Hoe zou de wereld eruitzien ná de apocalyps? 5x post-apocalyptische films

Weet je nog? Dat enkele maanden geleden toen het virus over de wereld ging mensen moord en brand schreeuwden? Dat mensen dachten dat we er allemaal aan gingen, massaal wc-papier ging hamsteren met het idee daarmee de aanstaande apocalyps wel mee te overleven? Nou.. Het virus heeft flink huisgehouden en gaat dat zo waarschijnlijk weer doen, maar van een apocalyps is gelukkig geen sprake.

Eind jaren zeventig en gedurende de jaren tachtig hadden veel mensen de gedachte van een aanstaande apokalyps ook. De Koude Oorlog tussen het Vrije Westen en de Sovjet-Unie was al decennia aan de gang en beide grootmachten konden elkaar, en daarmee ook de rest van de wereld, met nucleaire wapens vernietigen. Die dreiging was voor veel mensen reëel. Sommige mensen gingen daarom de straat op. Zo stonden een paar honderdduizend mensen in Amsterdam te demonstreren tegen de atoombommen die op Nederlandse vliegbasissen zouden liggen. Andere mensen hadden de hoop al opgegeven zoals punkers die riepen: “Laat die bom maar vallen! We gaan er toch allemaal aan!”

Die pessimistische kijk drong ook door tot de filmindustrie en de vraag was dan ook vaak: ‘Hoe zou de wereld eruitzien ná de apocalyps?’ Hierbij enkele voorbeelden hoe ver de fantasie daarover wel niet kon gaan en hoever het gelukkig niet is gekomen.

Samengesteld door Daniël Broek en Johan de Joode

5. Terminator Salvation (2009)

De fans van Terminator-films vroeg er al jaren om: maak een film die zich afspeelt ná Judgment Day. Nou, die film kregen zij in de vorm van Terminator Salvation in 2009. Was het de film die de fans hadden gehoopt te zien? Nou nee. Maar regisseur McG (ja, zo heet hij echt) probeert er toch wat van te maken. De stukjes oorlog dat wordt gevoerd in Terminator Salvation spelen zich vrijwel in z’n geheel overdag af. Dat is wel even wennen. De beginscene van T2: Judgement Day is namelijk een van de meest iconische openingsscènes ooit. Terminator Salvation geeft ons echter desolate landschappen, en zand… heel veel zand. Het verhaal is ook niet al te best met een paar absurde momenten, zoals een open hartoperatie midden in de woestijn. Maar het laat ook zien hoe dom Skynet, de meestercomputer die de mensheid weet te reduceren met enkele miljarden, wel niet is. Misschien is het handig om niet al te veel na te denken bij Terminator Salvation, maar Terminator was altijd meer dan alleen een actiefilm met levensgevaarlijke robots. Ja, ik was en ben best teleurgesteld in deze film. Kan je nagaan hoe ik denk over de twee films die deze opvolgde (maakt facepalm).

4. 1990: The Bronx Warriors (1982)

Jaren tachtig films, en dan met name die van Italiaanse regisseurs, moet je niet om uitleg vragen. Bij 1990: The Bronx Warriors krijg je dan ook geen uitleg hoe de Bronx, een van de grootste stadsdelen van New York, een niemandsland is geworden. Noch krijg je uitleg waarom de politie dat gedeelte uit voorzorg heeft afgesloten en de bendes daar laat heersen. Je moet het er maar gewoon mee doen, en dat is prima. 1990: The Bronx Warriors werd gemaakt door de befaamde Enzo Castellari die zich had laten “inspireren” (lees: ongegeneerd jatten) door John Carpenter’s Escape from New York en The Warriors van Walter Hill. Natuurlijk moet het allemaal met véél minder budget, maar daar wisten de Italianen toen wel raad mee. Toevallig zagen grote delen van de Bronx er al uit als desolaat landschap, omdat hele huizenblokken vervallen waren en er grote plannen waren voor nieuwbouw. Prima achtergrond voor een post-apocalyptische setting! Het verhaaltje heeft weinig tot niets te melden. De dochter van een grote ondernemer is niet blij met wat voor foute zaken haar vader doet, en zoekt toevlucht in de Bronx. Daar wordt ze opgenomen door een bende motorrijders, de ‘Riders’ (origineel!). Maar haar vader en andere bendes laten het daar niet bij zitten!

4. Solarbabies (1986)

Wil je een achterlijk plot horen? In de toekomst, na de apocalyps, heeft een militair regime het voor het zeggen. Zij beheersen al het water, wat een schaars goedje is geworden op de Aarde. Uit tehuizen haalt het regime wezen zodat die voor hen kunnen werken, maar ook om het ene te doen waar iedereen wild van is: Skateball. Skateball lijkt nog het meest op een mix van lacrosse en hockey, maar dan op rolschaatsen (rolschaatsen was echt onwijs in eind jaren 70 en in de jaren 80). In het desolate landschap waar onze weesjes moeten doorkomen liggen heel toevallig perfect geplaatste paden waar zij overheen kunnen skaten wanneer zij achterna worden gezeten door het militaire regime. Ondertussen is er ook een profetie waarin wordt vermeld dat al het water en de gevangenen zullen worden bevrijd door iemand uit de hemel. Je denkt van: “Hebben ze het hier over Jezus?!” Nou, nee die niet. Maar wel een zwevende bal die meer inhoud heeft dan de hoofdpersonages bij elkaar.

Is het allemaal nog te volgen? Nee he? De film flopte ook gigantisch, maar het geeft een leuk tijdsbeeld en is vooral een les in dat niet ieder verhaal dat je verzint geschikt is om te verfilmen.

2. 28 Days Later (2002)

Geen lijst van post-apocalyptische films is compleet zonder 28 Days Later. Deze Britse film van Danny Boyle en Cillian Murphy in de hoofdrol speelt zich 28 dagen af na de uitbraak van een virus dat wereldwijd de geïnfecteerden in bloeddorstige zombies heeft getransformeerd. Hoofdpersoon Jim ontwaakt uit een coma in een verlaten ziekenhuis in Londen. Hij ontdekt maar al te snel hoe de wereld om hem heen is ingestort en ontmoet een kleine groep overlevenden. Samen proberen ze een veilige locatie te bereiken, maar dit is een tocht die er niet veel overleven…

28 Days Later was de eerste film die de traditionele zombies van George A. Romero wist te vernieuwen. Terwijl Romero’s zombies gereanimeerde doden waren die zich langzaam voortbewogen, zijn deze moderne ‘infected’ hyperagressieve wezens die nooit stoppen met rennen en aanvallen. Hiermee heeft 28 Days Later een nieuwe stoot adrenaline aan het genre gegeven en talloze andere films en video games geïnspireerd. Een moderne klassieker!

(psst! Zaterdagavond op TV!)

1. Mad Max Beyond Thunderdome (1985)

De moeder der post-apocalyptische film is het Australische Mad Max. De film uit 1979, die niet alleen de carrière lanceerde van Mel Gibson maar ook een heel filmgenre, is ontzettend veel gekopieerd zoals jullie hierboven ook hebben gezien. Mad Max kreeg in eerste instantie ook twee vervolgen. Volgens vele is het derde deel, Mad Max Beyond Thunderdome, het slechtste en meest ‘80s’ van alle Mad Max-films. Misschien hebben mensen daarin wel gelijk, maar voor mij is het een van de leukste. Niet alleen zien wij Mel Gibson weer terugkeren als onze antiheld Max, maar heeft niemand minder dan Tina Turner ook een hele prominente rol in de film. Gabbers van weleer zullen vooral haar uitspraak “Welcome to another edition of Thunderdome!” herkennen, maar ook maakte Tina het memorabele liedje ‘We dont need another hero’ voor de film.

Welke films hebben wij over het hoofd gezien? Laat het ons weten in de reacties!