Recensie: Resonance (Siar Sedig, 2018)
Resonance is een film die gezien het budget met veel toewijding is gemaakt. Het acteerwerk van de acteurs was sterk en goed neergezet.
Op 27 mei om 14:00 ging de Nederhorror Resonance in première tijdens het Rotterdams Open Doek Filmfestival. Wij van De Nachtvlinders waren hierbij uiteraard aanwezig. Resonance won aan het eind van het filmfestival ook nog eens de publieksprijs ter waarde van 750 euro.
In Resonance volgen we het jonge stel Elena en Alex dat samen een weekend het bos ingaat. De twee verblijven daar in een afgelegen huisje dat midden in de natuur ligt. Al snel horen ze een vreemd geluid uit het bos: een zoemend geluid dat niet alleen onderlinge irritatie oproept, maar ook neus- en andere bloedingen veroorzaakt. Ze weten alleen niet waar het vandaan komt. Ook lijkt er ´s nachts ingebroken te worden, maar er is geen spoor van mogelijke daders. Daardoor gaan ze zelf op onderzoek uit en wordt alles alsmaar vreemder.
In Resonance leren we eerst de relatie tussen workaholic Elena (Natassia Vuursteen) en de timide Max (Max Croes) beter kennen. Het is in het begin wel even wennen dat er maar twee acteurs in de film spelen. Volgens Sedig bestaat voor hem een effectieve horrorfilm niet alleen uit jumpscares, maar is het geheim om allereerst echte personages neer te zetten met gevoelens en karakters. Alles draait daarom in de film om de geloofwaardigheid van Max en Elena. Dit maakt dat het acteerwerk sterk wordt neergezet en de kijkers meesleept in het verhaal.
Ondanks dat het bij Resonance ontbreekt aan grote visuele effecten, vanwege het krappe budget, is de film technisch goed in elkaar gezet. Door middel van luchtopnames met een drone, het mysterieuze geluid en de mooie camerabeelden van de bosrijke omgeving en natuur oogt de film professioneel. Desondanks ontbreekt een solide verhaal. Hoewel een bepaalde dreiging eminent is komt het geheel vrij ongeloofwaardig over, door de manier waarop de acteurs omgaan met de dreiging. Wel slaagt Sedig erin om de spanning in scenes goed op te bouwen.
Sedig raakte voor het verhaal geïnspireerd door het High Frequency Active Auroral Research Program (HAARP), een experiment van het Amerikaanse leger met hoogfrequente elektromagnetische straling. Volgens sommige theorieën is HAARP het ‘ultieme wapen’. HAARP zou bijvoorbeeld de oorzaak zijn van wereldwijde droogte en men zou er gedachten mee kunnen beïnvloeden. In Resonance blijft een mysterie wat het geluid precies doet.
De film werd mogelijk gemaakt door een succesvolle crowdfunding campagne in 2016 waardoor een bedrag van 8.000 euro werd bereikt.
Met Resonance als bewijs zal het voor Sedig een stuk makkelijker worden om een nieuwe film te financieren. Sedig hoopt zijn film op meer filmfestivals te kunnen tonen. In de tussentijd zal een volgend project naar alle waarschijnlijkheid opnieuw een horrorfilm worden. Verschillende projecten worden overwogen, maar een vervolg op Resonance sluit de regisseur niet uit. Er is in ieder geval ruimte voor een vervolg. We zijn benieuwd hoe de regisseur om zal gaan met een groter budget!
Resonance is een film die gezien het budget met veel toewijding is gemaakt. Het acteerwerk van de acteurs was sterk en goed neergezet. Het verhaal komt echter enigszins ongeloofwaardig over. Ongeacht kijken wij van De Nachtvlinders wel uit naar toekomstige projecten!
[yasr_overall_rating size="--" postid="74185"]
Meer over: Horrorfilms, Nederhorror, Recensies, Siar Sedig