Recensie: Rites of Spring (Padraig Reynolds, 2011)

Rites of Spring is de eerste lange film van regisseur Padraig Reynolds. Daarbij is het ook het eerste deel van trilogie over een heidense goden. Rites of Spring is een opvallende film. Tot op zekere hoogte is het een dertien-in-een-dozijn horrorfilm, maar daarnaast bevat het een interessante verhaallijn, een paar opvallende plotwendingen en erg goede acteurs.

Rites of Spring gaat over een reeks mysterieuze vermissingen op het platteland van Mississippi. Al decennialang verdwijnen er spoorloos jonge mensen. Rachel en Alyssa lijken de volgende slachtoffers te zijn, na een avondje uit, worden ze overvallen en ontvoerd. Ze komen bij in een boerderij, hangend van het plafond aan hun polsen. Hun ontvoerder, een oudere boer, wauwelt over reinheid en offert hun bloed aan een geheimzinnig wezen in de kelder.

Scream Queen Anessa Ramsey als Rachel.Scream Queen Anessa Ramsey als Rachel

Terwijl Rachel en Alyssa proberen uit deze nachtmerrie te ontsnappen, switcht de film naar een andere verhaallijn; namelijk die van Ben. Ben, niet bepaald een doorgewinterde crimineel, gaat met een groep de dochter van een industrieel ontvoeren. De ontvoering verloopt echter niet helemaal als gepland. Je weet dat de twee verhaallijnen op gegeven moment samen moeten komen, maar het is toch verrassend als het gebeurt.

AJ Bowen als BenAJ Bowen als Ben

Hoewel met name de verhaallijn van Rachel en Alyssa niet erg origineel is, is Rites of Spring toch een verrassende film. Okay, je moet het verrassingselement niet vergelijken met Cabin in the Woods, maar desalniettemin vond ik Rites of Spring zeker de moeite waard. De combinatie van de twee genres, horror en crime, en de manier waarop de twee genres samenkomen heeft daar zeker mee te maken. Het script, ook hier was Padraig Reynolds verantwoordelijk voor, is goed geschreven en er zitten een paar leuke twists is.

Wat de film ook goed maakt, is het acteerwerk, dat voor een horrorfilm van een opvallend hoog niveau is. Uitblinkers zijn A.J. Bowen (You’re Next, A Horrible Way to Die), die Ben speelt, en Anessa Ramsey (The Signal) die Rachel speelt, maar ook de rest van de cast is goed.

Wat betreft ‘gore’ heeft de film het nodige te bieden, maar het had van mijn allemaal nog wat explicieter mogen zijn. De special effects zijn niet heel erg bijzonder.

Worm Face / Karmanor
Worm Face / Karmanor

Ik vond Rites of Spring onverwacht goed. En ik ben dan ook benieuwd naar de twee andere delen van de trilogie. Duidelijk is wel dat de nadruk ligt op het verhaal en de acteurs, maar in dit geval pakte dat niet verkeerd uit.

http://www.youtube.com/watch?v=OzhfPKatgrA

Bloody Mary proefnotitie: Niet verkeerd, dit biefstukje met lente-uitjes.
Rites of Spring is nu verkrijgbaar op DVD.

Sterren: 4 / 5.0

Steun jij De Nachtvlinders met een kleine maandelijkse bijdrage?

1 gedachte over “Recensie: Rites of Spring (Padraig Reynolds, 2011)”

  1. Naar aanleiding van jouw recensie raakte ik geïnteresseerd en ben deze film gaan kijken… Verbazingwekkend hoe je positief over deze film kunt schrijven…

    Waar andere films nog een beetje minimale diepgang hebben, al is het maar 0,1 mm, ontbreekt het hier totaal. Bijvoorbeeld geen enkele verklaring van hoe dit monster ontstaan is en waarom het bloed nodig heeft. Een beetje creatieve scenarioschrijver kan toch wel iets meer bedenken dan dat? De oude boer die het bloed aftapt komt niet verder dan nietszeggende cliché-uitspraken die we al eerder in b-horrors hebben gezien. Zijn motief om zich ten dienste van het monster op te stellen is een raadsel.
    Jij weet te melden dat dit onderdeel is van een trilogie over heidense goden? Dat wordt nergens duidelijk in het verhaal. Mede door het ontbreken van ook maar een mm diepgang, wordt het verhaal ook nooit spannend.

    En goed acteren? Als professioneel acteur kan ik nou niet bepaald zeggen dat het moeilijk is om deze totaal kleurloze personages te spelen. Dan over de volkomen ongeloofwaardige keuzes die de personages maken, zoals: de hoofdrolspeelster vindt haar vriendin en wanneer ze het koeiekopmasker verwijdert, blijkt diens hoofd afgehakt te zijn… terwijl ze weet dat ze stil moet zijn omdat ze achtervolgd wordt en ze zich anders verraadt, zet ze het op een gillen…!? De oude boer alias bloedaftapper verschijnt dan achter haar en wacht vervolgens af met haar te overmeesteren, alhoewel dit wel in zijn en het monster’s belang is. En dan nog de vriend die, nadat ze beiden ontsnappen uit de schuur, zonder enige overpeinzing op het luik afloopt met het idee dat het monster daar wel eens zou kunnen zitten. Een goed acteur zou zich realiseren dat we zijn personage eerst even moeten zien nadenken, afvragen waar hij het monster zou kunnen vinden, vervolgens in de rondte kijkt en dan pas zijn keuze maakt voor het luik.

    Het ontbreken hiervan zegt ook genoeg over de regisseur. Het is overduidelijk dat het Padraig Reynolds zijn eerste keer is en dat hij de ballen verstand heeft van regisseren en de basics om een goede verhaallijn te bedenken.

    Verder had men duidelijk geen geld voor goeie make-up; er is wel erg weinig van het monster’s gezicht te zien. De gore is bijzonder summier en matig. O ja, het monster hakt iedereen neer met een bijl, maar loopt vervolgens verder… hij had toch honger, waarom zien we hem nergens eten of bloed drinken nadat hij zijn maaltijd in stukjes heeft gehakt?

    Kortom: sorry hoor, maar deze film is echt absolute bagger, hou het maar op de 14e in een dozijn.

    Beantwoorden

Plaats een reactie