Recensie: Zombibi (Martijn Smits/Erwin van den Eshof, 2012)

Zombibi is de eerste Nederlandse zombie comedy. En om meteen met de deur in huis te vallen, nee, het is geen Shaun Of The Dead en al helemaal geen Zombieland. Maar who cares? Hartje (Nederlandse…) zomer is het heerlijk om zombies door Nederlandse straten te zien strompelen, die nu eens niet worden omgelegd door een Kalashnikov of een lasergestuurde raketwerper, maar door een potlood of bowlingballen.

Geen horror, maar wel ongecompliceerde humor, Nederlandse zombies en helden op een bakfiets.

Dit keer geen virus dat uit een geheim militair lab is ontsnapt, maar een Russisch ruimtestation dat in Amsterdam-Zuid op een van de anonieme kantoorkolossen is neergestort. Bij de crash verspreiden delen van het ruimtestation zich over de wijk, om iedereen die in aanraking komt met het daarop groeiende groene mos te veranderen in een zombie. Vijf overlevenden gaan op pad om het meisje te redden waar een van hen verliefd op is, en die natuurlijk vastzit in het kantoor waar het ruimtestation op ligt.  De broers Aziz (Yahya Gaier, Het Schnitzelparadijs) en Mo (Mimoun Ouled Radi, Shouf Shouf Habibi) worden hierbij geholpen door politieagente Kim (Gigi Ravelli). Nou ben ik geen fan van Goede Tijden Slechte Tijden, maar als ze daar ook met een shotgun en enorme houten hamer aan de slag gaat wil ik best wel kijken.

Het verhaal verder, ach, je hebt het vast eerder gezien of gelezen. Niet iedereen overleeft de tocht. Vijanden worden vrienden, en zelfs in de chaos van uiteenspattende hoofden is liefde te vinden. Een tennisbal-afschieter (of hoe heet zo’n ding?) is een enorm verlengstuk van je mannelijkheid, maar is zombietechnisch niet het meest geschikte wapen. Het einde is het einde niet. En in de tussentijd: kill kill kill.

Qua verhaal mag Zombibi dan geen hoogvlieger zijn, de make-up afdeling heeft mooi werk afgeleverd. Rekening houdend met een Hollands budget en een kleine 3 weken draaitijd zien de zombies er goed uit. Weinig wegrottende ledematen en veel groen (?) bloed, maar het werkt. Waar in Amerikaanse films iedereen vanaf het begin kan beschikken over genoeg vuurwapens om een nieuwe burgeroorlog mee te beginnen is dat in Zombibi gelukkig niet het geval. Tenminste, niet in het begin, waardoor de helden als het A-team moeten improviseren met bowlingballen, Hollandse schaatsen en een bakfiets. Of dat werkt in onder andere Rusland, Japan, Duitsland en Zuid-Korea waar de film aan verkocht is betwijfel ik, vooral omdat de actie zich afspeelt in anonieme straten en niet rond de Amsterdamse grachten. Maar als Nederlander vond ik het leuk om te zien, en met meer amusementswaarde dan de drie EK-wedstrijden van Oranje samen.

De humor in Zombibi zaagt dik hout met de botte bijl. Maar prima wanneer je daarvoor in de stemming bent, met een bak popcorn in de ene en een enorm glas Weizenbier in de andere hand. Een Gouden Kalf zal Zombibi niet winnen, maar volgens mij hebben acteurs en regisseurs zoveel lol gehad tijdens de opnames dat ze dat niet erg zullen vinden. Ben je op zoek naar stevige horror, een verrassend verhaal of verdieping van karakters, dan kun je Zombibi beter links laten liggen. Heb je daarentegen zin in een potje Hollands zombiebashen zonder na te denken, dan is het een goede keuze.

De DVD van Zombibi is verder voorzien van commentaar van de regisseurs, een ‘making of’, de trailer, en de videoclip van ‘Als er geen morgen was’. De film is ook ‘on demand’ via digitale tv te bekijken.

[yasr_overall_rating size="large"]

Twee sterren voor de Nederlandse horrorfilm met zombies en de ongecompliceerde humor. Koop Zombibi nu op dvd/blu-ray.