Recensie: Verónica (Paco Plaza, 2017)

Sinds vorige maand is een nieuwe horrorfilm te bewonderen op Netflix: Verónica. (Niet te verwarren met de gelijknamige film geregisseerd door Carlos Algara en Alejandro Martinez-Beltran). De Spaanse drama-/horrorfilm Verónica is geregisseerd door Paco Plaza – bekend van de zombiehorrorklassieker [REC] uit 2007. De film speelt zich af in Madrid in 1991 en is naar verluidt gebaseerd op ´waargebeurd´ verhaal; het 'enige door de Spaanse politie ingediende rapport ooit dat paranormale verschijnselen bevatte'. Al wijkt zijn versie uiteraard wel af van de 'feiten'.

Verónica (Sandra Escacena) is een 15-jarig meisje die thuis voor haar jongere broertje Antonito (Iván Chavero) en tweeling zusjes Lucia (Claudia Placer) en Irene (Bruna González) moet zorgen. Haar vader is onlangs overleden en haar moeder (Ana Torrent) werkt lange dagen achter een bar. Tijdens een zonsverduistering besluit Verónica om samen met twee schoolgenootjes: Rosa (Angela Fabian) en Diana (Carla Campra) een seance te houden in de kelder van hun katholieke school. Ze gebruiken een ouija-bord om in contact te komen met de overleden vader van Verónica en de vriend van Diana die is omgekomen bij een motorongeluk . Vanaf dat moment gaat het mis en Verónica begint te vermoeden dat een kwade kracht haar appartement is binnengedrongen.

Met Verónica is de horrorwereld weer een paranormale horror rijker. Het is een subgenre dat het erg goed doet bij het grote publiek. Na films als The Conjuring, Insidious en Paranormal Activity is het lastig om nog iets nieuws toe te voegen en dat doet Verónica dan ook niet echt. Maar een gebrek aan originaliteit hoeft geen probleem te zijn als clichés goed worden uitgevoerd. Als we namelijk eerlijk zijn bevatten de meeste goede horrorfilms ook clichés. Zo ook Verónica met creepy kinderen, een spookachtige kelder, het spelen met een ouija-bord, ´enge´ spiegelscènes en een paranormale expert; in dit geval een blinde non genaamd Sister Death (Consuelo Trujillo).

Plaza weet daarentegen met Verónica wel een samenhangend en boeiend verhaal neer te zetten met genoeg wendingen om de film net boven het gemiddelde uit te tillen. De richting die het verhaal opgaat laat daarnaast veel ruimte over voor vragen en eigen interpretatie. Wat was echt en wat niet? Wie was dood en wie niet? En waarom gebruikt iemand een ouija-bord tijdens een zonsverduistering (nee echt serieus, waarom?). Hoewel Verónica verre van eng is, is de spanning op momenten zeker aanwezig. Echter, huiveringwekkend wordt het nooit. Verder is het acteerwerk van de kinderen, vooral Escacena, sterk en laat niets te wensen over.
https://www.youtube.com/watch?v=My-yHZoCk74

Al met al is Verónica zeker geen originele film, maar heeft wel een intrigerend verhaal, sterke personages en een goede portie drama met horror(elementen). Ik zou de film zeker aanbevelen als je Netflix hebt. Het is zeker een kans waard.

[yasr_overall_rating size="--" postid="71035"]