Castlevania: Lords of Shadow (recensie)

Sinds de verschijning van de eerste Castlevania game in 1986 zijn er tientallen vervolgen en spinoffs gemaakt, is Castlevania nu bijna 25 jaar later nog steeds een titel waarmee Konami kan mee komen in het gamegeweld?

Je speelt een lid van Brotherhood of Light, Gabriel Belmont, die zijn vrouw is verloren in de strijd tegen de donkere machten. Men denkt dat god de mensheid in de steek heeft gelaten, maar het broederschap vermoedt dat The Lords of Shadow zijn die band tussen hemel en aarde verstoren. Als Gabriel krijg jij de taak om deze Lords of Shadow op te bezoeken en bij elk van het een magisch voorwerp afhandig te maken, welk samengevoegd de God Mask vormen. Helemaal belangeloos neem je deze taak niet op je, er gaan geruchten dat je met het voorwerp de dood van je vrouw ongedaan kan maken...

Het spel is dus een groot verhaal, het wordt je voorgelezen en heeft begeleiding van bombastische muziek, wat het geheel direct een episch gevoel geeft. De graphics van het spel zien er goed uit en sluiten prima aan bij het epische gevoel. Binnen de kortste keren ga je helemaal op in het verhaal. Al mag je blij zijn dát het verhaal wordt voorgelezen, het gebruikte lettertype is niet erg duidelijk. Dit merk je ook in de menu's en het boek met al je moves, ability's en de monstercatalogus.

Je vecht met een Combat Cross, een soort van multitool met een stalen zweep waarmee je de monsters redelijk goed mee in elkaar kunt slaan. Met een keuze om één monster te raken of dezelfde aanval te spreiden over meerdere. Naarmate je levelt leer je combo's om nog effectiever aan te vallen. Maar het wordt pas echt interessant als je de beschikking krijgt over Light en Dark Magic, waar tussen je kunt wisselen. Met Light Magic aan doe je minder damage en heel je je wonden, met Dark Magic doe je juist meer damage. Natuurlijk is magic niet oneindig, daarom kun je in normale status magische energie verzamelen door monsters af te slachten.

De monsters zijn zeker in het begin van het spel eentonig, voornamelijk goblins maken je het leven zuur. In latere levels komt er iets meer diversiteit in de monsters, elk met hun eigen zwakke punten. Weerwolven dood je met messen, vampieren met wijwater. Een aantal monsters leer je ook berijden en met hun hulp je pat verder te vervolgen. De eindbazen zijn of Bosses die je met brute kracht moet verslaan, of Titans die je moet verslaan door een patroon uit te puzzelen.

Het puzzelen om de levels door te komen is Castlevania niet vreemd, in dit deel klim je langs richels, gebruik je de stalen zweep om over rafijnen heen te zwaaien, gebruik je een troll om muren door te breken of zoek je een stok om er een hendel van te maken. De puzzels zijn niet al te moeilijk, maar de oplossing wordt regelmatig lastig gemaakt door het cameravoering. De beeldvoering is namelijk volledig automatisch, wat regelmatig desoriënteren werkt. Aan de andere kant zul je nooit iets missen, de gamedesigners hebben ervoor gekozen om je niet teveel bewegingsvrijheid te geven en dit werkt helemaal niet vervelend.

Deze zoveelste Castlevania bewijst opnieuws dat de titel nog jaren mee kan. Veel elementen uit de gameplay zijn geleend van andere grote titels, maar in een juiste mix gegoten. De monsters zijn eigenlijk te makkelijk, maar met de puzzels erbij is het spel over het algemeen lastig. Het grootste minpunt is de cameravoering, hetgeen recht tegenover de geweldige sfeer van het spel staat. Castlevania: Lords of Shadow bevat zeker 20 uur aan gameplay, maar wil je alles ontdekken dan zul je er nog langer plezier aan kunnen beleven.

Konami's Castlevania: Lords of Shadow is verkrijgbaar op XBox360 en Playstation 3.

[yasr_overall_rating size="large"]