Recensie: Rise of the Planet of the Apes (Rupert Wyatt, 2011)

Het is bijna 50 jaar geleden dat Pierre Boulle's boek 'La Planète des singes' wordt uitgegeven. Het boek is een groot succes en in 1968 volgt er een Amerikaanse verfilming met Charlton Heston. De film, die een kleine 6 miljoen dollar gekost heeft, levert ruim 32 miljoen dollar op, het is dan ook niet verwonderlijk dat er van 1970 tot 1974 vier sequels volgen. Deze films worden in 1974 opgevolgd door een televisieserie, die in 1975 het stokje doorgeeft aan een (kortlopende) animatieserie. Daarna is het even stil, al worden er wel diverse comics uitgegeven die op het boek en de films gebaseerd zijn. In 2001 leeft de franchise weer op als Tim Burton met een remake van The Planet of the Apes komt. En nu is er dan Rise of the Planet of the Apes.

Persoonlijk vind ik dat remakes elkaar momenteel wel heel erg snel opvolgen, en toen ik hoorde dat er wéér een Planet of the Apes film zou komen, was het eerste wat ik dacht: "Is het nu eens afgelopen met die na-aperij!" Maar de eerste trailer zag er veelbelovend uit en de extended trailer bleek nog spectaculairder te zijn. Gelukkig blijkt Rise of the Planet of the Apes geen gevalletje PTORF te zijn (Prachtige Trailer, Ongelooflijke Rotfilm), de film maakt alles waar wat de trailer belooft.

Rise of the Planet of the Apes is niet een remake van de oorspronkelijke film uit 1968, het is eerder een prequel, die uitlegt hoe de 'planet of the apes' is ontstaan. Het verhaal lijkt het meest op de film Conquest of the Planet of the Apes uit 1972, waarin de apen steeds slimmer worden en uiteindelijk tegen de mens in opstand komen. Ook in Rise of the Planet of the Apes rebelleren apen tegen de mens die hun zo lang al onderdrukt, vernedert en onderwerpt aan gruwelijke medische proeven.

De jonge wetenschapper Will Rodman (gespeeld door James Franco) ontwikkelt een virus, ALZ 112, dat bedoeld is om Alzheimerpatiënten te genezen. Zijn eigen vader, Charles (John Lithgow), heeft Alzheimer, dus Will is zich bewust van de noodzaak een goed medicijn te ontwikkelen. De eerste onderzoeksresultaten zijn veelbelovend, en de apen waarop het medicijn getest wordt, vertonen zelfs een verhoogde intelligentie. De presentatie van het nieuwe geneesmiddel loopt echter vreselijk uit de hand; het onderzoek wordt afgeblazen en de proefdieren worden afgemaakt. Dan blijkt een van de chimpansees een kleintje te hebben gebaard. Niemand kan het over zijn hart verkrijgen het dier een spuitje te geven dus Will neemt de kleine chimpansee, Caesar (Andy Serkis), mee naar huis.

Dankzij de ALZ 112 die zijn moeder toegediend kreeg, blijkt Caesar minstens zo intelligent te zijn als een mensenkind. Hoewel Will Caesar bijna als zijn eigen kind groot brengt, is Caesar zich bewust van zijn ondergeschikte rol in de mensenwereld. Daarbij heeft Caesar nog steeds het gedrag en de instincten van een chimpansee. Als Charles door zijn Alzheimer een aanvaring krijgt met de buurman, wordt Caesar agressief. Caesar moet naar een opvangtehuis voor apen, Will staat machteloos.

Zo goed als Caesar het had bij Will, zo slecht heeft hij het in de apenopvang. Maar daar waar het de andere apen gewoonweg aan de intelligentie ontbreekt om iets aan hun situatie te doen, heeft Caesar wel de verstandelijke vermogens om tegen zijn onderdrukkers in opstand te komen en dat is dan ook precies wat hij doet.

Rise of the Planet of the Apes speelt zich af in San Francisco. De Golden Gate Bridge is dan ook prominent aanwezig

Rise of the Planet of the Apes is prachtig gemaakt. Dankzij de 'rendering' door Weta Digital (die ook de visual effects van Avatar deden) zou je bijna vergeten dat je niet naar echte apen kijkt. Hoewel je geen acteurs in apenpak zult zien, hebben acteurs wel aan de basis gestaan voor de apen. Andy Serkis, die eerder vorm gaf aan Gollum en King Kong, stond model voor Caesar. Stuntcoördinator Terry Notary, die ook betrokken was bij Burton's Planet of the Apes, nam ook enkele apen voor zijn rekening.

Gelukkig hoeft Rise of the Planet of the Apes het niet alleen te hebben van mooie digital effects. Het verhaal zit goed in elkaar en biedt de nodige diepgang, alsmede stof tot nadenken. Er wordt goed geacteerd, niet alleen door Serkis, maar ook door James Franco en John Lithgow die Will's dementerende vader speelt. Brian Cox en Tom Felton doen het goed in hun bijrollen. Alleen Freida Pinto, Will's 'love interest', voegt helemaal niets toe aan de film. Ze hadden haar personage, Caroline, volledig kunnen schrappen, het had niets uitgemaakt.

Rise of the Planet of the Apes is een film die goed gemaakt is. Het verhaal, de regie, het spel, de special effects en de montage: alles klopt. Ik heb er met veel plezier naar gekeken en hoop dat jij dat ook doet.

Film: Rise of the Planet of the Apes (2011)
Regie: Rupert Wyatt

Waardering: 4.5/5 sterren
Bloody Mary proefnotitie:
"Prim(at)e rib!"

Rise of the Planet of the Apes draait vanaf 18 augustus in de bioscoop.