Recensie: Frankenstein’s Army (Richard Raaphorst, 2013)

Eindelijk beleefde Nederlands eerste nazi-zombiefilm haar wereldpremière, op zaterdag 26 januari werd Frankenstein’s Army vertoond op het International Film Festival Rotterdam (IFFR).

Frankenstein's ArmyToepasselijker kan bijna niet, regisseur Richard Raaphorst studeerde er zelf aan de Rotterdam Filmschool en zonder internationale financiers zou het project het levenslicht niet hebben gezien. Hij werkte meer dan tien jaar aan dit nazi-zombieproject. Aanvankelijk onder de titel Worst Case Scenario, welke zijn eigen titel waarmaakte, en daarna wekte hij samen met Dr. Frankenstein het project weer tot leven. Dit keer met succes.

Frankenstein’s Army is een found footage-film en keert terug naar de nadagen van de Tweede Wereldoorlog waar een Russische filmstudent in opdracht van Stalin de missie van een groep soldaten vastlegt voor een propagandafilm. De beelden zijn rauw en geven een vermoeid beeld weer. Over de radio ontvangt men een noodoproep en de groep gaat op tocht. Het is een iets te lange intro voor de horror die de soldaten te wachten staat als een bijna verlaten kloosterdorp in Oost-Duitsland bereiken. De graven zijn leeggehaald, er liggen het en der mismaakte lijken en in de kelders wachten hun dodelijke Nazi-zombots! De film van Richard Raaphorst komt flink op stoom als zijn creaties arriveren, de found footage-stijl is hier zeer geschikt en naar het einde toe bouwt de spanning flink op.

Er kan gediscussieerd worden in hoeverre de found footage in de gehele film bijdraagt, het beeld kent voor de kijker geen rustmomenten. Minder goed voor de volledige film, goed voor de benauwde actiescènes. Qua acteerwerk springt er maar een uit, Karel Roden speelt een fantastische idioot Dr. Victor Frankenstein. De overige acteurs zijn niet slecht, maar hun rollen (en accenten) komen niet helemaal uit de verf.

Karel Roden in Frankensteins Army

Waar de film de meeste indruk mee maakt zijn de zombots, deze originele creaties zijn indrukwekkende steampunk monsters en allen zonder een vleugje CGI. Met namen als Machete Zombot, Propellorhead en Mosquito is de overtreffende trap van het nazizombie-subgenre bereikt. We willen hier veel meer van zien en hopen dan ook dat de volgende film van Richard Raaphorst de titel ‘Frankenstein’s Army: World of Zombots’ krijgt.

Sterren: 4 / 5.0

Frankenstein’s Army werd vertoond op het International Film Festival Rotterdam. De film is geregisseerd door Richard Raaphorst en hij werkte voor het script samen met Chris W. Mitchell en Miguel Tejada-Flores. Afgelopen week werd bekend dat Entertainment One de distributierechten voor Frankenstein’s Army heeft gekocht voor onder andere de Benelux, zodra bekend is wanneer de film in de bioscopen gaat draaien, laten we het weten.

Steun jij De Nachtvlinders met een kleine maandelijkse bijdrage?

10 gedachten over “Recensie: Frankenstein’s Army (Richard Raaphorst, 2013)”

  1. Ben er heen geweest en t is een hele toffe film. Ik vind alleen dat er climax ontbreekt.. je hebt t gevoel dat ie net lekker op gang komt en dan is ie ineens afgelopen.. dat vond ik echt heel jammer.. ik bleef een beetje met een onvoldaan gevoel achter ..en voor de film die t is had ie van mij ook nog wel iets meer over-the-top gemogen..

    Beantwoorden
  2. Eindelijk ook de film gezien! Ik had niet echt duidelijke verwachtingen bij de film en vind het vooral nog steeds heel erg jammer dat Worst Case Scenario niets is geworden, zeker ook na het kijken van Frankenstein’s Army, want daarmee heeft Raaphorst bewezen een prima film te kunnen maken. Daar moet ik wel bij zeggen dat het niveau van een B-film niet wordt ontstegen, maar voor een “Nederlandse” horrorfilm, vind ik ‘m erg geslaagd en blijkt er toch ook af en toe nog iets te worden gemaakt waardoor je niet alle hoop voor het genre in Nederland verliest. De zombots zijn erg vet, hoewel ze van mij wat doeltreffender hadden mogen zijn, want ondanks dat ze er als echte moordmachines uitzien, hebben ze wat mij betreft een beetje te veel moeite om slachtoffers te maken. Het enige wat me eigenlijk stoorde was de keuze voor (volledig) found footage en/of de manier waarop ermee is omgegaan. Ik heb de making of gekeken en daar werd uitgelegd dat het filmen van een scène op deze manier veel meer voorbereiding kost en alles precies goed moet gaan. Ik heb daarom ook wel respect voor het resultaat, maar ik denk dat de film veel vetter had kunnen zijn als we niet alles door de lens van die ene oude camera zouden zien. Maar wat ik vooral jammer vind is het gedrag van de soldaat die filmt, die zelfs in de gevaarlijkste situaties liever door de lens van de camera om zich heen kijkt dan met zijn eigen ogen (vind ik nogal onrealistisch, want als er iemand naar mij uithaalt, dan houd ik echt niet die camera voor m’n neus) en de manier waarop de andere soldaten met de cameraman communiceren; die kijken namelijk recht in de camera als ze hem aanspreken ipv zich echt tot de cameraman te richten. Maar goed, al met al een prima film. Alleen jammer dat WCS nooit van de grond is gekomen 😛

    Beantwoorden

Plaats een reactie