Recensie: J'ai Perdu Mon Corps (Jérémy Clapin, 2019)

Er nu twee animatiefilms in de bioscopen, het tegenvallen The Addams Family en J'ai Perdu Mon Corps. En hoewel die twee compleet verschillend zijn, zit er een overeenkomst in. Wie gefascineerd is door Thing, de loslopende hand uit The Addams Family, kan zeker genieten van het avontuur in J'ai Perdu Mon Corps.

J'ai Perdu Mon Corps is een Franse animatiefilm en betekent zoveel als 'ik ben mijn lichaam kwijt'. De film is gebaseerd op het boek Happy Hand van Guillaume Laurant, die samen met regisseur Jérémy Clapin het script voor de film uitwerkte.

De film kent twee verhaallijnen. Een afgehakte hand wordt wakker in een ziekenhuis en gaat op zoek naar zijn bijbehorende lichaam. Het loopt door Parijs en belandt in flink wat problematisch situaties.
In de tweede verhaallijn zien we Nafouel opgroeien, een talentvolle, creatieve jongen. Maar de dromen die hij als kind had, zijn in zijn volwassen leven ver te zoeken. Tot hij Gabrielle ontmoet.

J'ai Perdu Mon Corps is niet in één genre te drukken, het verhaal bewandelt er vele. De boventoon is een liefdesdrama/coming of age, waar aan de kant van de hand een avontuur met wat suspense/horror wordt vertelt. Verwacht dus niet dat je naar een horrorfilm gaat, maar wel dat je er zult genieten en mee wordt gesleurd in het verhaal.

[yasr_overall_rating null size="--"]

J'ai Perdu Mon Corps draait vanaf vandaag, 5 december, in diverse filmhuizen.