Recensie: Wake Wood (David Keating, 2011)

Patrick en Louise verliezen door een afschuwelijk ongeluk met een dolle hond hun dochtertje van 9. Na een periode van rouw besluiten ze, om weer rust te mogen ervaren, zich terug te trekken naar het landelijke Wake Wood. Daar pikken ze hun oude beroep, Patrick is dierenarts en Lousie is Apotheker, weer op en proberen een plek te vinden in de kleine gemeente. Niets is echter wat het lijkt en de rustige gemeente Wake Wood draagt toch wel een heel duister maar ook heel verleidelijk geheim met zich mee...

Wake Wood is de laatste film uit de stallen van de befaamde Hammer Studios die na een lange tijd van afwezigheid weer nieuw leven in is geblazen. Wake Wood volgt zijn voorgangers goed: Kleine, integere films waarin goed word geacteerd en waar vaak ook afgelegen gebieden nog vol gebruiken maken van heidense rituelen. De hoofdrolspelers Eva Birthisle en vooral Aidan Gillen (die we misschien nog wel herkennen van The Wire) spelen erg goed en komen geloofwaardig over als twee ouders die met een behoorlijk verlies te maken hebben. Overigens speekt iedereen behoorlijk in deze film.

Het is echter het tempo wat de film enigzins nekt om een echt spannende film te worden. Het tempo is namelijk nogal traag. Dat doet het verhaal niet te kort, zeer zeker niet. Maar het kan wellicht iets te traag zijn voor de moderne film kijker. Iemand die de originele Hammer films juist wel weet te waarderen zullen Wake Wood daarom ook kunnen omarmen.

Wake Wood is nu verkrijgbaar op dvd.

[yasr_overall_rating null size="--"]