Mijn favoriete antiheld is terug, Captain Jack Sparrow maakt wederom de bioscopen onveilig. Okay, okay, ik heb nog nooit nagelbijtend naar een Pirates of the Caribbean film gekeken. Maar met haar aandacht voor bovennatuurlijke zaken hoort de Pirates of the Caribbean franchise zeker in de categorie ‘vanille horror’ thuis.
De Pirates of the Caribbean films zijn gebaseerd op Disneyland (VS) attractie met dezelfde naam. Walt Disney heeft zelf nog meegewerkt aan het ontwerp van de attractie, maar stierf 3 maanden voor de opening in 1967. Gelijknamige attracties volgden in Magic Kingdom (VS), Tokyo Disneyland (Japan) en Disneyland Park (Frankrijk).
Een film over deze succesvolle attractie kon dus niet uitblijven. Het eerste deel, The Curse Of The Black Pearl, verscheen in 2003, een vermakelijke action-adventure-comedy met piraten en skeletten en natuurlijk Johnny Depp als Jack Sparrow. The Curse Of The Black Pearl bracht ruim 650 miljoen dollar op, het is dus geen wonder dat er 2 sequels volgden. Helaas werd de reeks met elke sequel minder interessant, dieptepunt was At World’s End (2007), dat de charme van het eerste deel volledig ontbeerde en verzandde in psychedelische vaagheid. Met de derde sequel is het gelukkig beter gesteld.
We treffen Jack Sparrow aan in Londen, waar hij zijn vriend Gibbs (Kevin McNally) van de galg probeert te redden. Zodoende komt hij erachter dat iemand onder zijn naam een nieuwe bemanning probeert te werven. Op zich wel handig, want hij kan wel een schip en bemanning gebruiken voor zijn zoektocht naar de bron van de eeuwige jeugd. Dat hij mee moet varen op het schip van Blackbeard (Ian McShane) en diens dochter, en tevens Jack’s ex, Angelica (Penelope Cruz) neemt hij maar op de koop toe. Natuurlijk zijn er meer kapers op de kust, zoals de Engelse koning, die de hulp heeft ingeroepen van Barbossa (Geoffrey Rush), en de Spanjaarden. Daarbij zal een bezoekje aan de bron van de eeuwige jeugd niet volstaan om de eeuwige jeugd te krijgen. Jack heeft ook de traan van een zeemeermin nodig en twee kelken uit het wrak van Ponce de Leon, genoeg ingrediënten dus, voor een avontuurlijke reis.
Het verhaal van On Stranger Tides is gebaseerd op Tim Power’s boek uit 1987 met dezelfde naam, dat eerder al als basis diende voor de LucasArts game The Secret of Monkey Island. Hoewel het verhaal spannend en interessant is, heeft de film de neiging nogal traag te zijn, soms op het saaie af.
Ook in deze Pirates of the Caribbean film zitten de nodige horrorelementen. Blackbeard’s schip is (een beetje) behekst en er lopen een paar imposante zombies rond. Net zoals in deel 3, wordt er in On Stranger Tides voodoo bedreven, al keert Tia Dalma niet terug. Het leukste zijn wel de zeemeerminnen, nog nooit werden deze mysterieuze wezens zo goed weergegeven. Supermodel Gemma Ward is een van de dames die als zeemeermin figureert. Ook in de rest van de film ontbreekt het niet aan vrouwelijk schoon. Tijdens de preproductie werd er specifiek gezocht naar vrouwelijke figuranten zonder nepborsten, en voor zover ik dat heb kunnen zien, zijn ze daar goed in geslaagd.
Helaas ontbreken er in dit vierde deel van Pirates of the Caribbean wel wat bekende gezichten. Keira Knightley, Orlando Bloom, Jonathan Pryce en Jack Davenport zijn er deze keer niet bij. Sommigen denken daardoor dat On Stranger Tides een prequel is, maar dat is niet zo. Het is gewoon een nieuw verhaal, met nieuwe gezichten. Penelope Cruz doet het goed, maar de ‘chemistry’ tussen haar en Johnny Depp ontbreekt. Een missionaris (Sam Claflin) en zeemeermin (Àstrid Bergès-Frisbey) moeten voor een nieuw liefdesplot zorgen, maar dat wil niet zo lukken, wat mij betreft hadden ze Claflin weg mogen laten. Geoffrey Rush en Ian McShane passen gelukkig wel goed in het geheel.
De special effects van On Stranger Tides zijn geweldig, echt een lust voor het oog. Desgewenst kun je de film zien in 3D, maar voor het verhaal maakt het niet veel uit.
Al met al is Pirates of the Caribbean On Stranger Tides een vermakelijke film, al had er van mij meer vaart in mogen zitten. Hoewel het een betere sequel is dan At World’s End, blijft ook deze film achter bij The Curse Of The Black Pearl, maar misschien heeft die film de lat te hoog gelegd voor zijn opvolgers. Met geruchten over Pirates of the Caribbean 5 en 6, hoop ik echter toch dat The Curse Of The Black Pearl alsnog een waardige opvolger krijgt.
Bloody Mary proefnotitie: Deze ‘surf & turf’ is medium tot well done. Pirates of the Caribbean On Stranger Tides draait vanaf 19 mei in de bioscoop. Tip: Blijf zitten tot het eind.
Haha, vanille horror 😀 Ik vind dit echt een filmserie voor het “popcornpubliek”. Ze zijn wel vermakelijk, maar totaal niet verrassend en de humor is echt te flauw af en toe. Maar goed, ik zal ‘m vast wel eens kijken als ik niets beters te doen heb 😛
De films zijn inderdaad te definiëren als films met “popcornpubliek”, iedereen vindt deze films ook wel leuk. Hoewel ik een grote fan ben van het personage Captain Jack Sparrow, vond ik een vierde deel iets teveel van het goede… Deel 3 begon al meer richting de onbegrijpelijke kant te gaan met die kist van Davy Jones xD Ik denk echter toch wel dat ik de tip op ga volgen: blijf tot het einde zitten.
Dit weekend doen we in onze vriendengroep een PotC-marathon van de eerste drie films, om dan de week erna de vierde te gaan bezien. Heeft de stemming gewonnen tegen de Scream-trilogie, maar begrijpelijk want de “who-dunnit” blijft bij Scream wel hangen in het collectieve geheugen. De Pirates hebben het gelukkig ook van de vele karakters, lekkere soundtrack ala Expeditie Robinson maar idd jammer dat vele vertrouwde gezichten niet meer meedoen.