Wat is er aan de hand? Lees het in mijn recensie van Talk to Me

Talk to Me is het filmdebuut van de gebroeders Danny and Michael Philippou. Deze Australische mannen zijn de bedenkers van het best populaire Youtube-kanaal RackaRacka. Dit kanaal staat bekend om de korte, intense live-action horrorfilmpjes. Ze hebben met hun kanaal al verschillende prijzen gewonnen en zijn hierdoor in een regisseursstoel geklommen. Is dit een succes of hebben ze moeite om een kleine twee uur de spanning vast te houden? Ik heb het voor je uitgezocht en zal je er alles over vertellen in mijn review over Talk to Me.

In Talk to Me volgen we Mia (Sophie Wilde). Mia woont bij haar beste vriendin Jade (Alexandra Jensen), diens jongere broer Riley (Joe Bird) en hun moeder Sue (Miranda Otto) nadat haar moeder plotseling overleed. Met haar vader (Marcus Johnson) kan ze sinds het overlijden niet meer zo goed opschieten. Op een feestje komen ze in aanraking met een keramieken hand die -volgens legendes- een echte hand van een helderziende zou bevatten. Hierdoor is het mogelijk om met de geesten in contact te komen. Raak de hand aan en zeg 'talk to me'. Als je hierna toestemming geeft om jouw lichaam over te laten nemen (I let you in), krijg je schijnbaar de rit van je leven die behoorlijk verslavend is.

Er zijn maar een paar regels: steek een kaars aan om de deur te openen, zorg dat je maar maximaal 90 seconden bezeten blijft en blaas de kaars weer uit om de deur weer dicht te doen. Simpel. Ja, in theorie. Na die 90 seconden willen de geesten maar wat graag blijven rondhangen, dus daar zullen ze dan ook alles aan doen. Oh, en ga je dood terwijl je bezeten bent? Dan is jouw ziel voor altijd gedoemd.

Gewoon De Dood

Uiteraard gaat het gelijk in het begin al goed fout. Deze film is een wilde achtbaanrit met een dikke laag bovennatuurlijke saus. Ik vind het verfrissend dat er nu eens niet een Duistere Demoon achter de plot zit, maar dat het gewoon De Dood is waar ze mee te maken hebben. Het achterliggende geheel deed me veel meer denken aan een Final Destination dan aan een The Conjuring. Niet dat die films er iets mee te maken hebben, maar dan snap je een beetje wat ik bedoel. De cast speelt fantastisch, Wilde schittert echt en is op momenten behoorlijk creepy, moeders Otto is echt onuitstaanbaar en met broertje Bird leef je echt mee, waarbij hij toch wel de meerderheid van de intense scenes op zijn naam mag zetten.

Er zijn weinig jumpscares in de film, en dat maakt 'm juist ijzersterk. De spanningsopbouw is geweldig en er zijn een paar scenes waar naar toe geleefd wordt, dat ik op momenten echt op het puntje van mijn stoel zat en in mijn handen kneep van spanning. Ook vond ik de manier van filmen mooi. In sommige stukken zie je niet waar de focus op moet liggen, maar juist de reactie van de acteurs die het zien. Dat komt de spanning wat mij betreft ook zeer ten goede. Je leeft veel meer mee in het moment en dus ook met de film. Ook zit het met de speciale effecten wel snor, de gore is goed (als in praktisch en niet CGI) aanwezig en wordt rauw en in-your-face in beeld gebracht waarbij ze niets en niemand ontzien.

Conclusie

Verfrissende camerastandpunten, zeer weinig jumpscares, een behoorlijk goed en zeer creepy-spelende cast maken dit voor mij toch wel een topfilm hoor. Ik weet dat we 'pas' haverwege het jaar zijn (en ik heb leuke trailers gezien van nog wat horrorfilms die er volgende maand (A Haunting in Venice) en in oktober aankomen (Dear David), maar deze staat wat mij betreft in de top 3 beste horrorfilms van 2023. Een spannend verhaal dat niet te lang duurt, met wat behoorlijke intense scenes zorgen voor een rit die je niet snel vergeet. Ga dat zien!

[yasr_overall_rating size="large"]

Heb jij Talk to Me al gezien? Ik hoor graag wat jij ervan vond. Je kunt 'm nu bekijken in de Nederlandse bioscopen