Imagine ‘18 - Recensie: Let the Corpses Tan [Laissez bronzer les cadavres] (Hélène Cattet & Bruno Forzani, 2017)
De films van Hélène Cattet en Bruno Forzani zijn een ware ervaring. Een waterval aan kleur en geluid, meer arthouse dan exploitatie, zonder vernieuwend verhaal maar met adembenemende beelden in een compleet originele stijl.
Gebronsde boeven schieten met knetterend kogelgeweld
In de ruïnes op een Corsicaanse landtong schuilen de overvallers die een lading goud hebben buitgemaakt bij een gewelddadige overval. Als er ineens onschuldig bezoek en twee motoragenten opduiken zet dat de situatie op scherp en begint het onderlinge verraad en de achterbakse samenzweringen die tot een explosieve finale zullen leiden. Als deze korte omschrijving leest als een Italiaanse politiefilm uit de jaren zeventig dan hebben regisseurs Cattet en Forzani hun werk prima gedaan.
Het Belgisch Waalse regisseursduo liet in hun voorgaande films Amer, en L’étrange couleur des larmes de ton corps al hun voorliefde voor de Italiaanse Giallo voorbijkomen. Beide films zijn hevig gestileerde lofzangen, mager aan plot of coherent verhaal, maar vol nieuwe invullingen van oude clichés in explosieve kleuren en een montage als een machinegeweren.
Machinegeweren ook genoeg in deze ode aan de Poliziotteschi; Europese politiefilms, voornamelijk uit Italië. Gangsters en wrede politieagenten, vaak bruut en sadistisch gewelddadig. Waar er in de Giallo films veel gesneden en gehakt werd, is hier het pistool- en geweergeknetter niet van de lucht. De film pakt ook nog de nodige cues uit het spaghetti western genre: intense close-ups van priemde ogen en vol met Ennio Morricone’s muzikale fragmenten uit zijn jaren zeventig repertoire.
https://www.youtube.com/watch?v=ONMbWj8u-RA
De film Let the Corpses Tan is net iets te lang om de specifieke vorm spannend te houden, zeker wanneer tegen het einde iedereen achter iedereen aan lijkt te zitten en het overzicht steeds vager wordt. De aanhoudende beeldenstorm raakt net als de kijker wat buiten adem.
De films van Hélène Cattet en Bruno Forzani zijn een ware ervaring. Een waterval aan kleur en geluid, meer arthouse dan exploitatie, zonder vernieuwend verhaal maar met adembenemende beelden in een compleet originele stijl.
[yasr_overall_rating size="--" postid="71756"]
Meer over: Horrorfilms, Imagine Fantastic Film Festival, Recensies