Recensies

Recensie: 'The Unholy' (2021) - Hell yeah of Hell no?

Nick Vossen

27 nov. 2021

Ik kan met een gerust hart zeggen dat ik altijd wel in ben voor een duistere horror/thriller met religieuze ondertonen. Van bovennatuurlijke verhalen zoals bijvoorbeeld The Omen (1976), het onlangs op Netflix verschenen Midnight Mass (2021) en natuurlijk The Exorcist (1973) tot meer in de realiteit gezetelde voorbeelden zoals het magistrale Se7en (1995), het heeft iets extra’s. Wellicht heeft het iets te maken met de symboliek en aankleding die veel van deze films met zich meedragen. Op Pathé Thuis kunnen we sinds kort The Unholy bekijken met onder andere Jeffrey Dean Morgan, bekend van o.a. The Walking Dead (2010) en Supernatural (2005) in de hoofdrol en een producer credit van niemand minder dan Sam Raimi. Dus is The Unholy een ‘Hell yeah’ of een ‘Heaven’s no!’? Persoonlijk denk ik dat ie vooral voor eeuwig in het Vagevuur rond blijft spoken.

In The Unholy volgen we mislukte journalist Gerry Fenn (Jeffrey Dean Morgan) die in een klein dorpje nabij Boston stuit op een echte viral scoop. Er is namelijk een doofstom meisje spontaan genezen van haar aandoening, en vervolgens claimt het meisje dat dit te danken is aan een verschijning van de heilige maagd Maria. Gaandeweg gebeuren er meerdere wonderen, maar ontrafelt Fenn samen met Vaticaan afgevaardigde Delgarde (Diogo Morgado) en dokter Nathalie Gates (Katie Aselton) ook een onderliggend kwaad wat misschien wel de oorzaak van dit alles is. Er vallen doden op bizarre manieren, en onder andere Fenn krijgt last van enge visioenen. Is het wel de maagd Maria? Of is het iets veel sinisterder?

Qua verhaal zou je de rest van The Unholy waarschijnlijk wel kunnen aanvullen niet? Het heeft verschillende sterke raakvlakken met onder andere het eerder genoemde Midnight Mass dat ook dit jaar verscheen, echter weet de film toch ook wel een klein beetje zijn eigen identiteit te kweken. Helaas komt deze insteek eigenlijk pas veel te laat in de redelijk korte 90 minuten durende thriller. De film is gebaseerd op het boek Shrine van James Herbert. In dat medium heb je de luxe van een royaal trage opbouw, maar voor het witte doek moet er toch echt meer vaart inzitten. Het eerste uur kabbelt de film maar wat aan en krijgen we voornamelijk half samenhangende beelden te zien die soms best effectief zijn, en soms ook totaal averechts werken voor een film die (neem ik aan) serieus genomen wil worden. Het voelt vooral erg voorzichtig aan waardoor het de hele ervaring, inclusief de cinematografie en het productie design, gewoonweg vergetelijk maakt.

Het is eigenlijk direct duidelijk dat The Unholy het regiedebuut is van Evan Spiliotopoulos is. Spiliotopoulos is een ervaren scenarioschrijver echter was deze film zijn eerste ronde in de regiestoel. Ondanks de ervaren acteurs die aan het project meewerken is erg weinig terug te zien van echt goede dramatische begeleiding van de acteurs met betrekking tot hun personages. De acteurs blabberen door hun tekst heen, dat overigens competent is geschreven door Spiliotopoulos, echter nergens bereiken de personages echt het punt van geloofwaardig. Mogelijk is dit nog een reden waarom The Unholy gewoonweg niet aan lijkt te komen. De basis is er, echter al de rest voelt gewoon ‘meh’ aan.

En dat is waarschijnlijk de beste manier waarop The Unholy te omschrijven is. Meh. Het is totaal afhankelijk van de mindset van de kijker of dit een supersaaie, moeizame film is of een ontzettende middelmatige popcorn film om te kijken en vijf minuten later weer te vergeten. Meer dan dat zal het nooit worden.