Recensie: The Wolfman (Joe Johnston, 2010)

Als een van de eerste Nederlanders mochten we gisteravond de nieuwste film van Univeral Pictures bekijken: The Wolfman van regisseur Joe Johnston.

Universal bracht begin vorige eeuw een reeks aan monsterfilms uit die een belangrijke oorsprong zijn voor het huidige horrorgenre, waaronder The Wolf Man uit 1941 met Bela Lugosi, Lon Chaney Jr. en Evelyn Ankers.
Zeventig jaar later stoft Universal deze titel af en probeert met The Wolfman de monsterfilm weer op de kaart te zetten. Dit keer worden de rollen vertolkt door Benicio Del Toro, Anthony Hopkins en Emily Blunt.

De film begint snel, een strakke inleiding brengt je meteen naar Engeland eind negentiende eeuw, naar het landgoed van Sir John Talbot bij het dorpje Blackmoor. Zoon Ben komt naar jaren terug op het landgoed zodra hij heeft gehoord dat zijn broer vermist is, hij komt echter te laat.

Als kijker heb je vrij direct door wat globaal het verhaal van de film zal zijn. Gelukkig brengen Scotland Yard (Hugo Weaving) en een uitstapje naar Londen nog enige afwisseling, voor de geforceerde romantiek hoef je de film namelijk niet te kijken.

De specialeffect zijn erg gelikt, het is Rick Baker prachtig gelukt om de transformatie van mens naar weerwolf uit te beelden én daarbij de stijl van het origineel uit 1941 aan te houden. Het acteerwerk van de mannen is - in tegenstelling tot Emily Blunt - erg natuurlijk.

In grote lijnen is het Universal dan ook gelukt om deze klassieker terug te brengen naar het witte doek, maar of dit de weg vrijmaakt om ook andere monsterklassiekers terug te brengen?