De moderne Misery of niet? Recensie: Run

Sarah Paulson is sinds haar rollen in American Horror Story en Ratched een heuse scream queen geworden. Soms is ze slachtoffer, soms de slechterik van het stuk. In Run, nu beschikbaar bij Pathé Thuis, is dat laatste het geval. Voor De Nachtvlinders mocht ik deze film recenseren. Waarom lijkt Run op Stephen King's Misery?

Laat ik beginnen met de specs. Run is een thriller geregisseerd door Aneesh Changanty, die eerder thriller Searching (2018) maakte.  Het verhaal gaat over tiener Chloe (een rol van nieuwe ster Kiera Allen), die geboren is met meerdere ernstige ziektes en daarom door haar moeder Diane (Sarah Paulson) thuis verzorgd wordt en les krijgt. De technisch handige Chloe is in afwachting van haar uitnodiging voor een goede universiteit, maar komt er achter dat haar liefhebbende moeder wel op een heel vreemde manier omgaat met haar welzijn..

De vergelijking tussen Misery en Run is snel gemaakt; een hulpbehoevende persoon in een rolstoel (leuk detail: Allen is ook in het echt rolstoelgebruiker) die in isolatie samenleeft met een verzorger wiens krankzinnige motieven zich langzaam openbaren, waardoor ontsnappen cruciaal wordt.  Maar Run is geen al te schaamteloze rip-off: de knipogen naar Misery zijn bewust. Zo wordt Derry, Maine terloops genoemd en heten twee personages Kathy Bates en Annie. Nu is Sarah Paulson niet zo'n acteerkanon als Kathy Bates, maar ze speelt de rol van een emotioneel kwetsbare vrouw die in staat is tot vergaande zaken goed. Ook Kiera Allen verrast als haar pientere dochter met een sterke wil, die de afhankelijkheid en controle van haar moeder wanhopig van zich af wil schudden.

Met 1 uur en 29 minuten heeft Run een vrij korte speeltijd. Ik ben van mening dat een langere speeltijd de film goed had gedaan: de ommezwaai van Chloe van brave dochter tot alles op alles zettende powervrouw wordt nu wel heel snel gemaakt, waarbij ze na de eerste verdachte vondst al begint te handelen. De ontkenningsfase wordt gewoon overgeslagen. Met een meer gestage opbouw was dat geloofwaardiger geweest, zeker omdat het plot van de film vanaf het begin al bekend is en ook zo in de markt is gezet. Het einde heeft dan weer een kleine verrassing in petto. Wat me niet helemaal duidelijk is, is de reden van het opvallend opduiken van de kleur paars in verschillende scénes. Kan iemand me dat uitleggen?

Al met al is Run een aardig tussendoortje met een paar spannende momenten. Een modern slap aftreksel van Misery. Daarom is de film ook leuk voor een wat jonger publiek dat into thrillers is. Ook zien? Run is beschikbaar bij Pathé Thuis als koopfilm of huurfilm.

[yasr_overall_rating size="large"]