Voor De Nachtvlinders mocht ik De Angstverzamelaar van Jasper DeWitt recenseren: een thriller over een jonge psychiater die denkt dat hij de tengere volwassen Joe, al sinds zijn zesde in eenzame opsluiting in de kliniek verblijft, kan genezen. Klein detail: iedere arts die Joe eerder behandelde pleegde naderhand zelfmoord of werd krankzinnig – en al snel ontspoort de behandeling. De filmrechten zijn al aan Ryan Reynolds verkocht, dat klinkt veelbelovend toch? Euh…
De specs
Ik begin met de details. De Angstverzamelaar is in 2021 naar het Nederlands vertaald en uitgegeven door Luitingh-Sijthoff. De originele titel is The Patient, en werd in 2020 geschreven door Jasper DeWitt: een pseudoniem van een Amerikaanse journalist. De Angstverzamelaar wordt als psychologische thriller met bovennatuurlijke elementen in de markt gezet als horror voor de Netflixgeneratie, en een hedendaagse variant op Shutter Island of Silence of the Lambs. De vertaalrechten zijn reeds in 10 landen verkocht en de filmrechten zijn reeds in handen van 20th Century Fox en Ryan Reynolds, dus dat Jasper DeWitt’s debuut aansloeg kun je wel stellen!
Wat ik goed vind aan De Angstverzamelaar
Met 224 pagina’s is De Angstverzamelaar een redelijk dun boek. Het is geschreven in de stijl van een persoonlijk blog (The patient who nearly drove me out of medicine) dat teruggevonden en gepubliceerd is. Zo is het boek ook tot stand gekomen: het verhaal van psychiater ‘Parker’ werd in delen gepubliceerd op de Reddit community r/Nosleep (een online forum waar mensen hun zelfgeschreven horrorverhalen anoniem kunnen posten) door de auteur, waar het een hit werd en vervolgens werd opgepikt door een uitgeverij.
In dit blog format vertelt de hoofdpersoon over wat hij meegemaakt heeft met patient ‘Joe’ aan de lezers van het blog, waarbij hij in iedere nieuwe post ook reageert op vragen die lezers hadden over de vorige post. Een verfrissend idee dat hoort bij deze tijd en het boek extra karakter geeft (toegegeven, dat zeg ik als fervent Redditor). De informele, toegankelijke toon, de flinke vaart in de verhaalvertelling en de geringe lengte maken het een geschikt boek voor mensen die geen grote leesfanaten zijn en die willen dat een verhaal snel to the point komt.
Wat ik niet goed vind aan De Angstverzamelaar
Maar ja, zo iemand ben ik niet. Ik hou van verhalen waar met zorg naar een climax wordt toegewerkt, waarbij je meeleeft met de personages omdat hun karakters zo goed ontwikkeld zijn en waarbij de twists je ook echt verrassen en en doen denken: ‘Natuurlijk, waarom zag ik dat niet?!’
Dat biedt De Angstverzamelaar geen van allen. Ik denderde door de ontwikkeling van Parker en zijn behandeling van Joe heen (van ambitieus naar gemanipuleerd naar vastberaden naar al dan niet krankzinnig), waarbij meerdere twists elkaar snel opvolgen maar me niet verrasten of indruk maakten. Alle personages blijven van bordkarton en het bovennatuurlijke aspect doet uiteindelijk afbreuk aan de geloofwaardigheid van het plot. Waarschijnlijk werkten deze opbouw van het mysterie en de onthulling beter op Reddit, omdat de hoofdstukken toen daadwerkelijk met flinke hiaten geplaatst werden waardoor de lezers snakten naar een update.
In boekvorm vind ik de vergelijking met Shutter Island of Silence of the Lambs behoorlijk misplaatst – al merk je wel aan alle kanten dat de schrijver erdoor geïnspireerd was. Kwalitatief mag De Angstverzamelaar namelijk nog niet in de schaduw staan van die verhalen, terwijl er echt wel potentie in het idee zat. Ik ben dan ook verbaasd dat dit simpele boekje zo snel is opgepikt voor een verfilming. Hopelijk weet Ryan Reynolds het spannender en pakkender te maken op beeld dan de schrijver deed op papier. Mijn eindoordeel van De Angstverzamelaar: Een gemankeerd verhaal dat zijn lezers onderschat. Blogvorm oké, boekvorm nee. Tenzij je niet van lezen houdt.
De Angstverzamelaar van Jasper DeWitt is nu te koop bij de boekhandel of online.