Recensie: Uninhabited (Bill Bennett, 2010)

Wat dacht je van een vakantie op een onbewoond eiland? In ‘Unhabited’ willen Harry (Henry James) en Beth (Geraldine Hakewill) eens een heel ander soort vakantie. Ze besluiten te gaan kamperen op een onbewoond en afgelegen koraaleiland. Dit lijkt op het eerste gezicht een goed idee. Een prachtige idyllische omgeving en geen mens die je stoort. Of toch wel? Op een gegeven moment verdwijnen er spullen uit hun kamp en gebeuren er rare dingen. Het stel denkt eerst dat er kinderen achter zitten en gaan op zoek. Naarmate de film vordert blijkt het alles behalve kinderen te zijn, die hun vakantie proberen te dwarsbomen......

De film start met verschillende prachtige beelden van de omgeving waar het verhaal zich afspeelt; het onbewoonde eiland. Deze beelden scheppen gelijk een sfeer voor de rest van het verhaal. De film begint als een romantisch avontuur. Op een gegeven moment gebeuren er vreemde dingen, waardoor de spanning langzaam wordt opgebouwd. Sinistere plaatjes van de natuur dragen bij aan het gevoel van dreigend gevaar. Wat wel jammer is dat de personages in de film wat vlak blijven. Eén van de weinige dingen, die je te weten komt, is dat Beth zeebioloog is. Zij weet het één en ander over de dieren die daar leven, wat bijdraagt aan het verhaal van de film. Maar over Harry kom je weinig te weten en dat is nadelig voor de diepgang van de film. Hij blijft dan meer een mooi plaatje en komt vaak zwakker over dan zijn vrouwelijke tegenspeelster.

Met de gebeurtenissen rondom de hut wordt de spanning goed opgebouwd. De muziek op de achtergrond is hier passend bij, een combinatie van spanning en drama. De spanning zakt alleen een beetje in wanneer ze de mannen tegenkomen. Dan voel je je als kijker een beetje bedrogen; als de film zo afloopt dan kiest men wel voor de makkelijkste weg. Dit stuk in de film is eigenlijk ook overbodig en draagt weinig bij aan het verhaal. Gelukkig wordt daarna de draad weer opgepakt en richt men zich meer op de achtergrond van de gebeurtenissen. Dit maakt de film op een gegeven moment meer een combi van drama en horror. Bij het einde blijf je als kijker met gemengde gevoelens achter. Aan de ene kant is het een logisch en indrukwekkend einde, aan de andere kant is het misschien ook te voorspelbaar.

Concluderend gezegd is het zeker een mooie en spannende film voor een ontspannen avond kijkplezier. Een interessant weetje hierbij is dat de film gebaseerd is op ware gebeurtenissen. De film kan samengevat worden als een paranormale horror met drama elementen. En het verhaal is zeker de moeite waard. Minpunt is wel dat de personages vrij oppervlakkig blijven en je weinig over ze te weten komt. Dus als je houdt van films met diepgaande, meer complexe personages, kun je deze film beter laten liggen.

[yasr_overall_rating null size="--"]