Imagine ’18 – Recensie: King Cohen (Steve Mitchell, 2017)

Nostalgische anekdotes van een original gangster film guerrilla

Wie niet bekend is met het werk van de New Yorkse schrijver/producent/regisseur Larry Cohen mist een heleboel filmplezier. Cohen mixt zijn high concept ideeën steevast met interessante thema’s, maar verliest daarbij nooit zijn gevoel voor humor, zijn voorliefde voor bizarre speciale effecten en zijn unieke manier van acteurs regisseren. Zijn films zijn vooral entertainment van de bovenste plank, groot geworden in het VHS tijdperk, maar nu slechts een voetnoot in de filmgeschiedenis. Rede temeer dat deze regisseur en zijn uitgebreide oeuvre eens flink in het bloedrode zonnetje worden gezet in de documentaire ‘King Cohen’.

Larry Cohen’s horror- en sciencefictionfilms uit de jaren ‘70 en ‘80 bevatten gemuteerde baby’s (de It’s Alive trilogie), aliens die doen alsof ze God zijn (God told me To), reusachtige, vliegende mythologische slangen (Q-The Winged Serpent) en vleesetende yoghurt (The Stuff), maar gaan tegelijkertijd over het gevaar van geloofsfanatisme en de verrotte consumentenmaatschappij of zijn een aanklacht op hoe wij met het milieu omgaan. Aan ideeën schortte het niet. Als Cohen niet regisseerde, schreef hij in een week een filmscript en verkocht deze dan voor een miljoen dollar aan de filmstudio’s. Ook op televisie is Cohen sinds de jaren zeventig een naam die op vele aftitelingen prijkt.

‘King Cohen’ is een nostalgische documentaire, waarin een keur van regisseurs en acteurs terugkijken op een tijd waarin je, als je tenminste het lef van Larry Cohen had, met gemak zonder vergunning een taxi over de drukke New Yorkse stoepen liet scheuren hopende dat alle New Yorkse niet-figuranten rap genoeg zouden wegspringen. Larry Cohen blijkt uit deze documentaire de Koning van de Gestolen Shots te zijn, guerilla style gedraaide opnames, zonder toestemming, maar dus vol echte reacties van de omstanders. Zijn films kregen daarmee een rauwheid en een energie die een studio-geproduceerde film niet snel zou evenaren.

Cohen’s gevecht met deze filmstudio’s is ook een immer terugkerend obstakel in zijn leven. Keer op keer wordt de eigenwijze Cohen genaaid of aan de kant gezet om vervolgens met twee keer zoveel energie en creativiteit terug te slaan. Cohen vertelt er met veel smaak over en zit boordevol sterke verhalen, die soms door anderen volledig worden weerlegd. Daarmee lijkt Cohen soms een beetje op Baron van Munchausen; de waarheid mag een goed verhaal nooit in de weg liggen.

https://www.youtube.com/watch?v=SPblr7nKaYw

‘King Cohen’ geeft een zeer amusant tijdsbeeld, waarin het oude Hollywood plaats moest maken voor een groep jonge, hondsdolle regisseurs die vooral eerst deden en daarna pas nadachten over de consequenties. Qua stijl en vorm verlegt ‘King Cohen’ geen grenzen, maar als kijkje in het brein van een uitermate capabele B-filmregisseur boordevol sappige anekdotes is het twee uur die je niet wilt missen.

‘King Cohen’ is nog te zien op het Imagine Festival te Amsterdam op 15 april om 19.40 in EYE 2.

[yasr_overall_rating size="--" postid="71605"]