Recensie: The Ward (John Carpenter, 2010)

Ik hou van werk van John Carpenter. Films als The Fog (1980), The Thing (1982), maar vooral In the Mouth of Madness (1994) vind ik geweldig. Ik had dan ook echt uitgekeken naar The Ward. Dat de mooie Amber Heard de hoofdrol zou spelen, was een leuke bonus. De film draaide als verrassingsfilm op het Imagine Amsterdam Fantastic Filmfestival van 2011, en was in september 2011 te zien in Den Haag, maar een bioscooprelease bleef uit. Uiteindelijk lieten ook de DVD en Blu-Ray erg lang op zich wachten, het was een teken aan de wand. Wat een avondje kijkplezier had moeten worden, bleek een verplichte zit.

De film begint met een jonge vrouw, Kristen (Amber Heard), die in een onderjurk door het bos rent. Het is onduidelijk waar ze vandaan komt, maar het is duidelijk waar ze naartoe wil; ze komt uit bij een huis dat ze in brand steekt. Hier wordt ze gevonden door de politie. De agenten brengen haar niet naar het politiebureau, maar naar een gesticht, hier belandt ze op de gesloten afdeling 'The Ward', waar zuster Lundt en de norse Roy de scepter zwaaien. Al op de eerste nacht gebeuren er rare, onverklaarbare dingen, maar natuurlijk gelooft niemand Kristen. Kristen is niet het enige meisje op The Ward, ze deelt de afdeling met Emily, Sarah, Zoey and Iris, ogenschijnlijk normale meiden. De behandelend psycholoog, Dr. Stringer, lijkt sympathiek, maar hanteert nog ouderwetse behandelmethodes, zoals shocktherapie. Er gebeuren steeds meer rare dingen: iets heeft het op Kristen gemunt, maar ook de andere meisjes zijn niet veilig, Wanhopig probeert Kristen te ontsnappen en het geheim van The Ward te achterhalen.

Er gebeuren maar rare dingen op The Ward

Hoewel het gegeven van The Ward (gedwongen opname in een gesticht) voor een goed verhaal zou kunnen zorgen, is de film saai en ongeïnspireerd. De kijker krijgt allerlei clichés voorgeschoteld, en ofschoon de film de nodige schrikmomenten bevat, wil hij nergens echt eng worden. Het lijkt meer een soort whodunit, dan een horrorfilm. Waarom het verhaal zich in 1966 afspeelt is geheel onduidelijk en komt de film niet ten goede; een moderne insteek zou meer geloofwaardige personages hebben opgeleverd.

De special effects stellen niet veel voor.

Het acteerwerk lijdt onder het slechte script, Amber Heard probeert er nog wat van te maken, maar de andere meisjes (waaronder Danielle 'Piranha 3DD' Panabaker, en Meryl Streep's dochter Mamie Gummer) gaan hopeloos ten onder. Alleen Jared Harris, die Dr. Stringer speelt, springt er echt uit, maar wat wil je, deze acteur (die de laatste tijd te zien was in Sherlock Holmes: A Game of Shadows, The Fringe en Mad Men) kreeg het acteren met de paplepel ingegoten door papa Richard Harris. Ook de special effects stelden niet veel voor. De geest die Kirsten belaagt, is op zich goed gemaakt, maar tijdens de vechtscènes kon ik mij maar losrukken van het idee dat ik naar een stuntvrouw met een masker zat te kijken. Het enige wat mij kon verrassen was de ontknoping, jammer van de 80 minuten daarvoor. Natuurlijk was ook het laatste shot was weer triest cliché, zucht.

Film: The Ward (2010)
Regie: John Carpenter

Waardering: 3/5 sterren
Bloody Mary proefnotitie:
"Alleen het toetje is interessant. Maar wil je het toetje proeven, dan kun je toch niet het voor- en hoofdgerecht laten staan."

The Ward is nu verkrijgbaar op DVD en Blu-Ray.