Peter Straub staat zo langzaamaan bovenaan in het rijtje horrorauteurs, tenminste dat dacht ik. Voor mij is Straub een paar plaatsjes naar beneden gezakt.
In de jaren zestig was Spencer Mallon een goeroe op een universiteitscampus, charismatisch maar geslepen. Zijn jonge volgelingen aanbaden hem. Bij een door Mallon georganiseerd geheim ritueel ging het mis: een van de deelnemers overleed en de groep viel uit elkaar. De buitenstaander van die groep is romanschrijver geworden. Hij wil nog steeds begrijpen wat er toen gebeurde in die afschuwelijke nacht.
Lee Harwell, de romanschrijver is de hoofdpersoon uit Een Duister Verleden. Straub zet zijn hoofdpersoon echt ijzersterk neer, en ook alle andere persoonlijkheden krijgen goed gestalte in dit boek, met name de vrouw van Lee, Lee Truax komt erg goed uit de verf. De hoofdpersoon is schrijver, net als Straub. Waarschijnlijk is het vertrouwd om hierover te schrijven. Maar hiermee heb je ook gelijk het beste van het boek gehad. Spanning is mondjesmaat aanwezig en de horrorstatus wordt nergens bereikt. Nergens in het boek komt je het super onrealistische van horror tegen, en dat is erg jammer.
OK, het is geen slechte thriller, zeker niet. Vooral het plot is vreselijk goed. En doordat de karakters goed neergezet worden lees je ook wel verder. Maar het duurde echter vreselijk lang eer het boek een beetje op gang kwam, en dat is wel jammer. Menig lezer zal hierdoor vroegtijdig afhaken.
Kortom, Een Duister Verleden is een aardige thriller, maar niet meer dan dat. Een Duister Verleden is in februari uitgegeven als paperback en eBook door Luitingh-Sijthoff.
Waardering: ***
Ik weet niet meer welk boek ik van Peter Straub heb proberen te lezen (volgens mij Zwart Huis, samen met ene Stephen King), maar ik vond het niet lekker lezen. Ploeter nu eerst door een ander stapeltje boeken heen (o.a. King en Koontz) voordat ik weer begin aan Straub.
Straub heeft een paar keer een Bram Stoker award gewonnen, maar niet voor dit boek inderdaad.
Ik heb pas geleden Julia van Peter Straub gelezen, die kwam ook best laat ‘op gang’, volgens mij is dat gewoon meer de stijl van Straub. Is vooral even wennen na al die ‘catchy’ geschreven boeken van de laatste tijd denk ik 🙂
“de horrorstatus wordt nergens bereikt”? Pardon? Waar ligt ie dan, die ‘horrorstatus’? Sorry, maar ik vind dit een hele vervelende, puristische recensie. Peter Straub is zondermeer een van de groten in het genre, maar je moet wel echt lézen natuurlijk, niet wachten tot de monstertjes en de enge dingen komen en hops, simsalabim, we hebben een horror. Zo werken de boeken van Straub niet en ik persoonlijk vind dat deze schrijver ernstig tekortgedaan wordt met termen als ‘horrorstatus’ en ‘op gang komen’, al kan ik dat de recensent misschien niet helemaal aanrekenen aangezien de vertalingen in dit genre meestal ronduit om te janken zijn. Zolang Nederlandse uitgevers en vertalers horror onvoldoende serieus nemen blijft het raadzaam om dit soort boeken in de oorspronkelijke, Engelse taal te lezen. Straub is namelijk geen pulpschrijver a la Dean Koontz, Robin Cook of dat malle wicht van Twilight en dit soort recensies verdient hij m.i. niet.