Recensie: Verhalenbundel Zwarte Muren – Anthonie Holslag

Het voorwoord. Sommige auteurs maken er stiekem hun hobby van om een heel lang voorwoord te schrijven, waar toch op zeer uitgebreide wijze, iedereen die ook maar iets betekent heeft voor het boek, wordt bedankt. Voor de schrijver natuurlijk erg belangrijk, maar voor de lezer niet altijd even interessant om te lezen. Want, het gaat de meesten toch uiteindelijk toch om het verhaal......

Ook dit boek begint met een voorwoord. Maar wat blijkt?

Anthonie Holslag heeft daadwerkelijk wat interessants te melden. Hij legt uit in welke omgevingssfeer en tijd de verhalen zijn geschreven, en belangrijker nog, zijn gedachten achter de titel van het boek ‘Zwarte Muren’. Met dit voorwoord wordt de interesse van de lezer om de rest te lezen, en duidelijkheid geschept over de achterliggende intentie van de verhalen, die in dit boek gebundeld zijn. En na het lezen van het voorwoord, weet je gelijk de verhalen in de goede context te plaatsen. Een voorwoord, dat iets toevoegt dus.

‘Zwarte Muren’ is een verhalenbundel, die twaalf verhalen van diverse lengtes bundelt in één boek. Twaalf verhalen die allemaal draaien om misschien wel onze grootste vijand ooit: De Mens. En daar is dan ook gelijk de titel op gebaseerd: De Ware ik van de mens, die zich verschuilt achter de zwarte muren van onze geest. Kort gezegd: In het dagelijks leven dragen mensen maskers. Je hebt allemaal wel eens dat je iemand, die je bijvoorbeeld iets aangedaan heeft, een flinke hengst wilt verkopen. Maar op dat moment voer je die drang niet uit, omdat je je toch gebonden voelt aan bepaalde sociale regels. Je verstopt je neiging achter je muur en loopt gewoon weg. Holstag breekt door deze muur heen en laat de mensen in zijn verhalen toegeven aan hun impulsen. En wat je dan krijgt, daar zijn onze favoriete ondoden niets bij.....

‘Want wees eens eerlijk......Hoor je het niet? Die knagende en klagende stem, die niets liever wil dan naar buiten breken en schreeuwen, eindeloos schreeuwen, wat zij nu daadwerkelijk denkt en voelt.’

Het eerste wat opvalt is de diversiteit aan onderwerpen in het boek. De verschrikkingen van de tweede wereldoorlog, een onbekende en angstaanjagende apocalyptische toekomst door uitbraak van een onbekend virus, vampieren, en het huiveringwekkende idee om in coma te liggen. Juist de verschillende onderwerpen maken, dat de diverse verhalen goed en gemakkelijk weg lezen. Ook al zijn het op zichzelf staande verhalen, het onderliggend thema wordt al snel duidelijk; Niets is zoals het lijkt. Dat wat wij kennen als werkelijkheid, bestaat niet en afschuwelijke gebeurtenissen zijn onontkoombaar. Juist in deze tijd van financiële onzekerheid is dit toepasselijk. Namelijk in deze periode zijn wij niet meer zeker van een vaste baan en zelfs een dak boven ons hoofd en brood op de plank. Interessant hierbij is te vermelden, dat de verhalen eigenlijk geschreven zijn in de periode 1990-1995.

De verhalen zijn op een vlotte manier geschreven en lezen gemakkelijk weg. Aan de schrijfstijl is te zien dat de schrijver in zijn tienerjaren in Amerika heeft gewoond. Holslag heeft namelijk een filmische en beeldende manier van schrijven, die vergeleken kan worden met die van Stephen King en Dean Koontz. Hij schrijft op een manier, waarop in ieder stukje tekst iets meer wordt losgelaten met betrekking tot datgene waar het daadwerkelijk om gaat. En pas bij de laatste zin begrijp je pas de huiveringwekkende essentie van het verhaal. Bij de korte verhalen levert dit ook een gevaar op, omdat Holslag in een korte tijd vrij diep gaat met betrekking tot de beschrijving van de personages en de omgeving waar het in afspeelt. Bij deze verhalen van bijvoorbeeld drie tot vijf pagina’s, heb je als lezer dan het idee dat je een essentieel deel van het verhaal over het hoofd ziet. Favorieten zijn dan ook de wat langere verhalen, zoals ‘De man in de zwarte kledij’, ‘In de achteruitkijkspiegel’, ‘De Plaag’ en ‘Een koude Winter’. Deze verhalen kenmerken zich door een uitgebreide beschrijving van sfeer en personages en zeer onverwachte plotwendingen. De verhalen zijn heel visueel beschreven, zodat je je bijna kunt voorstellen dat je zelf in de oorlogstijd of in een naderende apocalypse leeft.

Ten slotte is naar aanleiding van het bovenstaande, de omslag van het boek passend gekozen. De voorkant verbeeldt een zwarte schaduw op een donkerrode achtergrond, die probeert een uitweg te vinden. Hiervan gaat een soort dreigende sfeer uit, die terug te vinden is in de twaalf verhalen in het boek.

http://www.youtube.com/watch?v=Tu42vAt8S84

Kortom, Holslag heeft met ‘Zwarte Muren’ een interessante bundel horrorverhalen geschreven, die vooral voor de lezer, die van diverse onderwerpen houdt, aan te bevelen is. Zijn beeldende en opbouwende manier van schrijven, met onverwachte gebeurtenissen, houden de verhalen interessant en spannend. Zeker de moeite waard om te lezen, voor een avond griezelen.

Beoordeling: 4 sterren.
Zwarte Muren van Anthonie Holslag is nu te koop bij de betere boekwinkel.