Recensie: Bacurau (2019, Kleber Mendonça Filho & Juliano Dornelles)

Vanaf vandaag draait de Braziliaanse film Bacurau in de filmhuizen en laat zich niet makkelijk een hokje plaatsen: Is het een western met dystopische scifi en arthouse horror of is het een aanklacht tegen het politieke beleid in het land?  Het is in elk geval een goede film voor degene die zin er in durft onder te dompelen.

Na de dood van haar oma Carmelita, keert kleindochter Teresa voor de begrafenis terug naar het geboortedorp Bacurau in het afgelegen droge Noord Oosten van Brazilië. De lokale bewoners vormen een hechte en kleurrijke gemeenschap. Als ze er achter komen dat hun woonplaats is verdwenen van alle navigatiesystemen en ook de telefoonverbindingen niet meer werken, ontstaat er veel onrust. Het blijkt de voorbode van bevreemdende gebeurtenissen die bedoeld zijn om onder de radar te blijven. De dorpelingen trekken alles uit de kast om hun plek te verdedigen, al is niet meteen duidelijk wie of wat hen bedreigt.

Alles aan Bacurau lijkt op een ontoegankelijke arthousefilm. De trailer, de poster, het plot, de mix van genres, de lengte en de taal. Toch moet je deze film zeker een kans geven in de filmhuizen. Het is inderdaad geen popcornfilm, maar zeker niet zo complex als het lijkt.

De filmmakers hebben voornamelijk een aanklacht tegen het politieke klimaat in Brazilië gemaakt, maar het dystopische thema is eigenlijk universeel: Buitenlandse mogendheden die met geavanceerde technologieën de vrijheid van het gewone volk beïnvloeden. Als we dan teruggaan naar de mix aan genres, blijkt Bacurau eigenlijk een dystopische western.

Ook het verhaal lijkt in eerste instantie groots opgezet, maar wordt enigszins intiem gehouden door de verbondenheid van de bewoners van Bacurua, met dank aan het sterke acteerwerk van o.a. Bárbara Colen, Thomas Aquino, Silvero Pereira en Sonia Braga. De mindere kant zien we aan de bad guys, geleid door Udo Kiers. Ze vervullen hun rol in de film, maar geen hen zet eenzelfde acteerprestatie neer als de dorpsbewoners.

Bacarau draait nu in de filmhuizen. Ja, er zit een vleugje horrorfilm. Maar dat is niet waarom ik hem aanraad. Ik raad hem aan om het bijzondere concept en als goede arthouse-genrefilm, waarbij ik deze alternatieve internationale poster veel beter vind passen:

[yasr_overall_rating null size="--"]