Recensie: Chernobyl Diaries (Bradley Parker, 2012)

Tijdens een rondreis door Europa stranden Amerikanen Chris, Amanda en Nathalie in Kiev, waar Chris’ broer Paul woont. De afspraak is om naar Moskou te gaan met z’n vieren maar Paul heeft een ander idee. Hij heeft een ex-militair ontmoet, Uri, die tours naar Prypjat regelt. Het stadje vlak naast Tsjernobyl waar in 1986 een kernreactor ontplofte. In eerste instantie is Chris niet zo enthousiast, maar wanneer Nathalie instemt en zijn vriendin Amanda ook wel mee wil, gaat Chris overstag. De groep wordt later vergezeld door een backpackers stelletje bestaande uit de Noorse Zoë en de Australische Michael.

Wanneer ze met het, in legerkleuren bespoten, Volkswagen busje van Uri bij de checkpoint aankomen mogen ze er niet door omdat er blijkbaar onderhoud is aan de reactor. De groep is teleurgesteld, ook omdat ze al betaald hebben. Maar Uri weet nog wel een andere ingang, waardoor ze uiteindelijk ook in Pripyat terecht komen. Na een indrukwekkende tour van twee uur door de spookstad is het tijd om te vertrekken (in verband met de straling). Maar wanneer ze bij de bus aankomen blijken de startkabels doorgeknaagd. Dan rijst de vraag, is Pripyat wel zo verlaten als Uri zegt?

Met The Chernobyl Diaries zet schrijver, regisseur en producent Oren Peli een totaal andere film neer dan zijn welbekende Paranormal Activity-reeks. Dit keer werkt Peli niet met ‘gevonden beelden’ maar is het meer een mix geworden tussen film en documentaire. De film begint bijvoorbeeld met camcorder beelden van de groep zelf en halverwege wordt een mobiele telefoon gebruikt waarop beelden van twee leden van de groep te zien zijn. De manier van filmen zorgt ervoor dat je als kijker het idee hebt dat je middenin de film zit. Alsof je de achtste persoon bent die stilletjes met de groep mee rent.

Redelijk origineel aan deze film is het onderwerp. Uiteraard zijn er wel eerder films verschenen over Tsjernobyl, maar meer in documentaire/serieuze vorm. In 2007 werd wel al een first person shooter game uitgebracht: S.T.A.L.K.E.R. Shadow of Chernobyl . Het is dus niet de eerste keer dat de Tjsernobyl-ramp wordt gebruikt voor vermaak. Toch was er behoorlijk wat ophef toen de eerste ideeën voor de film naar buiten kwamen. Tjsernobyl is een plek waar een ramp heeft plaatsgevonden die tot nu toe nog steeds ernstige gevolgen heeft. Dat zou volgens velen gerespecteerd moeten worden, en dan niet door er een horror film van te maken. Volgens Peli hoeft niemand zich bezwaard te voelen en is het ook niet zijn bedoeling geweest om te beledigen. Zijn enige doel is om mensen te vermaken.

Dat is met deze film redelijk gelukt hoewel het thema niet heel origineel is: groepje mensen wat vast komt te zitten op een onheilspellende plek omringd door freaks. Denk aan The Hills Have Eyes of The Texas Chainsaw Masacre (alleen zijn deze films beter). Natuurlijk zitten er redelijk wat schrikmomenten in, maar toch blijf je het gevoel houden dat je het allemaal al eens eerder gezien hebt. Wat wel een goed obstakel is in deze film is de straling rondom de stad. Dat zorgt ervoor dat de hoofdrolspelers niet overal naartoe kunnen vluchten en geeft meteen een soort geloofwaardigheid aan de film. In principe zou het echt kunnen gebeuren.

Click here to display content from YouTube.
Learn more in YouTube’s privacy policy.

Het is een horrorfilm dus komen er hier en daar wat bloedige en soms smerige scènes voorbij. Toch mag het geen hardcore horror genoemd worden. Het is meer een enge film met een snuif horror. Daarnaast bevat de film geen grote filmsterren, maar eigenlijk maakt dat niet uit want de acteerprestaties zijn overtuigend.

Kortom, hou je van films waarbij mensen vast komen te zitten op onheilspellende plekken met onheilspellende figuren? Dan is dit zeker geen verkeerde film. Je moet wel een beetje geduld hebben aangezien het zeker drie kwartier duurt voordat het spannend wordt. Met onder andere met: Jesse McCartney, Dimitri Diatchenko, Jonathan Sadowski, Olivia Dudley en Devin Kelley.

Sterren: 3.5 / 5

Interessant artikel?

10 gedachten over “Recensie: Chernobyl Diaries (Bradley Parker, 2012)”

  1. Ik ben wel benieuwd maar ik hoor er niet zoveel positiefs over. De film lijkt een found footage film maar is het niet, wie filmt er dan?

    Found footage, POV, Camcorder.. het begint allemaal een beetje te lijken op een goedkoop alternatief.

    Beantwoorden
  2. Lijkt me wel een film voor fotografen die van UrBex houden 🙂 Binnenkort maar eens kijken en dan een verlaten fabriek opzoeken…

    Beantwoorden
  3. wat bloedige en soms smerige scenes voorbij. Toch mag het geen hardcore horror genoemd worden

    Gore is toch helemaal niet noodzakelijk voor horror? Dat is slechts een (veelgebruikte) optie.

    Beantwoorden
  4. Het is geen found footage film. In het begin zie je wel cam beelden maar die blijken dan bekeken te worden op de ipad van Paul. Eigenlijk vond ik dat wel goed gedaan. Maar de gehele film wordt verder gewoon gefilmd door een camera man.

    Horror is voor mij over het algemeen toch wel bloed, afgerukte ledematen, kettingzagen etc. Er zijn natuurlijk wel sub genres zoals comedy horror ofzo maar ik denk dat als je naar de bios gaat of een film gaat huren met het genre horror je dan over het algemeen toch een bloedige film verwacht…?

    Beantwoorden
    • Denk dat dat meer een beeld is wat mensen van horror hebben.. maar gore is geen vereiste in horror.. neem bijvoorbeeld klassieker als Frankenstein of een film als Rosemary’s Baby.. geen bloed te bekennen en toch zeker horror ..dat tegenwoordig iedereen maar denkt door een hoop gore te gebruiken ineens een goede horrorfilm te hebben is een beetje de armoede van deze tijd..

      Beantwoorden
      • Hmm ja okee dat is zo, ben ik het mee eens. Blijkbaar ben ik dan zelf toch meer aanhanger van het Gore genre 😉 Hoewel ik Frankenstein met Robert De Niro ook erg goed vond, en ook Horror Comedy’s zo nu en dan wel vermakelijk vind.

        Beantwoorden
        • Ah een gorehound! 😛 ..niks mis mee.. gore is ook gewoon lekker 🙂 maar niet perse nodig om horror te maken.. maar ff andersom gezien.. een film als The Passion of the Christ.. veel gore.. maar geen horror naar mijn mening.. of wel? 🙂

          Beantwoorden
          • Ja die vind ik moeilijk. Misschien een historische horror? Haha, I think I just made that up… Maar Apocalypto was ook best wel op t randje (vind ik) en dat vind ik eigenlijk ook geen horror. Dus ja waar trek je dan de streep?

          • Gore is slechts gereedschap, het verhaal maakt iets horror of niet. Passion of the Christ is qua verhaal geen horror, eerder horrible 😉

  5. Redelijk gelukte film met een aardige premisse.
    Alleen werd de film naar het einde toe wel wat voorspelbaar, al zaten er wel wat goede schok-effecten in.
    Maar veel lof hoe ze de stad Pripyat hebben weten te recreëren met alle vervallen gebouwen, de wildgroei van de bomen/planten, tot het reuzenrad aan toe.

    Beantwoorden

Plaats een reactie