Wat als je ergste nachtmerrie werkelijkheid wordt? Om deze vraag draait het in het nieuwe boek van Sharon Bolton, getiteld ‘Nachtmerries’. Dit boek speelt zich voornamelijk af op de campus van de universiteit van Cambridge, waar gevallen van bizarre zelfmoorden plaatsvinden. Zelfmoorden op een universiteit zijn geen vreemd gegeven, maar als mensen zich zelf in brand steken of op lugubere wijze onthoofden, lijkt er toch meer aan de hand. Of niet?
‘De universiteit van Cambridge wordt geteisterd door een verontrustend groeiend aantal zelfmoorden van studenten. Rechercheur Mark Joesbury leidt het onderzoek en moet meer slachtoffers zien te voorkomen. Daarvoor zet hij de jonge en gedreven politieagente Lacey Flint in, die undercover als onzekere studente in het campusleven duikt.
Alleen psychiater Evi Oliver weet wie Lacey echt is, omdat zij ook onderdeel uitmaakt van het onderzoek. Langzaam ontdekken ze een verschrikkelijke trend en als Lacey dezelfde afschuwelijke nachtmerries krijgt als die waarvan de zelfmoordslachtoffers voor hun dood last van hadden, wordt duidelijk dat zij de volgende is.’
Bolton is gefascineerd door de Britse traditionele folklore wat geleid heeft tot het schrijven van een aantal op zichzelf staande boeken; ‘Offerande’, ‘Bezwering’ en ‘Bloedschande’. Met ‘Zielsgeheim’ maakt ze voor het eerst in haar carrière een start met een boekenserie. Ook in dit boek komt de fascinatie voor de Britse folklore, in de vorm van Jack the Ripper, duidelijk naar voren. Het boek ‘Nachtmerries’ gaat wat betreft personages verder, waar ‘Zielsgeheim’ is geëindigd. Alhoewel het een vervolg is, is het boek ook goed zelfstandig te lezen.
In ‘Nachtmerries’ komt Boltons fascinatie voor folklore op een andere manier terug, want het boek speelt zich af in Cambridge. Dit is een Brits gebied, dat menigeen tot de verbeelding spreekt en waar één van de beroemdste universiteiten ter wereld staat. De omgeving is qua sfeer mooi gekozen, omdat het zich afspeelt op een sprookjesachtige plek met een rijke cultuur. Combineer dit met afschuwelijke zelfmoorden en je hebt de juiste duistere sfeer te pakken voor een horrorverhaal met thrillerelementen. De prachtige rode omslag met een vastgebonden vrouw geeft deze sfeer mooi weer.
Het boek is opgebouwd in kleine hoofdstukken, die afwisselend in de eerste en derde persoon geschreven zijn. Dit zorgt ervoor dat je als lezer snel moet schakelen tussen de verschillende personages, maar je krijgt op deze manier wel een meer compleet beeld van de gebeurtenissen. Bijvoorbeeld de complexe en moeizame relatie tussen Flint en Joesbury. Beiden zijn personages met een heftig verleden en ze reageren vanuit dit referentiekader op elkaar. Daarnaast speelt eveneens Evi Oliver een belangrijke rol. Met haar krijgt Flint te maken, wanneer ze undercover gaan op de universiteit, om meer te weten te komen over de bizarre zelfmoorden. Oliver is psychiater en krijgt de meest complexe gevallen, waaronder ook degenen die zelfmoord hebben gepleegd. Maar ze zit in een rolstoel en heeft zelf ook een tragisch verleden. Bij alle drie de personages gaat Bolton, diep in op hun verleden en emoties. Dit zorgt ervoor dat je als lezer een band kunt voelen met elk van deze personages.
Er is een constante spanning in het boek aanwezig, doordat er veel gebeurtenissen plaats vinden met elk van de personages. Naast dat ze een zaak proberen op te lossen, worstelt elk van de personages met hun eigen verleden. Daarbij besteedt Bolton aandacht voor de beschrijving van de omgeving, zodat je het plaatje als lezer zo voor je ziet. Neem bijvoorbeeld het bos, waar allemaal enge poppen en andere objecten in bomen hangen. Door de beschrijving lijkt het net alsof je naar een horrorfilm zit te kijken. Daarbij geven de nachtmerries, die elk van de slachtoffers pijnigen een bovennatuurlijk tintje aan het boek. Hoe is dit namelijk logisch te verklaren?
Het einde van het boek is indrukwekkend en is met recht een waardig einde. Wel kan er hierbij een kleine kanttekening geplaatst worden. Je krijgt aan het eind van het boek een antwoord op de vragen met betrekking tot de gebeurtenissen op Cambridge. Het antwoord is bevredigend, maar Bolton had iets dieper in kunnen gaan op de precieze reden waarom de afschuwelijke zelfmoorden hebben plaatsgevonden. Wat was de intentie hierachter? Dit is in principe niet storend, maar de ervaren lezer zou een diepgaandere verklaring willen hebben.
Al met al heeft Sharon Bolton met ‘Nachtmerries’ een indrukwekkend op zichzelf staand vervolg geschreven op ‘Zielsgeheim’. Het boek biedt interessante personages, goed opgebouwde spanning en sfeer en gebeurtenissen die elkaar in razend tempo opvolgen. Aanbevolen leesvoer voor liefhebbers van Mo Hayder en Tess Gerritsen.
Het boek ‘Nachtmerries’ is geschreven door Sharon Bolton en gepubliceerd door A.W. Bruna Uitgevers. De oorspronkelijke titel van het boek is ‘Dead Scared’.