Bijt: alleen op de wereld
Bijt is het speelfilmdebuut van Guido Coppis. Op 25-jarige leeftijd is Guido een jonge regisseur die steeds prominenter wordt in de Nederlandse filmwereld. Zijn eerdere werken, Stille Storm (2018) en Voor het slapen gaan (2021), hebben hem meerdere prijzen op het Limburgse Film Festival opgeleverd. Dit zijn indrukwekkende prestaties, vooral gezien zijn jonge leeftijd en harde werk. Voordat we verder ingaan op Bijt, is het belangrijk om te erkennen dat Guido veel potentie heeft om zijn vaardigheden verder te ontwikkelen. Laten we nu Bijt onder de loep nemen.
Het verhaal van Bijt
Het verhaal van Bijt speelt zich af in een wereld die als waarschuwing voor onze werkelijkheid moet gelden. Deze wereld is claustrofobisch, meedogenloos en isolerend. Het deed mij denken aan Nietzsche’s beroemde uitspraak “God is Dead, God remains dead and we have killed him”. Hiermee bedoelde Nietzsche dat traditionele morele waarden en zekerheden zijn verdwenen, wat leidt tot een leeg bestaan en een gevoel van nihilisme.
Het hoofdpersonage, Mark, straalt deze nihilisme uit en heeft als enige houvast zijn opa in een verzorgingstehuis. Daar ontmoet hij Lisa, een verpleegster die lijkt te geven om de wereld. Lisa geeft Mark weer vertrouwen in de wereld, maar blijkt instabiele en sadistische kanten te hebben. Ondanks de bijna twee uur durende film gebeurt er weinig. De film wil graag dat de wereld op je inwerkt en -naar mijn mening- suggereren dat deze sombere en realistische wereld veel overeenkomsten heeft met de onze.
Is de werkelijkheid wel zo?
Bijt veronderstelt dat de wereld wreed is en dat mensen met sympathie en emotie moeilijk te vinden zijn, maar de film onderbouwt dit niet. Hierdoor lukt het de film niet om de missie te volbrengen. De film voelt leeg aan en als de kijker niet gelooft in Guido’s visie, werkt de film dus niet. Het werk van Guido doet denken aan dat van Ari Aster en Jordan Peele. Zoals Aster en Peele werkt Guido met horror in het existentialisme en wil hij de kijker confronteren met angsten over de huidige maatschappij. Toch slaagt hij hier niet volledig in. Waar Aster en Peele effectief gebruik maken van abstractie, lukt het Guido niet om hetzelfde te doen.
Kijken of overslaan?
Dit wil niet zeggen dat Bijt een slechte film is. Alleen slaagt het verhaal er niet in om een impact te maken. Voor mij is Bijt een film die je een dag later alweer bent vergeten. Dit is jammer, want Guido heeft duidelijk potentie. Misschien zou een film over iemand van zijn eigen leeftijd een betere keuze zijn. Zo zou Guido eerst meer van zijn eigen ervaringen kunnen delen, voordat hij uitspraken wil gaan doen over de maatschappij. Ik schrijf deze kritiek als iemand van dezelfde leeftijd als Guido en is bedoeld om hem aan te moedigen. Hiermee kan hij hopelijk een goede film maken in zijn volgende werk.
Wat Bijt wel goed maakt is de cinematografie en stijl. De film is compleet gekleurd in oranje, wat bijdraagt aan het claustrofobische effect. Sommige scènes zijn echt prachtig. Bijt heeft veel stijl, maar mist inhoud. Daarom is het moeilijk om deze film aan te raden, tenzij je erg geïnteresseerd bent in het werk van deze regisseur. Ik kijk echter uit naar zijn volgende werk om de ontwikkeling van zijn talent te zien.
Bijt is vanaf 6 juni te zien in de bioscoop
De filmposter ziet er wel gaaf uit met die spin op dat gezicht met daarin een vrouwenlichaam verwerkt.
De trailer echter doet me echt helemaal niets, behalve gapen, en ik geloof niet dat ik bijna 2 uur naar dat vervelende oranje filter kan kijken. Dus nee, dit gaat hem voor mij niet worden.