Drie weken na de première gaat het niet goed met Prooi van Dick Maas. Vorige week gaf Dick Maas bij het gloednieuwe horror en cult festival Amsterdamned toe dat het echt niet goed gaat. Prooi weet het Nederlandse publiek niet te bereiken en dreigt deze week in zijn geheel uit de grote bioscopen te verdwijnen. Dat is erg treurig. Zeker omdat de film echt beter is dan veel Amerikaanse rommel die wel een maand of langer in de bioscoop te zien is. Waarom Prooi zijn publiek niet bereikt is vooralsnog niet geheel duidelijk. Heeft het wellicht te maken met de marketing? De titel, de posters en de trams die door Amsterdam rijden met daarop een dreigende leeuw doet vermoeden dat het om een horrorfilm gaat. Dick Maas zelf en de cast die ik sprak, zoals hieronder te lezen valt in een interview, hameren er echter steeds op dat de film een actiekomedie is met horrorelementen…
Ik ben er zo vaak voorbij gelopen: Singel 546 waar Shooting Star Filmcompagnie de Nederlandse filmproductie maatschappij is gezeteld. Ik zag altijd wel de filmposters hangen aan de achterkant als ik naar een van beste vriendinnetjes liep die daar op een steenworp van af woont. Of ik zag de voorkant als ik een avondje ging hangen in de heavy metal café The Cave of een filmpje ging kijken in Nederlands oudste bioscoop De Uitkijk. Nu mocht ik een keer naar binnen voor een interview met de hoofdrolspelers uit Prooi, Dick Maas laatste film. Ik word onthaald door de producent Dave Schram onthaald. Hij had mij nog niet eerder gesproken en we maken even een praatje. Naast hem staat zowaar het meisje dat op de poster van De Lift prijkt. Tegenwoordig een heel volwassen vrouw. Erg grappig. Ook omdat ik dat niet had verwacht.
Bij binnenkomst schrik ik even. Ik ben toch niet echt de kleinste met mijn 1.76, maar Julian Looman, die Dave speelt in Prooi, torent met zijn 2 meter boven mij uit. Ik begin gelijk met vragen tellen, maar besluit hem eerst even te feliciteren:
‘Mag ik je eerst even feliciteren dat jij een hele goede klootzak kan spelen?’ Hij kijkt mij enigszins verbaast aan. Ik ben waarschijnlijk de eerste die hem daar op wijst.
‘Oh vind je echt?’ “Ik kreeg wel zin om je halverwege de film een stomp in je gezicht te verkopen.” Hij begint hard te lachen. ‘Ja, om eerlijk te zijn denk ik ook wel dat het dicht bij mij ligt.’ Ik kijk hem aan in die fel blauwe ogen van hem en denk ‘daar zou je best wel eens gelijk in kunnen hebben’. Hoofdrolspeelster Sophie van Winden, die Lizzy speelt, komt dan ook binnenlopen en zo kunnen wij van start. Wanneer ik vraag wat beide vonden van het werken met Nederlands grootste genrefilm regisseur blijken zij beide vol lof.
Sophie vertelt hoe goed Dick Maas zijn acteurs op gemak stelt: ‘Fysiek waren de opnames heel wel zwaar. Je moet weten dat wij gedurende de hele dag eigenlijk paraat moesten staan. Soms had je je even teruggetrokken maar kon je, omdat het tijdstip daar was dat iedereen aanwezig was, toch weer gelijk door voor een volgende shoot.’
Julian beaamt dat. ‘Je bent soms je dag- en nachtritme volledig kwijt, omdat we ook heel vaak ’s nachts opnames hadden. Maar dat was wel weer heel gaaf om te zien. Hoe een stad als Amsterdam soms even wordt stilgelegd voor de opnames. Daarmee zie je wel hoe groot de productie is.’
Sophie vertelt enthousiast hoe zij erbij was toen bijvoorbeeld het Vondelpark vrijwel werd afgesloten voor nachtopnames. ‘Hoewel er nog veel mensen in het park aanwezig waren begonnen wij dan met opnames in de andere helft van het park. Dat was mega gaaf! Dick maakt ook echt zijn eigen storyboards die er erg goed uitzien. Hij weet shot voor shot wat hij wel en niet wil hebben. Hij is daarmee erg inspirerend. De opnames voor de tramontsporing waren ook erg gaaf om te zien!’
Julian vertelt mij dat toen hij werd gevraagd om auditie te doen hij de naam Dick Maas niet kende. ‘Toen ik werd gevraagd was ik in Oostenrijk [Julian Looman woont de helft van de tijd in Oostenrijk aangezien hij half Oostenrijks is]. De naam Dick Maas zei mij niet zoveel. Amsterdamned en De Lift werden genoemd, maar die had ik zelf nog nooit gezien. Toen ik even zijn naam op Google typte kwam ik ook bij Flodder terecht en dat kende ik wel! Flodder is namelijk huge in Oostenrijk. Ik ben ermee opgegroeid.’
Omdat er in Nederland buiten de gebruikelijke kinderfilms, romantische komedies en films over de Tweede Wereldoorlog nauwelijks genrefilms worden gemaakt vraag ik hoe zij het vonden om in een echte horrorfilm te spelen. Direct word de benoeming dat Prooi een horrorfilm zou zijn tegen gesproken. ‘Wat mij heel erg is opgevallen is dat er in Prooi heel erg veel te lachen is. Prooi is daarom ook meer een komedie met heel veel actie. Ik heb ontzettend veel gelachen’ beaamt Sophie. Ik ben het daar wel mee eens. Met het lachen. Dat heb ik zelf ook kunnen doen bij de persvoorstelling. Toch ga ik er niet in mee dat Prooi geen horrorfilm is. “Wat ik en de mensen om mij heen vooral zagen bij het zien van de trailer is dat Prooi eigenlijk Jaws in Amsterdam is. Nu ik de film ook heb gezien kan ik ook niet anders concluderen dat Prooi, door bijvoorbeeld de rondvliegende ledematen, een horrorfilm is. Sophie durft het aan om te zeggen dat daar wel een kern van waarheid in zit. ‘Bloederig is Prooi zeker. De special effects waren ook heel erg tof. Iedere scene wordt wel steevast met een knipoog afgesloten. Dat is ook typisch Dick Maas.’
‘Vond je Amsterdamned bijvoorbeeld een horrorfilm?’ vraag ik haar. ‘Nee dat vond ik meer actie’ zegt ze. En daarmee denk ik ook dat we de verschillende inzichten zien.
Wanneer ik vraag of zij vaker in een dergelijke genrefilm zouden willen spelen roepen zij beide luid ‘Ja!’ Sophie heeft voorlopig wel haar eigen toneelstuk ‘Holy F’ genaamd waar haar aandacht naar gaat, maar zij staat zeker open voor nog een dergelijke film. ‘Ik vond het echt een avontuur’ vertelt zij mij. Julian staat daar ook voor open, al geeft hij wel een kanttekening: ‘Misschien moet je dit maar even opschrijven, maar wat wij doen is allemaal niet vanzelfsprekend. We mogen echt blij zijn dat wij werk hebben. Het lijkt allemaal glitter en glamour, maar voor ons echt twintig anderen. Echt veel te kiezen hebben wij niet. Nu sta ik de komende tijd in Salzburg met de voorstelling Monty Phyton’s Spamalot (!), maar het werken met Dick Maas wel echt fantastisch en ik zou er zeker op ingaan als hij mij weer zou vragen. Hij weet je echt op je gemak te stellen als acteur. Ik heb wel eens anders meegemaakt.’
Prooi draait nu in de bioscoop. Lees hier onze recensie.