Recensie: The Other - wie is toch die ander?

The Other

Regie: Paul Etheredge

De film kent twee kanten. Het eerste deel waarin de stukken op hun plaats worden gezet heeft een heel hoog whodunnit-gehalte. Niemand lijkt wie hij of zij is. Het tweede deel verschuift naar de gore-horror, waarbij er best wat intense scènes te zien zijn.

Hooggespannen waren mijn verwachtingen niet. Paul Etheredge staat bekend om titels als Hellbent en Angel of Death: films die niet per se slecht waren, maar waar hij ook geen Oscarnominatie mee in de wacht sleepte. Toch verdient Etheredge krediet voor zijn lef: met Hellbent zette hij bijvoorbeeld een zeldzame gay-slasher neer. Durft hij met The Other opnieuw risico te nemen, of blijkt dit een mager filmpje dat veilig in de grijze middenmoot blijft hangen?

Valse start voor het jonge paar

In The Other zien we het ogenschijnlijk idyllische leven van Robin (Olivia Macklin) en Daniël (Dylan McTee). Maar schijn bedriegt. Het koppel probeert al jaren een kinderwens te vervullen, maar vier miskramen hebben diepe wonden geslagen in hun relatie. Uiteindelijk kiezen ze voor adoptie en verwelkomen ze Kathelia (Avangeline Friedlander). Dit meisje draagt een zwaar trauma met zich mee en spreekt geen woord. Vanaf het moment dat Kathelia intrekt, vinden er onverklaarbare gebeurtenissen plaats. Het lijkt erop dat dit stille meisje een duister geheim met zich meedraagt.

Lang aan het raden

De film houdt je lang op het verkeerde been. In rap tempo passeren diverse personages de revue die allemaal verdacht zijn. Zo is er het geadopteerde, stille meisje dat constant onheilspellend voor zich uit staart en verontrustende voorwerpen zoals zagen en messen verzamelt. Daarnaast zijn er de buren: een alleenstaande vrouw met een ruig verleden (Shawnee Smith) en haar dochter Fiona (Lily D. Moore), die het downsyndroom heeft. Fiona weet aanvankelijk door te dringen tot Kathelia, maar al snel blijkt dat zij slechtere bedoelingen heeft dan gedacht. Vooral Moore en Friedlander acteren ijzersterk. Allebei hebben ze iets mysterieus en jagen ze de kijker de stuipen op het lijf. Omdat je lang niet weet wie nu goed of slecht is, blijf je constant twijfelen. Heel knap gedaan.

Praktische effecten

De tweede helft van The Other is ineens heel andere koek. De focus verschuift naar meer gore. De film schuwt niets en soms zie je pittige scènes die de gevoelige horrorliefhebber kunnen schokken. Ik zat in ieder geval een paar keer op het puntje van mijn stoel. Waar je in het begin nog denkt met een standaardverhaal over een gezin en een kwaadaardige entiteit te maken te hebben, mondt de film al snel uit in behoorlijk heftige horror. De opbouw is goed uitgevoerd en de climax zorgt voor een (letterlijk) spetterende finale. Daarbij wordt er gebruikgemaakt van praktische effecten, wat het schokeffect alleen maar versterkt.

Conclusie

Al met al heb ik mij prima vermaakt met The Other. In de eerste helft van de film ben je best aan het raden hoe alles in elkaar steekt en wie er nou wel en wie niet te vertrouwen is. De tweede helft van de film verschuift de focus en krijg je veelal met goed in beeld gebrachte gore te zien, die door de goede make-up en praktische effecten versterkt wordt. Ga vooral zo door, dat zie ik graag! Ik kan je deze film dan ook zeker aanraden.

The Other is nu te zien bij streamingdienst Prime Video en te huur bij Pathé Thuis.