Recensies

Recensie: ‘Vampire: The Masquerade – Swansong’

Nick Vossen

29 mei 2022

Vampire: The Masquerade en de zogeheten World of Darkness zijn weer helemaal hot tegenwoordig. Zo zijn er op gamegebied op korte tijd aardig wat games uitgekomen gebaseerd op de populaire horror-roleplaying game setting. De nieuwste in dat rijtje is wederom een adaptatie van Vampire. Vampire: The Masquerade - Swansong lijkt het iets grootser aan te pakken dan zijn recente voorlopers. Maar wist deze mix van RPG en graphic adventure game ons echter te boeien? Het antwoord voelt niet zo heel simpel. Vampire: The Masquerade - Swansong is namelijk met vlagen een hele goede game, en met vlagen ook een hele slechte game. Laat ik er vooral dieper op in gaan.

Eerste indruk

Oké, laat ik even met de deur in huis vallen met het meeste negatieve punt van de game. Wow, wat ziet Swansong er verschrikkelijk slecht uit. Ik ben me er perfect van bewust dat kleinere studios met een kleiner budget werken, maar dat vind ik hier nou niet echt een excuus. Een game hoeft geen ‘realistische’ graphics te hebben, maar wél goede art direction.
Voorbeeldje nodig? Telltale Games’ The Walking Dead had een comic-book achtige artstijl die niet alleen druipte van de charme, maar ook de goede toon had, ondanks graphische limiteiten. Het is super moeilijk om over Swansong lelijke pixelachtige decor te kijken, laat staan de doodenge character models. Ik heb veel betere gezien uit veel oudere games. Jammer dit, echt jammer. World of Darkness games moeten het vooral hebben van de ambiance en toon die ze neerzetten. Helaas werken de graphics daarbij alleen maar tegen.

Gameplay

In Swansong volgen we drie vampiers, Leysha, Emem en Galeb. Het drietal heeft op dezelfde avond/nacht allendrie een andere opdracht van de Prince van Boston (de vampier die het voor het zeggen heeft) gekregen. Er hangt namelijk een grote bedreiging over de hoofden van de bloedzuigers. In de game kruipen we per level in de huid van één van de drie hoofdpersonages. Zij moeten op een specifieke locatie iets onderzoeken, iets voor elkaar krijgen of iets vinden.
Zie de kern van de gameplay maar als een soort detective/adventure game. Daarnaast kun je met behulp van een aantal RPG elementen, zoals skills en talenten, je doel op verschillende manieren bereiken. Soms komt niet ieder element helemaal lekker aan, maar over het algemeen is de gameplay best vermakelijk. Ik vond het vooral erg tof dat alle scenes, zoals de levels in de game worden genoemd, op meerdere manieren op te lossen waren. Je kan dingen missen, je kan dingen fout doen en dat blijft dan ook zo.
Een ander element waar dat terugkomt zijn de zogenaamde ‘Confrontations’. Hierin moet je met de juiste argumenten je tegenstander weten te overtuigen van jouw standpunt. Heb je genoeg stadia in het gesprek goed gespeeld dan win de Confrontation, wat dan weer invloed heeft op het verloop van het verhaal. Groot pluspunt hiervoor!

Verhaal

Leysha, Emem en Galeb moeten zich in Swansong niet alleen een weg banen door aanwijzingen over een gevaarlijke vijand om zo de vampieren uit Boston veilig te stellen, ze moeten zich ook een weg banen door elkaar. Swansong weet vaker dan niet de subtiele tonen van Vampire te pakken te krijgen en deze te behouden. De dialogen zijn over het algemeen fantastisch en je voelt de haat en de paranoïde tinten van de vampieren naar elkaar. De game heeft een rijkelijke codex waarin je alles kan teruglezen over de personages maar ook algemene terminologie uit het uitgebreide World of Darkness spectrum van lore. Tof!
Jammer genoeg zijn niet alle personages even goed geschreven. Ik was persoonlijk vooral geboeid door de Ventrue Galeb die zich door de rode tape van de Boston Court moet duwen voor zijn niet altijd egocentrische redenen.
Personage Emem liet me best koud totdat een kans zag om een wellicht een bijzondere keuze te kunnen maken later in het spel.
Bij Leysha en haar vampieren dochtertje Halsey was het direct te merken dat men een grote ‘twist’ aan het voorbereiden was. Helaas zag ik deze twist al vanaf moment één aankomen en begon ik deze vampier van clan Malkavian steeds irritanter te vinden.
Het verhaal zelf heeft een rode draad maar bestaat ook uit, vooral in het begin, los aan elkaar gebreide eindjes. Het is niet altijd even duidelijk waar de verschillende scenes naar toe willen, en de conclusie van hoe jouw vampier de scene heeft opgelost is ook niet altijd duidelijk, noch de gevolgen. Fans van Vampire kunnen wellicht nog wel meer punten van kritiek vinden, zoals dat het van uit een 'lore' standpunt nogal raar is dat de Prince van Boston een zeer ‘jonge’ vampier is. Maar weetje? Soms moet je dingen ook gewoon los kunnen laten. Voor de game werkt het. Het kan vriezen en het kan dooien.

Sfeer

Hetgene wat ik persoonlijk het belangrijkste van de World of Darkness setting is dat alles moet druipen van de duistere sfeer. Dit moet een wereld voorstellen heel erg zoals die van ons, maar dan duisterder, gevaarlijker, enger en meedogenlozer. Het door vele fans geprezen spel Vampire: The Masquerade – Bloodlines uit 2004 wist dit als geen ander neer te zetten. Hoe verhoudt Swansong zich daartoe? Ik zou zeggen half-half. Soms was de ambiance in de game zo sterk dat het bijzondere momentjes creëerde. Tesamen met de coole ambient soundtrack wist de game me op die momenten heel even naar het Los Angeles van Bloodlines te halen, en dat is een bijzonder compliment. Op andere momenten ging de sfeer dan weer juist helemaal de andere kant uit, en voelde het meer als een generieke third-person adventure game dan een game die ook maar een greintje duisternis in zich had.

Conclusie

Vampire: The Masquerade – Swansongis verre van perfect. Sterker nog, met momenten is het zelfs gewoonweg slecht. Het ziet er totaal niet uit en de geknipte verhaallijn helpt ook niet echt mee. Toch weet het spel de aandacht, vooral voor fans van de franchise, wellicht net genoeg te houden om die ergste honger weer even te stillen. Maar uiteindelijk blijft de drang naar meer bloed terugkomen. Het heeft iéts, we zitten er weer een stapje dichterbij. We willen meer. Kunnen we nou alsje-alsje-alsjeblieft Bloodlines 2 krijgen? En kan die alsje-alsje-alsjeblieft goed zijn?

Vampire: The Masquerade: Swansong is nu verkrijgbaar voor PC, PS4, PS5, Xbox One en XBox One X. Later dit jaar zou de game ook naar de Nintendo Switch moeten komen.