Recensie: Four hands [Die Vierhändige] (Oliver Kienle, 2017)

Twee jonge zusjes zijn, verborgen voor de daders, getuige van de brute moord op hun ouders. Als twintig jaar later de daders vrijkomen, wil de ene zus eindelijk het voorval achter zich laten en zich storten op haar muziek carrière, terwijl de ander zint op wraak. De twee komen erachter dat gemaakte plannetjes niet altijd het gewenste resultaat geven.

Four Hands is een film met een gimmick. Vaak is aankaarten dat een film een gimmick heeft al genoeg om de film voor sommige kijkers te verpesten. Als ikzelf van tevoren weet dat een film ‘een twist aan het eind’ heeft, ben ik de hele film bezig de twist voor te zijn. Uit mijn korte beschrijving valt de gimmick niet te halen, maar als je deze film wilt zien, lees er dan zo weinig mogelijk over.

Veel films vallen als een kaartenhuis in elkaar op het moment dat je de gimmick doorhebt, maar gelukkig dient in Four Hands de vondst het verhaal, waardoor het plot nog steeds spannend blijft als je de truc weet en het zelfs heel behendig wordt gebruikt om de karakters voort te stuwen.

https://www.youtube.com/watch?v=wnQqLlYI7Og

Four Hands is een slimme, spannende thriller, met veel vaart vertelt en met twee actrices in de hoofdrol die er niet voor terugdeinzen voor wat schrammen en builen.

[yasr_overall_rating size="--" postid="71798"]