een televisieserie, die in 2018 gepland staat.

Voor wie van een fantasyfilm met veel actiescènes en houdt, is The Dark Tower zeker de moeite waard om een bezoek aan de bioscoop te brengen. Mooie gevechtscènes tussen goed en kwaad, indrukwekkende beelden van een fantasywereld en een uitstekende prestatie van Idris Elba als Scherpschutter Roland. Als verfilming van een achtdelige boekenserie komt het helaas minder goed uit de verf. De film is simpelweg te kort om de boekenreeks de aandacht te geven die het verdiend, waardoor er elementen worden overgeslagen en de film gevoelsmatig wat van de hak op de tak springt. Waarschijnlijk was The Dark Tower als (mini)serie beter tot zijn recht gekomen. The Dark Tower draait nu in de bioscoop.[yasr_overall_rating size="--" postid="64144"]