Op 21 december 2012 zal de wereld vergaan. Nou ja, volgens de Mayakalander dan. Wat doen jullie met jullie laatste dagen? En hoe zal alles eruit zien na deze onheilspellende datum? Dustin Thomason vond dit een reden om er een boek over te schrijven:
‘
Wanneer antropologe Chel Manu een oude Mayacodex in handen krijgt waarvan het bestaan onbekend was, kan zij haar geluk niet op. Maar korte tijd later sterft de man van wie zij de tekst kreeg een gruwelijke dood.
Niet ver daarvandaan krijgt viroloog Gabriel Stanton een patiënt te zien met verschijnselen van Fatale familiale insomnie. Deze zeer zeldzame slaapziekte is genetisch bepaald, maar vreemd genoeg lijkt deze man de ziekte plotseling te hebben opgedaan. De ziekte ontwikkelt zich ook veel sneller dan zou moeten en binnen enkele dagen sterft de man. Wanneer kort achter elkaar meerdere patiënten met dezelfde verschijnselen worden opgenomen, blijkt dat het om een dodelijk virus gaat. Een virus waartegen geen genezing mogelijk is.
Stanton krijgt de leiding over een team dat een geneesmiddel moet ontwikkelen voordat eerst Los Angeles, maar daarna wellicht het hele land en de rest van de wereld, ten onder zullen gaan aan deze epidemie. Intussen vordert Chel langzaam met de vertaling van de Mayatekst en komt ze erachter wat zich in het verleden heeft afgespeeld. Ligt hierin de sleutel die Stanton nodig heeft voor het afwenden van het einde van de wereld?’
Bij het lezen van het boek merk je duidelijk, dat Thomason zowel een medische als een antropologische achtergrond heeft. Dit betekent dat je als lezer, behalve een fictief verhaal ook informatie krijgt over de Mayacultuur en de landen (Mexico, Guatemala, Belize, Red.), waar deze cultuur nog sterk een rol speelt. Daarbij speelt ook de hoogst zeldzame ziekte Fatale Familiale Insomnie (FFI) een grote rol. FFI is een dodelijke slaapziekte, die voornamelijk erfelijk overdraagbaar is. Diegenen, die lijden aan deze ziekte, kunnen niet meer slapen, en krijgen als gevolg hiervan last van diverse mentale en lichamelijke aandoeningen. Wat nu als deze ziekte een epidemie wordt en het medicijn ertegen nog uitgevonden moet worden? En welke antwoorden liggen hiervoor in de geschiedenis van de Maya’s? Al deze aspecten maken 21-12 een spannend verhaal, dat op geen elk moment inzakt.
De link tussen historie en medische wetenschap/epidemiologie klinkt waarschijnlijk bekend in de oren en is ook terug te vinden in de horrortrilogie ‘De Meester’ (Guillermo del Toro en Chuck Hogan). Ook de driehoeksverhouding tussen Gabriel, Chel en Nina doen een beetje denken aan die tussen Ephraim, Nora en Kelly. Toeval? Dat hoeft niet. Behalve deze aspecten is 21-12 een heel ander verhaal, dan de trilogie van Del Toro en Hogan. Alhoewel beiden over het einde van de wereld gaan, richt 21-12 zich veel meer cultuur en geloofsovertuiging. Daarbij is het boek gebaseerd op een werkelijke voorspelling en een ziekte, die echt bestaat in deze wereld. Dit maakt het boek wel heel realistisch.
De personages zijn interessant, uitgebreid uitgewerkt en divers. Naast de hoofdpersonen, zoals Chel en haar verleden in de Mayacultuur, maken ook de zogenoemde neven-personages het verhaal extra boeiend. Denk hierbij aan Volcy en Victor. Ieder van hen heeft hun eigen visie op de Mayacultuur, zijn geschiedenis en de voorspelling van het einde van de wereld. En Thomason creëert deze personen op zo’n manier, dat hun visie op de lijn der gebeurtenissen begrijpelijk is. Dit komt ten goede aan het inlevingsvermogen in deze personen.
Het enige kritiekpuntje is de manier, waarop de schrijver het verhaal laat eindigen. De schrijver had zich op dit punt meer de tijd moeten gunnen om het boek af te sluiten. Het einde is zeker interessant en een waardig einde van het verhaal. Alleen komt het wat abrupt, en kan je als lezer het gevoel hebben, dat je iets gemist hebt.
21-12 is zeker een boek, wat aan te raden is, om te lezen in je laatste maand hier op aarde. Interessante personages en een spannend verhaal in een boeiende cultuur. Het einde komt wat abrupt, maar dit is zeker geen reden om het boek te laten liggen.
