Boekrecensie: Heksenhoeve (An Janssens)

Vlaamse auteur An Janssens is voornamelijk bekend van haar drakenserie waarvan Drakenkoningin het debuut is. Met het boek Heksenhoeve zet ze haar eerste stapjes in de wereld van de bovennatuurlijke thriller- en horrorboeken. Dit is niet per se een verrassende actie, omdat beide genres natuurlijk dicht bij elkaar liggen. Horror wordt namelijk ook weleens als onderdeel gezien van het fantasygenre.

‘In het Meerdaalwoud staat een verscholen boerderij. Wandelpaden lopen er ver omheen, geen konijn of hert waagt zich in de buurt en de bewoners leven er nog zoals honderd jaar geleden: er is geen elektriciteit, de wc is een hokje buiten en water komt uit de waterput. Maar wie of wat houdt de bewoners daar... en hoe kunnen zij iets te maken hebben met de moord op een studente, tien kilometer verderop in het bruisende Leuven? Vragen voor Sander Dats. Hij is slechts het hulpje bij de federale politie en door zijn allesoverheersende teldwang is hij het mikpunt van spot, maar dit is zijn kans om zich te bewijzen. De zaak neemt echter een onverwachte wending wanneer Sanders ex Anouk op de Heksenhoeve terechtkomt en de bewoners haar niet meer laten gaan.’

Wat als eerste opvalt, is dat de schrijfstijl op en top Belgisch is. Denk hierbij aan termen als ‘op kot gaan’ [op kamers gaan, red.] en een iets andere woordvolgorde, dan wij in Nederland gewend zijn. Dit zal in het begin wennen zijn, maar is zeker niet storend. Omdat het verhaal zich ook in de omgeving van Leuven afspeelt, draagt dit vooral maar bij aan de sfeer van het boek en de geloofwaardigheid van het verhaal. Ook kiest Janssens voor een opvallende hoofdpersonage, die lijdt aan een vorm van obsessief compulsieve stoornis. In het geval van Sander wordt deze aandoening vooral gekenmerkt door het toekennen van een positieve of negatieve betekenis aan getallen en teldwang. Dit geeft een originele draai aan het verhaal. Wel is er een moment waar Sander zijn ex-vriendin erg betrekt in zijn teldwang. Wanneer je beschrijvingen van mensen met deze stoornis leest, kun je je afvragen of zij andere personen inderdaad zo in hun dwanghandelingen betrekken.

Het verhaal ademt de sfeer van een spookverhaal, die bij het kampvuur vertelt worden. De ouderwetse omschrijving van de oude boerderij, zijn vreemde bewoners en de waarschuwingen over monsters die er ’s nachts ronddwalen, brengt de lezer gelijk in een griezelige stemming. Dit wordt versterkt door een moord en een verdwijning van een meisje. De auteur geeft de lezer langzamerhand steeds meer een kijkje in het leven van deze bewoners en hun ouderwetse gebruiken. Hier wordt een flinke dosis horror gebruikt om de daadwerkelijke levensgeschiedenis van deze bewoners te vertellen. Het verhaal krijgt hierbij een soort legende tintje, alsof dit ooit echt is gebeurd. Wel hadden de monsters wel een net wat grotere rol in het verhaal kunnen krijgen, om het boek helemaal af te maken.

Heksenhoeve, Janssens eerste bezoek aan het horrorgenre doet smaken naar meer. Ze levert met dit boek een goed en origineel horrorverhaal af met interessante personages. Hopelijk volgen er meer boeken van haar in dit genre!

[yasr_overall_rating null size="--"]

Heksenhoeve is het vierde boek van An Janssens en is gepubliceerd door uitgever Luitingh Sijthoff. Het boek is zowel in papieren variant en als e-book verkrijgbaar.