Recensie: Silent Hill – Revelations 3D (Michael J. Bassett, 2012)

Silent Hill: Revelation 3DIn 1999 maakten we voor het eerst kennis met de survival-horrorgame Silent Hill. De game werd gelijk een succes en bouwde al snel uit naar een populaire survival-horrorfranchise van 9 games. In 2006 kwam de eerste verfilming en wordt gezien als een van de meest geslaagde gameverfilmingen ooit. Nu zes jaar later is het vervolg af – Silent Hill: Revelation 3D.

Silent Hill: Revelation 3D is gebaseerd op de derde Silent Hill-game en volgt het verhaal van Heather (Adelaide Clemens) en haar vader Harry (Sean Bean), beiden zijn op de vlucht voor de mysterieuze krachten die hen al jarenlang achtervolgen. Op de nacht van haar achttiende verjaardag heeft Heather weer last van de meest gruwelijke nachtmerries. Wanneer haar vader plotseling verdwijnt, lijken haar nachtmerries werkelijkheid te worden. Alle aanwijzingen voor de verdwijning van haar vader leiden Heather naar de duivelse plek uit haar dromen, Silent Hill. Heather is vastberaden om haar vader te vinden en gaat samen met haar klasgenoot Vincent (Kit Harington) op zoek. Ze worden achterna gezeten door de meest lugubere en moordlustige wezens en het begint er op te lijken dat Heather Silent Hill nooit meer levend zal verlaten.

De film heeft een stevige cast, met gelukkig veel namen uit de eerste Silent Hill film: Sean Bean (Game of Thrones), Deborah Kara Unger (White Noise), Radha Mitchell (The Chronicles of Riddick: Pitch Black) maar bevat ook interessante nieuwe namen als Adelaide Clemens, Kit Harington (Game of Thrones), Carrie-Ann Moss (The Matrix, Memento) en Malcolm McDowell (A Clockwork Orange).

Het verhaal
Helaas is het regisseur/schrijver Michael J. Bassett niet gelukt om het moeilijke verhaal van Silent Hill 3 om te zetten naar een succesvol filmscript. Het verhaal zit vol symboliek en om dit alles duidelijk te maken moet er veel worden uitgelegd. Dit gaat ten koste van het script en dus stellen de personages af en toe de meest domme vragen op het verkeerde moment. Als je niet bekend bent met de game kan de film verwarrend en chaotisch overkomen. Ook het acteerwerk is niet al te best; Nieuwkomer Adelaide Clemens laat geen blijvende indruk achter, Game of Thrones-acteur Kit Harrington levert teleurstellend acteerwerk en grote namen als Sean Bean en Malcolm McDowell hebben te weinig scènes om echt wat neer te kunnen zetten.

De Sfeer en Monsters
Silent Hill ga je kijken voor de sfeer van het grimmige stadje Silent Hill en haar sinistere monsters. Regisseur Bassett gaf in een eerder interview aan dat zijn versie van Silent Hill donkerder en beangstigender zal zijn dan het eerste deel dat geregisseerd werd door Christophe Gans. Dit klopt gedeeltelijk; beide films zijn donker van aard. Waar de eerte Silent Hill film erg naargeestig is, is deze film vooral aggresief en bevat meer schrikmomenten.

Special Make-up en Creature effects designer Paul Jones en Creature Designer Patrick Tatopoulos hebben geweldig werk geleverd met hun monster-ontwerpen. Alle monsters in de film zijn echt, behalve het Mannequin-monster; een spinachtig wezen gemaakt van mannequins, deze is gemaakt via CGI.

Mannequin Monster

Geluid en Muziek
Niemand minder dan Akira Yamaoka werkte mee aan de soundtrack, net zoals hij dat voor de games heeft gedaan. De mysterieze tonen van zijn muziek zorgen er voor dat het enge stadje nog grimmiger wordt. Ook de industriele sound effects zijn geweldig en dè reden waarom je de film in de bioscoop moet gaan zien. Zodra Red Pyramid eraankomt hoor je en voel je het schrapende geluid van zijn zwaard dat hij met zich meesleurt over de grond. Kippevel!

Referenties naar de game
Er zitten een aantal momenten in de film die regelrecht uit de game komen, simpel omdat het gewoon past op dat moment. Sommige shots zijn een paar frames exact hetzelfde als in de game, er zitten ook kleine referenties in naar andere Silent Hill games (Silent Hill: Origins en Silent Hill: Downpour) die alleen de echte gameliefhebbers zullen zien. ‘Gewone’ kijkers zullen dit echter niet opmerken maar ook niet als vervelend ervaren.

Silent Hill: Revelations 3D is een vermakelijke horrorfilm met aardig wat beangstigende momenten. Voor het verhaal hoef je de film niet te zien, maar doe het voor de creepy monsters en het geweldige geluid. Vooral tussen alle found footage horrorfilms, moet ik zeggen dat ik deze fantasiewereld verfrissend vind. Heb je nog nooit een Silent Hill game gespeeld en de eerste film nog nooit gezien, dan kun je het het bekijken van deze film het beste nog even uitstellen.

Silent Hill: Revelations 3D draait vanaf vandaag, 3 januari in de Nederlandse bioscopen.

Sterren: 3.5 / 5.0

Steun jij De Nachtvlinders met een kleine maandelijkse bijdrage?

1 gedachte over “Recensie: Silent Hill – Revelations 3D (Michael J. Bassett, 2012)”

Plaats een reactie