Review: Resident Evil Village

Op 7 mei ligt Resident Evil Village, oftewel Resident Evil 8, in de schappen, digitale stores of wellicht dan ook al op je deurmat. Ik vind het knap dat Capcom de serie blijft vernieuwen, dit was hard nodig. Blijft de game bij de hervonden creepy stijl uit deel 7 of gaan we opnieuw iets compleet vernieuwend beleven?

Tot zo ver…

Het speelt zich drie jaar na de gebeurtenissen van Resident Evil 7 af. Ethan Winters heeft zijn liefje Mia uit de klauwen van de gekke Baker familie weten te redden en zijn ze sindsdien een gelukkig gezinnetje en hebben een paar maanden geleden een dochtertje gekregen: Rosemary. Alles lijkt pais en vree, dat kan natuurlijk niet lang goed gaan. En inderdaad, al in de eerste vijf minuten breekt de pleuris los. Oudgediende Chris Redfield, die heel zijn leven heeft toegewijd aan het vernietigen van Bio Organische wapens, stormt met zijn bende Special Operations Unit het huis binnen en maakt er flinke ravage, zowel fysiek als geestelijk. Tot overmaat van ramp ontvoerd hij ook nog eens Rosemary, terwijl Ethan bewusteloos wordt geslagen en meegedragen. Dan wordt Ethan wakker in een verlaten dorpje en begint zijn wanhopige zoektocht naar zijn dochter, die waarschijnlijk verderop ergens in dat grote kasteel zit.

Nieuw spel, vertrouwde puzzels

Resident Evil 8 speelt weer net zo lekker als zijn voorganger. Je kijkt ook weer door de ogen van Ethan, dus in first person. De een vindt het niet zo leuk dat ze na al die tijd ineens over zijn gestapt van derde naar eerste persoon, maar persoonlijk vind ik het wel een flink stuk enger. En dat is waarschijnlijk ook de reden geweest waarom ze dat hebben gedaan, sinds Resident Evil 7 is de serie weer een behoorlijk stuk enger geworden. De A.I. is niet bijster slim en de monsters zijn makkelijk te verslaan, en op een makkelijkere moeilijkheidsgraad heb je genoeg munitie voorhanden. De puzzels zijn redelijk hetzelfde qua opzet, dus als je het vorige deel hebt gespeeld weet je al snel hoe de vork in de steel zit. Wat mij betreft is Capcom hier een beetje lui geweest –eigenlijk al sinds deel 1-, want een groot huis die deuren heeft met sloten waar je verschillende sleutels voor moet vinden, dat hebben we allemaal wel eens gezien. Ook een vervangend object zoeken om het voor iets in de plaats te ruilen zodat de tralies voor de deur weggaan, ook. Niet echt een negatief iets, maar het voelt wel als herhaling van zetten. Zeker de puzzels die ook in 7 zaten, dat voelde echt alsof ik ze vorige week nog had gedaan. Ik hoefde ook niet lang na te denken als er weer eens een raadsel werd voorgeschoteld. En zonder al te veel te verklappen; er gebeuren nog een aantal dingen die redelijk overeenkomen met het vorige deel. Het haalt mij wel een beetje uit de beleving moet ik zeggen.

Wat ik ook merkte waren wat foutjes met stealth, op een gegeven moment moet je een aantal maskers zoeken in de directe omgeving van de grote hal, terwijl Lady Dimitrescu actief naar jou aan het zoeken is (net als Jack Baker deed in het vorige deel). Om niet ontdekt te worden, moet je sluipen. Ik was aan het bukken toen ik een deur door ging en Lady stond naast die deur, maar liep me zo voorbij. Als je achterna wordt gezeten is dat altijd maar in een bepaald gebied, als je daar buiten bent, dan triggert er niks. Dit is precies wat er gebeurde en haalde mij ook uit mijn spel helaas.

Grijze bedoening

Veel verschil met het vorige deel is er niet, alles ziet er fantastisch uit. Of het nou een vervallen hutje is in het verlaten dorp of een gouden hal en dito kamer in het statige kasteel, alles voelt levensecht en ademt sfeer. De vervallen hutten zijn smerig, overal ligt troep en viezigheid en in elke hoek zie je dat er flink gevochten is, het is echt een dorpje wat zucht onder het juk van de monsters. De personages doen echt aan en iedereen heeft een eigen karakter. Wat ik wel jammer vond is dat de monsters allemaal heel erg grijs en grauw aandoen. Je zou toch zeggen dat weerwolven flink wat bruin hebben door hun harige vacht overal, maar allemaal zijn ze stuk voor stuk heel grijs en grauw. En omdat het zich afspeelt in een afgelegen en ingesneeuwd bergdorpje, vallen ze een beetje weg tegen de achtergrond. Misschien is het een bewuste ontwerpkeuze geweest, om het niet te veel kleur te geven creëer je een gevoel van uitzichtloosheid en wanhoop. Zoiets. Maar heel mooi vind ik het niet. Gelukkig verblijf je ook een flinke tijd in het kasteel en daar zijn de plaatjes toch weer heel anders.

Creepy noises

Het geluid is ook weer prima in orde en van hoog niveau. Net als in deel 7 hoor je constant zachte of hardere geluiden als je ergens loopt. Loop je in een hutje dan kraakt de vloer of je hoort een harde bonk van iets wat op het dak land. Als je in de ondergrondse kerkers van het kasteel loopt, dan hoor je kettingen rinkelen en zacht gegrom en geschuifel. Je hebt dus constant het gevoel dat je elk moment belaagd kan worden. Dat is in het begin heel effectief, maar als je soms een gebied terug moet, dan hoor je diezelfde geluiden en dan is het spanningselement weg. Alle vijanden heb je al verslagen en je weet dat er niets meer zit. Voor wat betreft de stemmen, elk personage is weer volledig ingesproken en ontzettend overtuigend. Of je nou zoetgevooisde stem van Mia hebt, de dikke koopman The Duke of de krakerige oude damesstem van de heks met de schedels op een stokje die af en toe een raadseltje komt vertellen, alles komt geloofwaardig over. Al met al een dikke prima.

Conclusie

Resident Evil Village is een stuk minder eng dan deel 7. Begrijp me niet verkeerd, het is nog steeds op momenten behoorlijk billen knijpen en ik ben me een paar keer echt de pleuris geschrokken, maar het voelt anders als het vorige deel. Waar je daar alleen in een groot huis was met een gekke familie, heb je hier hordes aan weerwolven en flink wat monsters in en rondom het kasteel. In het dorpje zijn wat overlevenden die zich verschuilen, Mother Miranda is er samen met Lady Dimitrescu en haar drie dochters en een broer... Het is echt behoorlijk druk. Hierdoor voelt het allemaal wat minder creepy aan en dat is toch echt voor mij wat Resident Evil is. Ook is het spel wat voorspelbaar als je deel 7 (pas nog) hebt gespeeld. Veel situaties en puzzels voelen als een herhaling van zetten. Ethan wordt behoorlijk door de mangel gehaald en elke keer als hij een ladder moet beklimmen gaat dat heel soepel en snel, net als het genezen van bepaalde lichaamsdelen. De geluideffecten zijn niet altijd even effectief, zeker niet als je ergens al eens bent geweest. Kleine dingetjes die mij een beetje uit het spel haalden.
Als je dit vergelijkt met het vorige deel, dan valt het allemaal toch een beetje tegen. Zie je dit als losstaand avontuur, dan staat het garant voor een spannende episode uit Ethan Winters zijn leven.

[yasr_overall_rating size="medium" postid="123419"]

Resident Evil Village is vanaf nu verkrijgbaar op PC, PlayStation 4 en 5, Xbox One en Series X|S en Google Stadia.