Recensie: The Raven (James McTeigue, 2012)

Schrijver en poëet Edgar Allen Poe (John Cusack) probeert zich overeind te houden in het 19e eeuwse Amerika. Een taak die hem zwaar valt, hij kampt namelijk niet alleen met een writersblock, maar is ook nog eens alcohol- en opium verslaafd. Zijn grote liefde Emily (Alice Eve) wil dolgraag met Poe trouwen maar haar vader heeft een gruwelijke hekel aan hem. En dan wordt Poe ook nog eens ontslagen door zijn uitgever. Zijn loopbaan lijkt over, maar daar steekt een psychotische fan een stokje voor. Er worden moorden gepleegd die rechtstreeks uit een eerder geschreven boek van Poe lijken te komen. De detective die op de zaak zit, Fielsds (Luke Evans), wil graag dat Poe hem helpt bij het vinden van de dader. Poe is in eerste instantie niet heel enthausiast, maar wanneer de dader Emily ontvoert moet hij wel. Hij wordt uitgedaagd om zijn inspiratie terug te vinden en opnieuw te gaan schrijven. De vraag is alleen, lukt hem dat op tijd?

The Raven heeft zijn titel te danken aan een gedicht van Edgar Allen Poe waarmee hij in 1845 voor het eerst literaire erkenning kreeg. Gedurende de film komt de raaf nog een aantal keer terug, vooral als brenger van ongeluk en als aasgier. Verbazingwekkend genoeg is de film redelijk autobiografisch. Poe was inderdaad een alcoholist en verslaafd aan opium, hij was getrouwd met een Virginia en hij gaf zich op voor een officiersopleiding bij West Point waar hij later werd weggestuurd. Allemaal details die terugkomen in de film. Voeg hier een romantisch element aan toe (Emily) en een serie moorden en je hebt The Raven.

De sfeer van de film en het verhaal (een detective) doet een beetje denken aan Sherlock Holmes. Alleen had die film de charismatische Robert Downey Jr. waar The Raven opgescheept zit met John Cusack. Daarnaast blijf je, je afvragen wat zo'n mooie vrouw als Emily in zo'n nietsnut en alcoholist als Edgar Poe ziet. Het komt nogal onrealistisch over. Sowieso mist de film qua sfeer authenticiteit. Er zit een dikke laag Hollywood-saus overheen die begint met de hagelwitte facings en het té perfect geblondeerde haar van Alice Eve.

Het begin van de film is te klef voor woorden en de speurtocht naar Emily zit vol met clichés. De vraagstukken worden net iets te makkelijk opgelost en als kijker kun je wel een beetje raden wat eraan zit te komen. Alleen de dader blijft goed verborgen, daar kom je pas aan het eind van de film achter, tenzij je als kijker veel kennis bezit over inkt en magneten.

Een pluspunt (voor de horrorfans) is de uitvoering van de moorden. Edgar's psychotische fan is niet verlegen en houdt wel van een beetje bloed. Of zeg maar gerust, liters bloed. Vooral de scene waarbij een dikke man in tweeën wordt gehakt door een groot mes doet het goed, in de bioscoop zaal zaten verschillende bezoekers te gniffelen.

https://www.youtube.com/watch?v=GZb2pLKiYEk

Kortom, de film is aan te raden wanneer je op zoek bent naar iets in de stijl van Sherlock Holmes maar dan bloediger, minder grappig en minder spectaculair.
The Raven was deze week tijdens Imagine AFFF te zien op en draait vanaf 21 juni in de bioscoop.

[yasr_overall_rating null size="--"]