Games

Recensie Amnesia: The Bunker, monsterlijke loopgraven

Sander van den Berg

19 jun. 2023

Ik was er niet echt mee bezig. Goed, ik schreef er wel een nieuwsartikel over en hoorde ik hier en daar wel iets, maar verder lette ik niet echt op wat Amnesia: The Bunker te bieden had. Totdat ik ineens opmerkte dat het spel in Microsoft's Game Pass verscheen. Dan moest ik er toch maar aan geloven.

Verhaal

In Amnesia: The Bunker speel je als eenzame soldaat Henri Clement. Tijdens de verschrikkingen van de eerste wereldoorlog raak je verdwaald in het doolhof van gangenstelsels van een grote bunker. Je hebt geen idee hoe je daar terecht bent gekomen en hoe lang je er al zit. Je hebt alleen het idee dat er iets vreselijks rondwaart in diezelfde gangen en het op jou heeft gemunt. Of begint de oorlog zijn tol te eisen en glij je langzaam af in de gekte van je eigen hoofd?

Hetzelfde maar toch anders

Het spel is een mega spannende survival horror, laat ik dat voorop stellen. Ontwikkeld door Frictional Games en die luitjes zijn ook verantwoordelijk voor de eerdere delen in deze serie. Ze weten wel wat ze aan het doen zijn. The Bunker is het derde deel in de Amnesia-serie, en komt na The Dark Descent en A Machine for Pigs. Tegelijkertijd doen ze het heel anders dan de vorige delen; het is een semi-open wereld en -om de herspeelbaarheid ten goede te komen- veel elementen zijn random. Daarnaast kun je nu jezelf verdedigen met een revolver en is er een bouwsysteem, waarmee je items in elkaar kunt knutselen.

Amnesia: The Bunker heeft een heerlijke, unieke sfeer die mij constant op het puntje van mijn stoel liet zitten. De omgevingen zijn duister en verstikkend, bijna claustrofobisch. Je merkt echt dat de ontwikkelaars liefde voor de franchise hebben. De vele hachelijke uitstapjes die je in de gangenstelsels hebt, worden ondragelijk gemaakt door de subtiele -en soms minder subtiele- achtergrondgeluiden die het spel rijk is. Gegrom achter je, inslaande bommen boven je, om gek van te worden. De gangen worden donker weergegeven en zitten vol kleine details. Licht is een belangrijke bron (net als in de vorige games) en juist het ontbreken ervan, geeft de makers ruimte om de details te laten opvallen. Alles is op te pakken en de interactie met dingen geeft net dat beetje meer onderdompeling in het spel ( bij de eerste keer dat je de revolver moet herladen, dan weet je precies wat ik bedoel).

*Herladen is niet zo simpel als één druk op de knop...*

Wat ik persoonlijk ook fijn vind, is dat dit spel -net als zijn voorgangers- het niet (echt) moet hebben van jumpscares. Persoonlijk vind ik dat een goedkope manier van bangmakerij; plots een luid geluid en iets snel in beeld brengen... lekker makkelijk. Geef mij maar de subtiele manier van bangmakerij, de constante dreiging van iets dat in het donker naar je zit te loeren. Dingen waarvan je 's nachts het nachtlampje naast je bed aan laat, zeg maar. De jumpscares die wèl in het spel zitten, zijn super effectief. Denk aan booby traps in de vorm van granaten die op hoofdhoogte hangen. Die ontploffen vervolgens als je door een draadje heen loopt.

Het verhaal is redelijk kort, in een kleine 6 uur ben je er wel doorheen. Dit is niet zo zeer een minpunt -zeker niet voor de drukke huisvader met full time baan zoals ondergetekende. Daarnaast word het ook nog een supertof in beeld gebracht. Via flashbacks wordt het verhaal stukje bij beetje uit de doeken gedaan. Het draagt erg bij aan de spanning en ik merkte dat ik steeds meer ging meeleven. De muziek komt van de hand van de Finse componist Mikko Tarmia. Hij heeft ook de muzikale score voor de rest van de serie gemaakt. Daarnaast is hij ook verantwoordelijk voor de muziek in Penumbra en S.O.M.A.

Conclusie Amnesia: The Bunker

Amnesia: The Bunker is een fantastische horrorgame. De graphics zijn sfeervol en zitten vol details, de achtergrondmuziek is precies goed aanwezig. De creepy geluiden die het spel rijk is, maken de immersie compleet. Het spel maakt geen gebruik van jumpscares, maar is ijzersterk in het je bang maken. Constant het gevoel hebben dat er iets in de schaduw naar je loert en een oorlog boven je die in volle gang bezig is... daar word je niet bepaald rustig van. Net als in de voorgaande delen hebben de ontwikkelaars hier goed over nagedacht.

Tel daar het maken van dingen en een vorm van bescherming door de revolver bij op en je hebt een dijk van een spel. Er zit wel enige herspeelbaarheid in doordat de gangen en spullen automatisch gegenereerd worden elke keer, maar ik zie mijzelf het niet zo snel nog een keer spelen. Je kunt na het uitspelen het spel in een moeilijkere stand zetten, maar toch ben ik daar nooit zo'n fan van. Dus met 4 tot 6 uur ben je er wel klaar mee. Gelukkig is de prijs daar ook wel naar.