Review The Devil in Me: een waardige afsluiter of makkelijk afdankertje?

We zijn ondertussen alweer aanbeland bij het vierde deel van Supermassive Games' serie The Dark Pictures Anthology. Dit deel, met als titel The Devil in Me, is tevens afsluiter van seizoen 1. Gooit Supermassive het met dit deel over een hele andere boeg en sluiten ze af met een klapper, of spelen ze op veilig en doen ze nog een keer het beproefde kunstje waar ze steeds beter in worden voordat seizoen 2 begint?

Toegegeven, er zit niet veel variantie in het concept van hun spellen in de Anthology-reeks. Ga met een groepje uiteenlopende mensen op pad en beleef een spannend avontuur, die wel of niet goed afloopt. Verzamel onderweg bewijs, aanwijzingen en spullen waarmee je verder in het verhaal komt en zorg ervoor via Quick Time Events (QTE) dat iedereen blijft leven. Simpel toch?
Iedere horrorfan die tijdens het kijken van een horrorfilm naar het scherm een beter voorstel roept naar de acteur in nood, wéét gewoon dat hij of zij het beter kan. Nou, dat blijkt niet altijd even makkelijk om snel te reageren of de juiste keuze te maken in een stressvolle situatie, kan ik je vertellen. Is de afwezigheid van variatie dusdanig vervelend dat we blij moeten zijn dat seizoen 1 voorbij is, of is dit op de valreep een waardige afsluiter die je laat inzien dat het nog niet zo makkelijk is om een horrorfilm te overleven?
Ik heb 'm voor je gespeeld op de PC.

Amerika's eerste seriemoordenaar

Het verhaal speelt zich af in oktober van dit jaar. Lonnit Entertainment is een groepje filmmakers dat bezig zijn met een documentaire over beroemde moordenaars. Ze ontvangen een geheimzinnig telefoontje van Granthem Du'Met. Du'Met beweerd dat hij veel oude spullen van Amerika's allereerste seriemoordenaar H. H. Holmes heeft opgeslagen in zijn landhuis. Hij stelt zijn landhuis open aan hun om er een aflevering van te maken. Eerst aarzelen ze omdat ze het niet echt vertrouwen, maar toch besluiten ze het aanbod aan te nemen; de show loopt niet echt lekker en ze kunnen wel wat inspiratie gebruiken. En Holmes is een goed item: Hij had immers verklaard dat hij door de duivel bezeten was.
Eenmaal in het landhuis aangekomen komen ze er al snel achter dat het er helemaal niet pluis is en dat ze niet alleen moeten vrezen voor een moordenaar die het op hun heeft voorzien, maar dat ook het huis vol dodelijke valstrikken zit.

Verhaal

Tot zo ver het verhaal. Eigenlijk moet je het meer van je verbeelding hebben, want erg diep gaan ze er in het spel niet op in. Puntje bij paaltje komt het er op neer dat je in een huis vol valstrikken zit en uit de handen van de moordenaar moet blijven. Holmes krijgt geen diepgang en ook de interactie tussen de verschillende karakters is niet erg diep. Op zich geeft dat niet, ware het niet dat de voorgaande afleveringen Man of Medan, Little Hope en House of Ashes qua verhaal een stuk beter in elkaar zitten. Het voelt dus een beetje als een gemiste kans. Zeker als je bedenkt dat dit een interactieve thriller is, die het toch wel een beetje van het verhaal moet hebben.

Gameplay

Ook qua gameplay hoef je niets wereldschokkends en vernieuwends te verwachten. Het heeft allemaal een hoog been there, done that-gehalte. Wat wél minder doorslaggevend is, zijn de QTE's. Waar in de voorgaande delen je hartstikke dood ging doordat je op X ramde terwijl er een vierkantje op je scherm stond, zijn de QTE's nu meer vergevingsgezind. Ze zijn er nog wel, maar je gaat nu vaker dood door een (verkeerde) keuze die je eerder maakte, of een verkeerd item wat je meeneemt. En dat maakt wel dat de replay-value hoger ligt. Ga je dood met iemand, dan ben je sneller geneigd het later nóg eens te proberen. Met de ervaring die je nu rijker bent maak je beter kans.
Wat ook nieuw is dat je veel interactiever bent, je kan over obstakels klimmen, door kleine gaatjes kruipen of over balken balanceren. Dit maakt het leuk en daagt uit goed op onderzoek te gaan. Ook de hartslagmeter QTE zit er weer in en -eindelijk na 3 spellen- ben ik daar nu aan gewend. Waar ik door de schok van een QTE altijd gelijk op A drukte (en dus dood ging/ ontdekt werd), kan ik nu eindelijk mijn rust bewaren als de hartslag-minigame gespeeld moet worden.

Graphics en cast

Het ziet er weer supervet uit. Elke keer denk ik dat het niet mooier kan, maar dit keer hebben ze zichzelf echt overtroffen. De karakters zien er onwijs mooi uit en het is echt een plaatje om naar te kijken. De motion capture van de gezichtsanimaties zijn echt fantastisch. Ook dit keer hebben ze een mooie cast weten te strikken. John Dagleish speelt Henry Howard Holmes, Edward Bluemel en Kitty Archer spelen in de intro, Paul Kaye is de directeur van Lonnit Entertainment en reporter Kate Wilder (Jessie Buckley), cameraman Mark Nestor (Fehinti Balogun), lichttechnicus Jamie Tiergan (Gloria Obianyo) en stagair Erin Keenan (Nikki Patel) vullen de crew aan.

Conclusie The Devil in Me

The Devil in Me is wat mij betreft een waardige afsluiter. Het voegt niets nieuws toe en alles heb je, zij het wel in andere vorm, al eens gezien. De kleine toevoegingen zoals het kruipen door kleine gaten in de muur of balanceren op balken om op plekken te komen waar je eerst niet kon komen, geven een leuke toevoeging en stimulans om goed en grondig op onderzoek uit te gaan. De graphics zijn nèt weer wat mooier dan de vorige afleveringen, maar het verhaal en de diepgang zijn weer net wat minder. Dat maakt het allemaal bij elkaar genomen een mooi, niet al te moeilijk spel. Vond je de vorige delen ook geweldig om te spelen, dan is dit een blinde aanrader. Als dit je eerste deel is, dan zou ik ook zeker eens naar een vorig deel kijken. Vooral Man of Medan is mijn favoriet.
The Devil in Me is nu verkrijgbaar op PC, PS4 en 5, Xbox one en Series X|S.

[yasr_overall_rating size="large"]