review Re:Turn 2 Runaway: tijd om terug te gaan of weg te rennen?

De beste mensen van Red Ego Games waren zo goed geweest ons een reviewcopy van hun laatste horror-survival game te geven, genaamd Re:Turn 2 - Runaway. Is het tijd om terug te keren of weg te blijven? Ik ga je er alles over vertellen in mijn review van Re:Turn 2 - Runaway.

Het verhaal

Re:Turn 2 - Runaway gaat gelijk verder waar deel een was gestopt. Saki en haar verloofde zitten vast op een gestrande trein, waar een duister spook rondwaart wat de vorm aanneemt van een klein meisje genaamd Ayumi. Aan jou de taak om als Saki puzzels op te lossen in een kleine, claustrofobische omgeving waar rennen niet altijd de oplossing is. Ondertussen heb je te maken met een krachtige demoon die constant op zoek is naar jou en je verscheurt zodra die jou te pakken krijgt. Soms moet je rennen, vaak niet. Zaak is om de gevangen zielen die eens je vrienden waren te bevrijden en zelf ook zien te ontsnappen.

Pixel art

Het spel start met een recap van wat er tot nu toe gebeurd is, dus als je het eerste spel nog aan het spelen bent of dat van plan bent, is het wel aan te raden die eerst af te maken of eraan te beginnen als je geen spoilers wilt zien. Het is wel handig als je die niet hebt gespeeld (en geen interesse in het eerste deel hebt), je bent wel gelijk helemaal bij. Niet dat het verhaal veel om handen heeft, maar het is toch leuk om te weten waar je tegen vecht. De game heeft een fantastische pixel art-stijl en behoorlijk wat sfeer. De treinstellen waar je veel rondwaart zijn donker en smal. Je kan alleen naar links of rechts bewegen, maar als er deuren zijn kan je met een klik ook 'naar boven' bewegen. Ook is er de mogelijkheid om op sommige plekken te verstoppen tussen twee banken of onder een tafeltje.

Constant op je hoede

Dit verstoppen is erg handig want je kan eigenlijk niets beginnen tegen het monster. En hier schuilt gelijk de kracht van het spel. Het is behoorlijk billen knijpen af en toe, want je loopt door een gang en ziet maar de helft van het beeld. Hierdoor weet je nooit precies waar het monster is of verschijnt en meerdere malen ben ik me echt temmes geschrokken.

Dit spannende gevoel ben ik eigenlijk alleen nog maar tegengekomen in Phasmophobia

Het spel is zo gemaakt dat je eigenlijk heel veel van a naar b en vice versa aan het lopen bent. Als je achterin de trein een sleutel vindt, dan moet je hierna weer helemaal naar voren voor een deur die je daarmee open maakt. Vind je dan ergens anders een draad, dan kan je die combineren met een naald (die ook elders te vinden is) om die weer te gebruiken voor een kapotte pop die je moet maken. Als het monster jou ziet in jouw zoektochten dan laat hij een luide schreeuw horen, komt hij op je af rennen en is het game over. Door dit kat-en-muis spelletje ben je echt constant op je hoede als je door de trein sluipt. Heel goed gedaan. Dit spannende gevoel ben ik eigenlijk alleen nog maar tegengekomen in Phasmophobia. Verstoppertje spelen met een spook is behoorlijk intens en hier is dat eigenlijk niet anders. Knap gedaan!

Licht uit, koptelefoon op

Wat ook bijdraagt aan de beleving is het geluid. Het monster schreeuwt echt een vreselijk geluid als hij jou ontdekt. Maar je komt Ayumi ook regelmatig tegen en als zij kreten uitstoot, gaan de haren in mijn nek rechtovereind staan. Echt niet normaal. Zij wil schijnbaar de ketting hebben die jij bij je draagt en ik had meerdere momenten in het spel waarin ik maar dolgraag wilde geven waar ze naar op zoek was, om zo maar van haar (geschreeuw) af te zijn. Je voetstappen in de eetzaal van de trein klinken dof door het dikke tapijt en juist weer hol in de verbindingsstukken waar je op metaal loopt.

Zorg er wel voor dat je in een redelijk donkere kamer speelt en met je koptelefoon op voor de volledige ervaring

Buiten hoor je het ritselen van de blaadjes in de wind en op de achtergrond hoor je vaag gegrom en geluiden die je niet echt kan plaatsen, maar je wel super ongemakkelijk laten voelen. Als je sluipt maak je ook minder lawaai dan als je rent; het zijn die kleine dingen die de ervaring zoveel rijker maken. En echt, in het begin wordt je aangeraden om dit te spelen in een donkere kamer met je koptelefoon op. Doe dit! Dat maakt dit spel gemakkelijk een gradatie enger.

Conclusie

Al met al is dit een spel wat je niet moet oordelen op zijn uiterlijk. Het pixel art uiterlijk oogt wat kinderlijk, maar schijn bedriegt. De levels zijn klein en je loopt heel veel heen en weer, maar door de spanning van de dreiging voelt dit nooit echt als repetitief aan. Al snel kom je oog in oog te staan met een groot monster waar je zo goed als de rest van het spel voor aan het vluchten bent. Dit zorgt ervoor dat je heel voorzichtig speelt, altijd op je hoede bent en regelmatig moet verstoppen. De geluidseffecten zijn dik in orde en dragen goed bij aan de beleving. Ik vind het knap dat zo'n relatief simpel spelletje dit bij mij teweeg kan brengen. Zorg er wel voor dat je in een redelijk donkere kamer speelt en met je koptelefoon op voor de volledige ervaring. Dan weet ik zeker dat je hier geen miskoop aan hebt.

Het spel is te koop voor PC, XBox series X|S en Nintendo Switch. Over een PlayStation release is (nog) niets bekend. Op Steam is een demo te downloaden.

[yasr_overall_rating size="large"]